Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je blagovremeno izjavio reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava i pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu na osnovu odredbe člana 403. stav 2. tačka 2. a u vezi člana 408. Zakona o parničnom postupku – ZPP (''Službeni glasnik RS'', br. 72/11, 49/13-US, 74/13-US, 55/14, 87/18 i 18/20) i utvrdio da revizija tuženog nije osnovana.

U postupku pred nižestepenim sudovima, nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti, na osnovu člana 408. ZPP.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, Odlukom Skupštine opštine Vrbas od 24.06.2011. godine, o određivanju doktora medicine za stručno utvrđivanje vremena i uzroka smrti lica umrlih izvan zdravstvene ustanove i izdavanje potvrda o smrti, za ovu delatnost, određeni su doktori medicine tuženog i da se sredstva obezbeđuju u budžetu Opštine Vrbas, kao i da visinu određuje predsednik opštine. Zaključkom predsednika opštine Vrbas od 15.06.2007. godine, je utvrđeno da se iznos pojedinačne mesečne naknade za pregled umrlih lica i stručno utvrđivanje vremena i uzroka smrti za lica umrla van zdravstvene ustanove, počev od juna 2007. godine, utvrđuju u visini polovine dnevnice prema poslednjem objavljenom podatku u odnosu na dan fakturisanja. Određeno je da će se sredstva uplaćivati zdravstvenom centru mesečno na osnovu fakture i spiska lekara koji su utvrdili mrtvozorstvo i broja izlazaka. Tužilac je zaposlen kod tuženog, kao lekar specijalista ... i kao doktor medicine je vršio i stručno utvrđivanje vremena i uzroka smrti lica umrlih izvan zdravstvene ustanove, koja se delatnost u praksi naziva mrtvozorstvo. Tuženi je vodio evidenciju o izvršenim izlascima na teren za utvrđivanje umrlih van zdravstvene ustanove, gde je evidentiran broj izlazaka na teren svakog lekara i na osnovu ove evidencije dostavljao Opštini Vrbas fakture po kojima ista vrši uplate na račun doma zdravlja, a zatim dom zdravlja vrši isplate lekarima. Sud je na osnovu veštačenja utvrdio da je u spornom periodu tužilac obavio ukupno 83 mrtvozorstva za koja mu je trebala biti isplaćena naknada u ukupnom iznosu od 129.272,18 dinara i da zatezna kamata obračunata od dospelosti svakog mesečnog iznosa do 31.01.2020. godine, iznosi 27.727,24 dinara (tužba je podneta 10.04.2019. godine).

Prvostepeni sud je zaključio da, vođenje evidencije o izlascima na lice mesta, prihvatanje uplata od strane Opštine po tom osnovu i zatim isplata iznosa koje Opština uplaćuje lekarima po tom osnovu isključivo je dobra volja tuženog, jer te obaveze nisu propisane bilo kojim propisom tuženog. Zatim, da se ne radi o poslovima koji su predviđeni ugovorom o radu, odnosno ne radi se o poslovima iz radnog odnosa, već se radi o poslovima van radnog odnosa, zbog čega tuženi kao poslodavac nije dužan da isplaćuje naknadu za te poslove, već je naknadu dužna da isplaćuje Opština shodno odredbi člana 13. stav 2. i 219. Zakona o zdravstvenoj zaštiti.

Međutim, drugostepeni sud je zaključio da, to što se sredstva za ovu vrstu delatnosti obezbeđuju iz budžeta Opštine Vrbas ne utiče na pasivnu legitimaciju tuženog, budući da je zaključkom od 15.06.2007. godine određeno da za ovu vrstu posla Opština Vrbas vrši uplatu naknade zdravstvenom centru, odnosno tuženom na osnovu fakture i spiska lekara koji su utvrdili mrtvozorstvo i broj izlazaka, zbog čega tužilac nije taj koji je u obavezi da fakturiše svoje usluge i kome Opština Vrbas uplaćuje sredstva za ovu vrstu usluge, već je to tuženi kao poslodavac tužioca. Zatim, da tužilac nema mogućnost direktnog obraćanja opštini radi isplate dospelih dugovanja, već tuženom koji je i dužan da mu vrši isplatu istih i za te potrebe obezbedi neophodna sredstva od opštine.

Polazeći od utvrđenog činjeničnog stanja, prema oceni ovoga suda, drugostepeni sud je pravilno primenio materijalno pravo, kada je preinačio prvostepenu presudu i usvojio tužbeni zahtev tužioca, radi isplate naknade za stručno utvrđivanje vremena i uzroka smrti lica umrlih izvan zdravstvene ustanove i izdavanje potvrde o smrti za period od 01.01.2016. godine do 30.11.2019. godine, zbog čega nisu od uticaja na drugačiju odluku ovoga suda navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Odredbom člana 13. stav 2. Zakona o zdravstvenoj zaštiti („Službeni glasnik RS“, br.107/05...113/17), je propisano da, Opština, odnosno grad obezbeđuje rad mrtvozorske službe na svojoj teritoriji. Odredbom člana 219. stav 1. ovog zakona je propisano da, za svako umrlo lice utvrđuje se vreme i uzrok smrti na osnovu neposrednog pregleda umrlog lica. Odredbom stava 2. istog člana, da utvrđivanje vremena i uzroka smrti može vršiti samo doktor medicine. Odredbom stava 3. istog člana, da, nadležni organ opštine, odnosno grada određuje doktora medicine za stručno utvrđivanje vremena i uzroka smrti umrlih izvan zdravstvene ustanove i izdavanje potvrde o smrti. Odredbom stava 5. ovog člana, da, sredstva za pregled umrlih lica i stručno utvrđivanje vremena i uzroka smrta za lica umrla van zdravstvene ustanove obezbeđuju se iz budžeta opštine odnosno grada (slične odredbe sadržane su i u članu 13. i 203. važećeg Zakona o zdravstvenoj zaštiti „Službeni glasnik RS“, broj 25/109).

Prema tome, kako su poslovi stručnog utvrđivanja vremena i uzroka smrti umrlih izvan zdravstvene ustanove na teritoriji Opštine Vrbas i izdavanje potvrde o smrti, odlukom Skupštine opštine Vrbas povereni doktorima medicine tuženog i ista odluka doneta na osnovu odredbi člana 219. stav 4. i 6. Zakona o zdravstvenoj zaštiti, i da je tuženi vodio evidenciju o izvršenim izlascima na teren za utvrđivanje umrlih van zdravstvene ustanove, gde je evidentiran broj izlazaka na teren svakog lekara i na osnovu te evidencije dostavljao Opštini Vrbas fakture po kojima ista vrši uplatu na račun tuženog, to je tuženi pasivno legitimisan i u obavezi da tužiocu za navedene poslove obavljene van doma zdravlja isplati utvrđenu naknadu.

Pri tome, kako se odbija kao neosnovana revizija tuženog i navodi iz revizije nisu od uticaja na drugačiju odluku ovoga suda, to nije neophodno dalje detaljno obrazlagati ovu presudu u smislu odredbe člana 414. stav 2. ZPP.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu odredbe člana 414. stav 1. ZPP, odlučio kao u izreci.

Predsednik veća-sudija

Slađana Nakić Momirović,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić