U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Vesne Popović, predsednika veća, Zorane Delibašić i Gordane Komnenić, članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., koju zastupa Milanka Tanasković, advokat iz ..., protiv tuženih PD “MK Group“ Novi Beograd i PD „MK Mountain Resort“ d.o.o. Kopaonik, koga zastupa Lea Gerasimović, advokat iz ..., radi isplate razlike u zaradi, odlučujući o reviziji tužilje, izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 2863/17 od 07.03.2018. godine, u sednici veća održanoj dana 15.10.2020. godine, doneo je

P R E S U D U

PREINAČUJE SE presuda Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 2863/17 od 07.03.2018. godine, tako što se ODBIJA kao neosnovana žalba tuženih i POTVRĐUJE presuda Osnovnog suda u Raškoj P1 113/16 od 19.05.2017. godine.

OBAVEZUJU SE tuženi da tužilji solidarno naknade troškove revizijskog postupka u iznosu od 12.000,00 dinara, u roku od osam dana od prijema presude.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 2863/17 od 07.03.2018. godine, preinačena je presuda Osnovnog suda u Raškoj P1 113/16 od 19.05.2017. godine, tako što je odbijen tužbeni zahtev tužilje kojim je tražila da se obavežu tuženi da joj solidarno na ime razlike u zaradi za period od 02.10.2009. godine do 31.05.2010. godine isplate ukupno iznos od 223.616,01 dinar, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki mesec počev od poslednjeg dana u mesecu za period od 30.11.2009. godine do 30.06.2010. godine. Drugim stavom izreke, obavezana je tužilja da tuženima naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 126.000,00 dinara.

Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu, tužilja je blagovremeno izjavila reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u okviru ovlašćenja iz čl. 408. Zakona o parničnom postupku – ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 ... 55/14) i zaključio da je revizija osnovana.

U sprovedenom postupku nije počinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz čl. 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Revident se u reviziji poziva na bitne povrede odredaba parničnog postupka, ali kako ne ukazuje o kojim povredama se konkretno radi, one nisu mogle biti predmet razmatranja revizijskog suda.

Prema činjeničnom stanju utvrđenom u postupku koji je prethodio donošenju pravnosnažne presude, tužilja je bila u radnom odnosu kod Kompanije „Internacional CG“ DP Beograd, TC Kopaonik, sve do prodaje imovine ove kompanije prvotuženom kao kupcu i to po osnovu ugovora o prodaji imovine metodom javnog tendera zaključenog i overenog od strane Drugog opštinskog suda u Beogradu dana 26.12.2008. godine između Agencije za privatizaciju i Kompanije „Internacional CG“ DP Beogradu u restrukturiranju kao prodavca i tuženog kao kupca. Tuženi PD “MK Group“ je u skladu sa zaključenim ugovorom o kupoprodaji formirao novo društvo PD „MK Mountain Resort“ d.o.o. koji je u radni odnos preuzeo sve radnike koji su bili zaposleni kod Kompanije „Internacional CG“ na Kopaoniku na neodređeno i na određeno vreme, po kom osnovu je i tužilja sa tuženim društvom „MK Mountain Resort“ zaključila ugovor o radu dana 01.06.2009. godine. Tačkom 5. Socijalnog programa tuženi PD „MK Group“ kao kupac neopozivo i bezuslovno se obavezao: da će novo društvo najkasnije u roku od sedam dana od dana ispunjenja ugovora o radu zasnovati radni odnos sa svim licima navedenim u Aneksu 1 A i B, odnosno sa 253 zaposlenih koji se preuzimaju sa predmetom prodaje; da će svaki zaposleni imati najmanje prava i obaveza utvrđene Kolektivnim ugovorom zaključenim 2005. godine sa svim važećim aneksima; da se zarada svakog zaposlenog utvrđuje na bazi podataka iz Aneksa 1 A i B iz ovog Socijalnog programa i da ne može biti niža od proseka zarade predmetnog zaposlenog u poslednja tri meseca koja su prethodila objavi javnog poziva za prodaju, kao i da će novo društvo poštovati Kolektivni ugovor u periodu od jedne godine od dana ispunjenja i to sa važećim aneksima. Tužilja je u vreme prodaje Kompanije „Internacional CG“ bila u radnom odnosu kod te kompanije, a u periodu za koji potražuje razliku zarade bila je u radnom odnosu kod tuženog „MK Mountain Resort“. U utuženom periodu od 02.10.2009. godine do 31.05.2010. godine, ovaj tuženi isplatio je tužilji prosečnu tromesečnu zaradu koju joj je Kompanija „Internacional CG“ isplatila za period april, maj i jun 2008. godine (poslednja tri meseca koji su prethodili objavi javnog poziva). Pravnosnažnom presudom Opštinskog suda u Raškoj P1 1043/08 od 23.04.2009. godine, obavezana je Kompanija „Internacional CG“ da tužilji na ime razlike isplaćenih i pripadajućih zarada u periodu od 01.01.2007. do 31.08.2008. godine, prema Granskom kolektivnom ugovoru isplati iznos od 429.337,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne mesečne iznose od poslednjeg dana u mesecu za prethodni mesec do isplate. U ovom postupku tužilja potražuje razliku između isplaćenih zarada i zarada obračunatih primenom cene rada iz Posebnog kolektivnog ugovora za delatnost ugostiteljstva i turizma Srbije za period od 02.10.2009. godine do 31.05.2010. godine. Veštačenjem je utvrđeno da je tužilji zarada isplaćivana po Pojedinačnom kolektivnom ugovoru i da se utuženo potraživanje odnosi na tromesečni prosek zarade za isti period, ali obračunat po ceni rada primenom Posebnog kolektivnog ugovora.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je zaključio da tužilja ima pravo da potražuje od tuženih razliku zarade koja joj je isplaćena po cenama rada iz Pojedinačnog kolektivnog ugovora i zarade obračunate po cenama rada iz Granskog kolektivnog ugovora za utuženi period, a da su tuženi solidarni dužnici, kako to proizlazi iz Socijalnog programa, koji čini sastavni deo ugovora o prodaji imovine Kompanije „Internacional CG“.

Međutim, po oceni Apelacionog suda, prvostepeni sud je na pravilno i potpuno utvrđeno činjenično stanje pogrešno primenio materijalno pravo.

Po oceni drugostepenog suda, tužilja ima pravo na isplatu zarade po Socijalnom programu, koju nije tražila, već je tražila da joj se isplati razlika preko isplaćenih iznosa zarade obračunate u skladu sa Prilogom 5 navedenih ugovora, a do iznosa obračunatih u skladu sa Posebnim kolektivnim ugovorom za delatnost ugostiteljstva i turizma Srbije („Službeni glasnik RS“ br. 74/07), zbog čega je preinačio prvostepenu presudu i odbio tužbeni zahtev.

Osnovani su revizijski navodi tužilje da je drugostepeni sud pogrešno primenio materijalno pravo kada je preinačio prvostepenu presudu i odbio tužbeni zahtev, jer tužilji pripada pravo na razliku u zaradi po Posebnom kolektivnom ugovoru, koja joj je pravilno dosuđena prvostepenom presudom.

Na osnovu izloženog, Vrhovni kasacioni sud je preinačio drugostepenu presudu, odbio žalbu i potvrdio prvostepenu presudu, primenom člana 416. stav 1. ZPP i odlučio kao u izreci presude u prvom stavu.

Odluka o troškovima postupka doneta je primenom čl. 153. i 154. stav 1. ZPP, prema postignutom uspehu revidenta u revizijskom postupku.

Predsednik veća – sudija

Vesna Popović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić