Vrhovni sud je dostavio primerak zahteva za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog Vrhovnom javnom tužiocu, shodno odredbi člana 488. stav 1. Zakonika o krivičnom postupku (ZKP) pa je u sednici veća koju je održao u smislu člana 490. ZKP, bez obaveštavanja Vrhovnog javnog tužioca i branioca okrivljenog, smatrajući da njihovo prisustvo nije od značaja za donošenje odluke (član 488. stav 2. ZKP), razmotrio spise predmeta i pravnosnažne presude protiv kojih je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, te je nakon ocene navoda iznetih u zahtevu našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog AA je u odnosu na povredu krivičnog zakona iz člana 439. tačka 1) ZKP neosnovan, dok je u preostalom delu nedozvoljen.

Branilac u podnetom zahtevu za zaštitu zakonitosti navodi da je pobijanim presudama učinjena povreda zakona iz člana 439. tačka 1) ZKP, jer radnja izvršenja za koju je okrivljeni oglašen krivim, nema zakonska obeležja krivičnog dela izazivanje opšte opasnosti iz člana 278. Krivičnog zakonika (KZ), s obzirom da je šetanje psa bez zaštitne korpe na njušci predviđeno kao prekršajna odgovornost Odlukom o držanju domaćih životinja i kućnih ljubimaca na teritoriji Grada Kruševca, a osim toga, okrivljeni nije vlasnik psa, vlasnik je njegova majka, niti držalac psa, pošto je držalac bio njegov brat.

Po oceni Vrhovnog suda izloženi navodi zahteva za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog nisu osnovani.

Iz izreke prvostepene presude proizilazi da je okrivljeni „u večernjim satima, u Kruševcu, u dvorištu Osnovne škole „Nada Popović“, u stanju uračunljivosti, svestan da je njegovo delo zabranjeno, opšteopasnom radnjom izazvao opasnost za život i telo ljudi, usled čega je nastupila laka telesna povreda jednog lica, na taj način što je suprotno odredbi člana 24. stav 1. Odluke o držanju domaćih životinja i kućnih ljubimaca na teritoriji Grada Kruševca, kao držalac psa, šetao psa bez zaštitne korpe na njušci u neposrednoj blizini prolaznika i time iste ugrožavao, pa je njegov pas... napao i ujeo u predelu desne potkolenice maloletnog BB... a okrivljeni je bio svestan da usled nesavesne šetnje psa može doći do opasnosti za život i telo ljudi i nastupanja lake telesne povrede jednog lica, ali je olako držao da do toga neće doći“.

Odredbom člana 278. stav 1. KZ propisano je da krivično delo izazivanje opšte opasnosti čini onaj ko požarom, poplavom, eksplozijom, otrovom ili otrovnim gasom, radioaktivnim ili drugim jonizujućim zračenjem, električnom energijom, motornom silom ili kakvom drugom opšteopasnom radnjom ili opšteopasnim sredstvom izazove opasnost za život ili telo ljudi ili za imovinu većeg obima a kazniće se zatvorom od šest meseci do pet godina i novčanom kaznom. Stavom 5. istog člana, propisano je da ako je delo iz stava 1, 3. i 4. ovog člana učinjeno iz nehata učinilac će se kazniti zatvorom do 3 godine.

Kod ovog krivičnog dela jedna od alternativno propisanih, radnja izvršenja sastoji se u preduzimanju opšte opasne radnje ili upotrebi nekog opšteopasnog sredstva, dok je posledica krivičnog dela izazivanje, odnosno prouzrokovanje konkretne opasnosti za život ili telo ljudi ili za imovinu većeg obima.

Članom 24. Odluke o držanju domaćih životinja i kućnih ljubimaca na teritoriji Grada Kruševca („Službeni glasnik Grada Kruševca“, br. 6/2011, 3/2014 i 4/2014) propisano je u stavu 1. da je držalac psa dužan da psa izvodi na kratkom povodniku, sa zaštitnom korpom na njušci.

Navedena radnja prekršaja ne isključuje radnju krivičnog dela izazivanje opšte opasnosti iz člana 278. KZ, jer se navedenom radnjom prekršajno sankcioniše samo postupanje suprotno obavezi da se prilikom šetnje pas izvodi na povodniku i sa zaštitnom korpom, u kom delu se iscrpljuje radnja prekršaja, što podrazumeva situaciju kada držalac tokom šetnje psa ne dolazi u kontakt sa drugim licem na javnoj površini, u gradu.

Nasuprot tome, kod radnje krivičnog dela izazivanje opšte opasnosti iz člana 278. stav 5. u vezi stava 1. KZ obeležja navedenog krivičnog dela ogledaju se u izazivanju opšte opasnosti, u konkrentom slučaju opšte opasnom radnjom i opšte opasnim sredstvom, kada je prilikom šetnje okrivljenog sa psom došlo do napada psa na maloletnog oštećenog, u situaciji kada pas nije imao zaštitnu korpu na njušci, a što je za posledicu, kao obeležje ovog krivičnog dela, imalo konkretnu opasnost za život ili telo ljudi, u konkretnom slučaju maloletnog oštećenog koji je od ujeda psa zadobio lake telesne povrede.

Nastupanje posledice u smislu izazivanja opasnosti kao obeležja ovog krivičnog dela odnosi se i na ostala lica u blizini mesta napada psa, jer mesto na kome se predmetni događaj odigrao, dvorište Osnovne škole koja se nalazi u gradu, samo po sebi podrazumeva prisustvo većeg broja ljudi i veliku prometnost, te ovakvom opšteopasnom radnjom okrivljenog – šetanjem psa bez zaštitne korpe na njušci prouzrokovana je posledica predmetnog krivičnog dela- konkretna opasnost za život i telo (nastala u momentu kada je oštećenog pas napao i ujeo), a ugoženost je postojala i u odnosu na ljude u školskom dvorištu gde se događaj odigrao odnosno za sve ljude koji se mogu naći u njegovoj blizini u tom prostoru.

Imajući u vidu ovako navedene činjenice u izreci presude kao i citirani zakonski opis bića krivičnog dela izazivanje opšte opasnosti iz člana 278. stav 1. KZ, Vrhovni sud nalazi da iz činjeničnog opisa krivičnog dela u izreci pravnosnažne presude jasno i nedvosmisleno proizilazi da se u radnjama okrivljenog stiču sva bitna zakonska obeležja krivičnog dela izazivanje opšte opasnosti iz člana 278. stav 5. u vezi stava 1. KZ, za koja je pravnosnažno oglašen krivim.

U preostalom delu podnetog zahteva za zaštitu zakonitosti branilac navodi da su pobijanim presudama učinjene povrede zakona koje numeriše kao povrede iz člana 438. stav 2. tačka 2) i 3) ZKP i člana 438. stav 1. tačka 11) ZKP i iste obrazlaže.Takođe, branilac u zahtevu za zaštitu zakonitosti ukazuje na činjenicu da pas nije u vlasništvu okrivljenog, niti je on bio držalac psa, na koju okolnost je pogrešno cenjen iskaz svedoka VV, brata okrivljenog, i pogrešno zaključeno da je okrivljeni AA učestvovao u izvršenju krivičnog dela, kojim navodima branilac polemiše sa utvrđenim činjeničnim stanjem i iznosi sopstvenu analizu predmetnog događaja i ocenu izvedenih dokaza, na koji način činjenično osporava nižestepene presude i ukazuje na povredu zakona iz člana 440. ZKP.

Branilac pored toga, osporavajući utvrđeno činjenično stanje i dajući sopstvenu ocenu dokaza, drugačiju od ocene date u pobijanim presudama, izvlači zaključak o nepostojanju ovog krivičnog dela i eventualnom postojanju krivičnog dela laka telesna povreda, u kom slučaju postoji povreda zakona koju numeriše kao povredu iz člana 438. stav 1. tačka 7) ZKP, jer nije postupao ovlašćeni tužilac, a kojim navodima suštinski pobija nižestepene presude zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i povrede zakona iz člana 440. ZKP.

Kako članom 485. stav 4. ZKP koji propisuje razloge zbog kojih okrivljeni odnosno njegov branilac shodno pravima koja ima u postupku u smislu člana 71. tačka 5) ZKP mogu podneti zahtev za zaštitu zakonitosti protiv pravnosnažne odluke i postupka koji je prethodio njenom donošenju, nije predviđena mogućnost podnošenja ovog vanrednog pravnog leka, zbog povrede zakona iz člana 438. stav 1. tačka 11) ZKP, člana 438. stav 2. tačka 2) i 3) ZKP i člana 440. ZKP, to je Vrhovni sud zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog u ovim delovima ocenio kao nedozvoljen.

Iz iznetih razloga, Vrhovni sud je na osnovu člana 491. stav 1. ZKP i člana 487. stav 1. tačka 2) u vezi člana 485. stav 4. ZKP, doneo odluku kao u izreci ove presude.

Zapisničar – savetnik                                                                                                 Predsednik veća – sudija

Marija Ribarić, s.r.                                                                                                      Bata Cvetković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić