Protiv ovog rešenja Višeg suda u Novom Sadu Republički javni tužilac je podigao zahtev za zaštitu zakonitosti Ktz. br. 104/14 od 26.03.2014. godine, zbog povrede zakona iz člana 485. stav 1. tač. 1. ZKP u vezi sa članom 1. stav 2. Zakona o amnestiji ("Službeni glasnik RS" br. 107/12 od 9.11.2012. godine), sa predlogom da se po usvajanju zahteva ovo rešenje Višeg suda u Novom Sadu ili ukine i vrati na ponovno odlučivanje ili preinači a osuđeni oslobodi od izvršenja jedinstvene kazne zatvora u skladu sa zakonom.

Vrhovni kasacioni sud je, nakon što je primerak zahteva dostavio braniocu osuđenog N.A. adv. iz N.S., održao sednicu veća u smislu člana 490. ZKP-a („Službeni glasnik RS“, broj 72/11 i 121/12), o kojoj nije obavestio javnog tužioca niti branioca okrivljenog, jer veće u smislu člana 488. stav 2. ZKP-a nije našlo da bi njihovo prisustvo bilo od značaja za donošenje odluke, na kojoj sednici je razmotrio spise predmeta sa rešenjem protiv kojeg je podnet zahtev, pa je po oceni navoda u zahtevu, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca, je neosnovan.

U zahtevu za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca se navodi da je zakon povređen na štetu osuđenog jer je, pravilnom primenom člana 1. stav 2. Zakona o amnestiji osuđenog P. trebalo osloboditi za 50% od prethodno utvrđene kazne zatvora u trajanju od 4 meseca u odnosu na krivično delo iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru tj. za 2 meseca a ne za 1 mesec kako je to urađeno napadnutim rešenjem, jer je u postupku utvrđeno da je reč o licu koje je prvi put osuđeno na kaznu zatvora od 3 do 6 meseci a za ovo krivično delo.

Iz spisa predmeta proizilazi da je okrivljeni Z.P. presudom Višeg suda u Novom Sadu posl. br. K. 2188/10 od 31.05.2011. godine a koja je potvrđena presudom Apelacionog suda u Novom Sadu posl. br. Kž.1 2937/11 od 30.09.2011. godine pravnosnažno osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 3 godine i 2 meseca tako što su mu prethodno utvrđene pojedinačne kazne zatvora i to za krivično delo neovlašćena proizvodnja i stavljanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. KZ kazna zatvora u trajanju od 3 godine i za krivično delo iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru kazna zatvora u trajanju od 4 meseca (u koju jedinstvenu kaznu je uračunato vreme koje je proveo u pritvoru u određenom periodu). Postupajući po zahtevu za amnestiju koji je podneo branilac osuđenog dr. N.A. adv. iz N.S., Viši sud u Novom Sadu je odlučio kao u rešenju protiv kojeg je podnet ovaj zahtev i to tako što je osuđenog oslobodio od izvršenja dela izrečene jedinstvene kazne zatvora u trajanju od deset meseci na način da ga je, primenom člana 3. Zakona o amnestiji, oslobodio za 25% od izvršenja prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni a što za delo iz člana 246. stav 1. KZ iznosi 9 meseci a za delo iz člana 23. stav 1. ZJRM iznosi 1 mesec odnosno ukupno 10 meseci zatvora, i odredio da se ima izvršiti ostatak jedinstvene kazne u trajanju od 2 godine i 4 meseca.

Odredbom člana 1. stav 1. Zakona o amnestiji ("Službeni glasnik RS" br. 107/12 od 9.11.2012. godine) predviđeno je da se oslobađaju od izvršenja 25% izrečene kazne zatvora lica koja su pravnosnažno osuđena za krivična dela koja su propisana zakonima Republike Srbije (ili su bila propisana zakonima koji su prestali da važe) a koja izrečenu kaznu, na dan stupanja zakona na snagu, još nisu izdržala a odredbama člana 1. stav 2. istog Zakona pak, određeno je da se neka od tih lica oslobađaju izrečene kazne u celosti - ona koja su prvi put pravnosnažno osuđena na kaznu zatvora do tri meseca, odnosno za 50% - ona koja su prvi put pravnosnažno osuđena na kaznu zatvora od tri do šest meseci.

Imajući u vidu da je u konkretnom slučaju nesumnjivo utvrđeno da je okrivljeni P., iako prvi put, pravnosnažno osuđen na kaznu zatvora u trajanju od preko šest meseci (tj. 3. godine i 2. meseca), to po mišljenju Vrhovnog kasacionog suda, ne ulazi u krug lica iz člana 1. stav 2. Zakona o amnestiji na koja se ova odredba primenjuje. Naime, ovom odredbom su posebno pogodovana lica (iz stava 1.) koja su, prvi put, osuđena na "blaže" kazne zatvora - do tri meseca odnosno od tri do šest meseci a ne ona lica kojima su, u slučaju sticaja krivičnih dela, prethodno samo utvrđene pojedinačne kazne zatvora - do tri meseca odnosno od tri do šest meseci a osuđena su na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od preko tri ili šest meseci. Stoga je Viši sud u Novom Sadu pravilno primenio odredbe Zakona o amnestiji - člana 1. stav 1. i člana 3., kada je okrivljenog oslobodio za 25% prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni zatvora.

Sa svega izloženog, ocenivši, iz iznetih razloga, da je zahtev za zaštitu zakonitosti neosnovan, Vrhovni kasacioni sud je, na osnovu odredbi člana 30. stav 1. Zakona o uređenju sudova i člana 491. stav 1. ZKP („Sl. glasnik RS“, broj 72/11 i 121/12), doneo odluku kao u izreci ove presude.

Zapisničar-savetnik,                                                                                    Predsednik veća-sudija,

Zorica Stojković, s.r.                                                                                    Nevenka Važić, s.r.