Presudom Apelacionog suda u Beogradu Kž1 5954/13 od 05.03.2014. godine odbijene su kao neosnovane žalbe Osnovnog javnog tužioca u Požarevcu i branilaca okrivljenog M.G., a prvostepena presuda je potvrđena.

Protiv ovih presuda branilac okrivljenog, advokat N.V. blagovremeno je podneo zahtev za zaštitu zakonitosti zbog povrede zakona iz člana 485. stav 1. tačka 1. ZKP-a, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud preinači ove presude i okrivljenog oslobodi od optužbe da je izvršio navedena krivična dela ili da ih ukine i predmet vrati prvostepenom sudu na ponovno suđenje pred izmenjenim većem.

Vrhovni kasacioni sud je dostavio zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog Republičkom javnom tužiocu, nalazeći da prisustvo javnog tužioca i branioca okrivljenog ne bi bilo od značaja za donošenje odluke, pa iste nije obavestio o sednici veća u smislu člana 488. stav 2. ZKP-a.

Vrhovni kasacioni sud je održao sednicu veća u smislu člana 490. ZKP-a, na kojoj je razmotrio spise predmeta uz primenu člana 604. ZKP-a, sa presudama protiv kojih je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, pa je po oceni navoda u zahtevu našao:

Branilac okrivljenog M.G. u zahtevu za zaštitu zakonitosti navodi da je nižestepenim presudama učinjena bitna povreda odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 2. tačka 1. ZKP-a, budući da se iste zasnivaju na dokazu na kome se po odredbama Zakonika o krivičnom postupku presuda ne može zasnivati i to na transkriptima snimljenih telefonskih razgovora okrivljenog, po naredbi tadašnjeg predsednika Opštinskog suda u Požarevcu Kri. broj 290/05 od 13.09.2005. godine, koja ne sadrži obim i trajanje mere, istovremeno ističući da je snimanje telefonskih razgovora po toj naredbi vršila BIA, koja u to vreme nije bila ovlašćena za primenu navedene mere, već je takvo ovlašćenje dobila tek nakon izmena ZKP-a koje su stupile na snagu 14.10.2005. godine, takvo da je Sektor unutrašnje kontrole policije primenio meru iz člana 232. ZKP-a posredstvom BIA, te kako je reč o odredbama imperativne prirode, bez obzira što Sektor unutrašnje kontrole MUP-a nije imao tehničke uslove za sprovođenje mere, to je, prema navodima zahteva, bilo neophodno izdvojiti navedene transkripte, jer je reč o nezakonito pribavljenim dokazima.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da su izneti navodi zahteva branioca okrivljenog kojima se prvostepena i drugostepena presuda suštinski pobijaju zbog bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 2. tačka 1. ZKP-a, neosnovani.

Naime, Vrhovni kasacioni sud nalazi da transkripti obavljenih razgovora između okrivljenog i oštećenog sačinjeni od strane BIA, ne predstavljaju nezakonite dokaze, budući da je snimanje naređeno naredbom sudije Opštinskog suda u Požarevcu Kri. broj 290/05 od 13.09.2005. godine, na osnovu člana 232. ZKP-a („Službeni list SRJ, br. 70/01 od 28.12.2001. godine) koji je bio na snazi u vreme sprovođenja mere, da je Sektor unutrašnje kontrole MUP-a primenio ovu meru na osnovu citirane naredbe i posredstvom BIA koja je u tom periodu jedina imala tehničke mogućnosti za postupanje po naredbi. Pored toga, branilac okrivljenog je na navedenu bitnu povredu ukazivao i u žalbi izjavljenoj protiv prvostepene presude, koji žalbeni navodi su ocenjeni kao neosnovani, pa Vrhovni kasacioni sud prihvata razloge koje je dao Apelacioni sud, na strani 5 obrazloženja drugostepene presude i na iste upućuje, u smislu člana 491. stav 2. ZKP-a.

Osim toga, prema navodima zahteva branioca okrivljenog navedeni transkripti snimljenih razgovora okrivljenog predstavljaju dokaz na kome se presuda po odredbama Zakonika o krivičnom postupku ne bi mogla zasnivati, s`obzirom da naredba sudije Opštinskog suda u Požarevcu Kri. broj 290/05 od 13.09.2009. godine nasuprot odredbi člana 232. stav 2. ZKP-a ne sadrži obim i trajanje navedene mere.

Iznete navode branioca okrivljenog Vrhovni kasacioni sud ocenio je kao neosnovane, jer iz spisa predmeta proizilazi da je mera nadzora i snimanja telefonskih i drugih razgovora ili komunikacija i optička snimanja okrivljenog M.G. određena na osnovu naredbe predsednika Opštinskog suda u Požarevcu Kri. broj 290/05-103 od 13.09.2005. godine, te da je ista mera ukinuta naredbom istražnog sudije Opštinskog suda u Požarevcu Kri. 290/05-103 od 01.12.2005. godine, a da je mera, na osnovu koje su i sačinjeni predmetni transkripti, sprovođena od 16.09.2005. do 15.11.2005. godine, tako da okolnost što u naredbi kojom je mera određena nije označen obim i trajanje mere, po nalaženju ovog suda, a nasuprot navodima zahteva branioca okrivljenog, ne čini navedene transkripte nedozvoljenim dokazima, imajući u vidu da je mera sprovedena u okviru vremenskog perioda od tri meseca koliko ista najduže može trajati u smislu tada važeće odredbe člana 232. stav 2. ZKP-a („Službeni list SRJ“, broj 70 od 28.12.2001. godine).

Nadalje, branilac okrivljenog u zahtevu za zaštitu zakonitosti ističe da su nižestepeni sudovi u odnosu na krivično delo iznuda iz člana 180. stav 1. KZ RS za koje je okrivljeni M.G. oglašen krivim pravnosnažnom presudom propustili da utvrde koji iznos oštećeni N.G. zaista duguje okrivljenom, kao i da nije uzet u obzir doprinos samog oštećenog, a da su u odnosu na krivično delo zloupotreba službenog položaja iz člana 242. stav 1. KZ RS pogrešno ocenjeni iskazi oštećenog i drugih saslušanih svedoka, da nije utvrđeno ko je potpisao zapisnik o prijemu krivične prijave koju je podneo oštećeni, da se prema utvrđenom činjeničnom stanju može zaključiti da je okrivljeni kritičnom prilikom postupao u skladu sa zakonom, te da se odluka suda o krivici okrivljenog nikako ne može upodobiti činjenicama koje su u toku samog postupka utvrđene i koje sud, prihvatajući dokaze kojima se iste potvrđuju, ceni kao istinite, kojim navodima se, po nalaženju ovoga suda, prvostepena i drugostepena presuda pobijaju zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, što nije razlog iz člana 485. stav 4. ZKP-a zbog kojeg okrivljeni preko branioca može podneti ovaj vanredni pravni lek, pa je zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog u ovom delu ocenjen kao nedozvoljen.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 491. stav 1. ZKP-a i člana 487. stav 1. tačka 2. ZKP-a, odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar-savetnik,                                                                                                             Predsednik veća-sudija,

Vesna Veselinović, s.r.                                                                                                         Janko Lazarević, s.r.