Protiv navedenih presuda zahtev za zaštitu zakonitosti su blagovremeno podneli branioci okrivljenog D.S., advokat B.B. i advokat M.A., u smislu člana 485. stav 1. tačka 1) ZKP, zbog povrede zakona iz člana 438. stav 2. tačka 1) ZKP, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud ukine pobijane presude i predmet vrati na ponovno suđenje Apelacionom sudu ili da preinači pobijane presude u celini i okrivljenog D.S. oslobodi od optužbe.

Vrhovni kasacioni sud je dostavio primerak zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkom javnom tužiocu shodno odredbi člana 488. stav 1. ZKP, pa je u sednici veća, koju je održao bez obaveštavanja Republičkog javnog tužioca i branioca okrivljenog, smatrajući da njihovo prisustvo u smislu člana 488. stav 2. ZKP nije od značaja za donošenje odluke, razmotrio spise predmeta sa pravnosnažnim presudama protiv kojih je podnet zahtev za zaštitu zakonitosti i nakon ocene navoda u zahtevu, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti branilaca okrivljenog D.S., advokata B.B. i advokata M.A., je neosnovan.

Branioci okrivljenog u zahtevu za zaštitu zakonitosti ističu da se pobijane pravnosnažne presude zasnivaju isključivo na nezakonitom dokazu, odnosno da su iste donete uz bitnu povredu odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 2. tačka 1) ZKP, jer činjenično stanje koje je utvrđeno u presudi Višeg suda u Leskovcu, a koje u potpunosti kao drugostepeni prihvata i Apelacioni sud u Nišu, je između ostalog utvrđeno na osnovu iskaza svedoka M.R., koji je po oceni prvostepenog suda potkrepljen iskazima svedoka D.A., I.Đ. i B.C., a koji su svoje iskaze kao službena lica dali na osnovu ranijih operativnih saznanja, iz kojih saznanja su očekivali kritičnom prilikom dolazak svedoka M.R. i njegov susret sa okrivljenim u vezi kupoporodaje opojne droge, jer su ranijih dana u odnosu na kritičan dan opservirali okrivljenog i uočili susret okrivljenog i svedoka M.R., a da su na osnovu operativih saznanja takođe očekivali njihov ponovni susret i 29.10.2013. godine. S tim u vezi, branioci okrivljenog navode da operativna saznanja nisu činjenice koje čine obeležja krivičnog dela, a opšte je poznata činjenica da se policijski službenici o operativnim saznanjima nikada ne izjašnjavaju u krivičnom postupku, pa ni sud ni odbrana u postupku ne znaju sadržinu operativnih saznanja na osnovu kojih se ne može zasnovati sudska presuda, zbog čega se po oceni branilaca pobijane presude zasnivaju isključivo na nezakonitom dokazu – operativnim saznanjima policijskih službenika, a jedini dokaz koji bi onda preostao u ovom postupku bila bi manjkava izjava svedoka M.R., koja bez navedenih operativnih saznanja nema nikakav smisao niti značenje.

Iz spisa predmeta proizilazi da je u pobijanoj presudi Višeg suda u Leskovcu činjenično stanje, koje u potpunosti kao pravilno utvrđeno prihvata i Apelacioni sud u Nišu, između ostalog utvrđeno na osnovu iskaza svedoka M.R. koji je u saglasnosti sa prihvaćenim iskazima svedoka D.A., I.Đ. i B.C., a iz iskaza koja tri navedena svedoka sud utvrđuje da su oni kao policijski službenici imali operativna saznanja da će se svedok M.R. susresti sa optuženim D.S. kritičnog 29.10.2013. godine, te da su u vezi sa tim službenim vozilom kritičnog dana pratili svedoka M.R. koji se nalazio u taksi vozilu i koji se potom zaustavio kod marketa I. u L., kada je izašao iz taksi vozila susreo sa okrivljenim koji je došao sa svojim vozilom ..., u koje vozilo je ušao svedok M.R., te da su svedok R. i okrivljeni vozilom okrivljenog nastavili da se kreću u pravcu motela ..., a da su ih oni sve vreme pratili službenim vozilom, kada je okrivljeni D. zaustavio svoje vozilo iz kojeg je izašao svedok M.R., a okrivljeni se svojim vozilom udaljio starim autoputem, nakon čega je iz službenog vozila izašao svedok D.A. i uputio se ka svedoku M.R. i pristupio intervenciji, kojom prilikom je svedoku M.R. iz ruke ispalo 11 manjih PVC paketića, koji su od njega privremeno oduzeti.

Odredbom člana 16. stav 1. ZKP je propisano da se sudske odluke ne mogu zasnivati na dokazima koji su neposredno ili posredno, sami po sebi ili prema načinu pribavljanja u suprotosti sa Ustavom, ovim zakonikom, drugim zakonom ili opšte prihvaćenim pravilima međunarodnog prava i potvrđenim međunarodnim ugovorima, osim u postupku koji se vodi zbog pribavljanja takvih dokaza.

Odredbom člana 91. ZKP je propisano da je svedok lice za koje je verovatno da će dati obaveštenje o krivičnom delu, učinocu ili o drugim činjenicama koje se utvrđuju u postupku, dok je članom 92. stav 1. istog zakonika propisano da svako lice koje može da prenese svoja saznanja ili opažanja u vezi sa predmetom svedočenja ima sposobnost svedočenja.

Polazeći od navedenog, po oceni ovog suda, iskazi svedoka D.A., I.Đ. i B.C. su dokazi koji su izvedeni u skladu sa odredbama Zakonika o krivičnom postupku i nisu pribavljeni protivno članom 16. stav 1. ZKP, te se ne radi o dokazima na kojima se presuda ne može zasnivati. Naime, navedeni svedoci su se o kritičnom događaju izjašnjavali na osnovu svojih neposrednih saznanja i opažanja, jer su se sva tri svedoka kritičnom prilikom nalazila u službenom vozilu koje je pratilo svedoka M.R., pa zatim i okrivljenog D.S. i svoje iskaze su dali na osnovu onoga što su tom prilikom neposredno videli i opazili.

Dakle, po nalaženju ovog suda, neosnovano se zahtevom za zaštitu zakonitosti branilaca okrivljenog ističe da su pobijane presude zasnovane isključivo na nezakonitom dokazu, odnosno operativnim saznanjima policijskih službenika, jer se policijski službenici kao svedoci u ovom krivičnom postupku, a povodom samog kritičnog događaja od 29.10.2013. godine nisu izjašnjavali na osnovu svojih operativnih saznanja, pa samim tim i činjenično stanje koje je opisano u izreci pobijane prvostepene presude nije utvrđeno na osnovu operativnih saznanja policijskih službenika, već na njihovim iskazima koji su dati na osnovu njihovih neposrednih opažanja vezanih za sam kritični događaj.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 491. stav 1. ZKP, odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar - savetnik                                                                                                         Predsednik veća-sudija

Ivana Trkulja Veselinović, s.r.                                                                                   Janko Lazarević, s.r.