U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a ni bitna povreda odredaba parničnog postupka na koju se u reviziji ukazuje.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, rešenjem Osnovnog suda u Kragujevcu Iv. 3295/14 od 23.06.2014. godine određeno je izvršenje protiv izvršnog dužnika VV radi naplate novčanog potraživanja izvršnog poverioca BB u iznosu od 14.750 evra, i to prodajom nepokretnosti – stana, koji se vodio kao vlasništvo VV a nalazi se u ... u ulici ... broj .., na kp.br. .. upisanoj u LN .. KO ... . Zabeležba postojanja rešenja o izvršenju upisana je od strane RGZ SKN Kragujevac 05.08.2014. godine.

Tužilja je od tužene VV, po predugovoru zaključenom od 05.03.2008. godine i potom po ugovoru o kupoprodaji nepokretnosti overenim pred Opštinskim sudom u Kragujevcu pod Ov ../08 od 14.03.2008. godine, kupila trosoban stan broj .., .. sprat, prvi ulaz površine 52,79 m2 koji se sastoji od dnevne sobe, dve spavaće sobe, kuhinje, hodnika, kupatila i terase, kao poseban fizički deo koji se nalazi u ulici ... broj .. na lokaciji park, na zemljištu - kp.br. .. upisanoj u LN .. KO ..., za ukupnu kupoprodajnu cenu od 52.000 evra u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate. Cena za stan je isplaćena, i to 6.000 evra dana 05.03.2008.godine, 4.000 evra dana 10.03.2008.godine godine i 42.000 evra po potpisivanju ugovora o kupoprodaji. Tužilja je stupila u posed navedenog stana dana 28.03.2008. godine. Ovaj stan je tužilja osigurala kod AD za osiguranje „Kopaonik“, a u 2010. godini prijavila je porez na imovinu fizičkih lica za ovaj stan i izvršila promenu vlasništva na svoje ime kod javnih preduzeća koji vrše komunalne usluge. U katastru nepokretnosti tužilja je izvršila promenu vlasništva po osnovu navedenog kupoprodajnog ugovora, koja je sprovedena rešenjem RGZ SKN Kragujevac broj ../2016 od 28.01.2016. godine.

Tužilja je za postupak izvršenja tuženog BB, kao izvršnog poverioca, protiv tužene VV, kao izvršnog dužnika, radi naplate novčanog potraživanja i to prodajom nepokretnosti – njenog stana, saznala u januaru 2016. godine i kao treće lice podnela je prigovor protiv rešenja o izvršenju Osnovnog suda u Kragujevcu Iv 3295/14 od 23.06.2014. godine, pa je taj sud rešenjem I 3295/14 od 20.09.2016. godine uputio da u ostavljenom roku pokrene parnični postupak radi proglašenja da je izvršenje na spornoj nepokretnosti nedopušteno. Tužilja je tužbu podnela 30.09.2016. godine.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da je pobijanom odlukom pravilno usvojen tužbeni zahtev i utvrđeno da je nedopušteno izvršenje na nepokretnosti – trosobnom stanu broj .. koji se sastoji od dnevne sobe, dve spavaće sobe, kuhinje, hodnika, kupatila i terase a nalazi se u ulici ... broj .., u stambeno-poslovnoj zgradi broj .. izgrađenoj na kp.br. .. upisanoj u LN .. KO .., koje je određeno rešenjem Osnovnog suda u Kragujevcu Iv 3295/14 od 23.06.2014. godine sprovođenjem izvršenja na ovoj nepokretnosti.

Naime, prigovor i izlučna tužba – tužba radi proglašenja izvršenja nedopuštenim, predstavljaju sredstva zaštite trećih lica od izvršenja na predmetima na kojima oni polažu određena prava, na način kako je to regulisano odredbom člana 50. Zakona o izvršenju i obezbeđenju („Sl. glasnik RS“ broj 31/11, 99/11 i 109/13), koji je bio na snazi u vreme donošenja rešenja o izvršenju, a kojom je propisano da lice koje tvrdi da u pogledu predmeta izvršenja ima pravo koje sprečava izvršenje, može sve do okončanja izvršnog postupka da izjavi prigovor, kojim traži da se izvršenje na tom predmetu proglasi nedopuštenim. Odredbom člana 107. stav 1. istog zakona, propisano je da izvršni poverilac stiče pravo upisa založnog prava na osnovu rešenja, odnosno zaključka izvršitelja o izvršenju na nepokretnosti izvršnog dužnika, a primenom stava 3. istog člana, upisom u javnu knjigu, izvršni poverilac stiče pravo da svoje potraživanje namiri iz nepokretnosti i u slučaju da treće lice kasnije stekne na istoj nepokretnosti pravo svojine.

Prema odredbi člana 33. Zakona o osnovama svojiskopravnih odnosa (“Službeni list SFRJ” br.6/80 … “Službeni glasnik RS” br.115/05), pravo svojine na nepokretnost stiče se upisom u javnu knjigu ili na drugi odgovarajući način određen zakonom, a na osnovu pravnog posla. To znači da punovažan pravni posao predstavlja osnov za sticanje prava svojine na nepokretnosti, a upis u javne knjige predstavlja način sticanja ovog prava na nepokretnosti, odnosno lice koje ima zakonit pravni osnov za sticanje prava svojine na nepokretnosti, vlasnikom te nepokretnosti postaje tek upisom tog svog prava u javne knjige.

Primenom odredbe člana 107. stav 3. ZIO, jeste propisano da izvršni poverilac stiče pravo da svoje potraživanje namiri iz nepokretnosti i u slučaju da treće lice kasnije stekne na istoj nepokretnosti pravo svojine, ali članom 50. tada važećeg Zakona, zaštita prava trećih lica nije ograničena samo na isticanje prava svojine na nepokretnosti na kojoj se sprovodi izvršenje, već pravo na ovu vrstu zaštite ima i lice “koje tvrdi da u pogledu predmeta izvršenja ima pravo koje sprečava izvršenje”.

U konkretnom slučaju, tužilja je savesni sticalac koji ima pravno valjan, zakonit pravni osnov za sticanje prava svojine – ugovor o kupoprodaji, koji je sa prodavcem zaključila znatno pre nego što je određeno izvršenje na predmetnom stanu. Ugovor je i izvršen u celosti, odnosno tužilja je isplatila kupoprodajnu cenu, stan joj je predat u državinu, pa kao takav predstavlja pretpostavljenog vlasnika sa svojinskim ovlašćenjima i pravom na zaštitu prema drugim licima, bez obzira što je ovo svoje pravo upisala u javne knjige nakon donošenja rešenja o izvršenju. Pri tom, u prilog prava tužilje na zaštitu svoje nepokretne imovine je i činjenica da se tužilja odmah po saznanju za izvršni postupak upisala kao vlasnik iste pre donošenja rešenja kojim je upućena na parnicu, pa sudovi osnovano nalaze da tužilja jeste titular prava na ovoj nepokretnosti, koje sprečava izvršenje na istom kao predmetu izvršenja, čime su u konkretnom slučaju ispunjeni uslovi iz člana 50. tada važećeg Zakona o izvršenju i obezbeđenju.

Na ovaj način Vrhovni kasacioni sud nalazi da su nižestepeni sudovi, pravilnom primenom materijalnog prava usvojili tužbeni zahtev i utvrdili da je nedopušteno sprovođenje izvršenja, određeno rešenjem rešenja o izvršenju Osnovnog suda u Kragujevcu Iv 3295/14 od 23.06.2014. godine, na trosobnom stanu broj .. u ulici ... broj .. u stambeno-poslovnoj zgradi broj .. izgrađenoj na kp.br. .. KO ..., upisanoj u LN .. KO ... .

Na osnovu iznetog, primenom člana 414. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić