Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Kž1 br.28/22 od 24.03.2022. godine odbijene su kao neosnovane žalbe Višeg javnog tužioca u Novom Sadu i branioca okrivljenog, a prvostepena presuda je potvrđena.

Protiv navedenih pravnosnažnih presuda zahtev za zaštitu zakonitosti podneo je branilac okrivljenog Milovana Jovanića, advokat Goran Karadarević, zbog povreda krivičnog zakona iz člana 439. tačka 1) i tačka 2) ZKP, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud pobijane presude ukine i spise predmeta vrati prvostepenom sudu na ponovno odlučivanje ili da iste preinači i okrivljenog oslobodi od optužbe.

Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 488. stav 1. ZKP, dostavio primerak zahteva za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog Republičkom javnom tužiocu, pa je u sednici veća, koju je održao bez obaveštenja Republičkog javnog tužioca i branioca okrivljenog, smatrajući da njihovo prisustvo u smislu član 488. stav 2. ZKP, nije od značaja za donošenje odluke, razmotrio spise predmeta sa pravnosnažnim presudama protiv kojih je podnet zahtev za zaštitu zakonitosti, te je nakon ocene navoda iznetih u zahtevu, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je neosnovan.

Ukazujući na povredu krivičnog zakona iz člana 439. tačka 1) ZKP branilac okrivljenog Milovana Jovanića u zahtevu za zaštitu zakonitosti ističe da u činjeničnom opisu krivičnog dela teško ubistvo iz člana 114. stav 1. tačka 6. u vezi člana 30. KZ u izreci presude nedostaje krivica kao subjektivni element bića krivičnog dela, jer kod opisa umišljaja (da je okrivljeni svestan svog dela, svestan zabranjenosti istog i hteo njegovo izvršenje) sud o istom govori u jednini, dakle, u odnosu na jedno lice i to okrivljenog AA, a ne u odnosu na okrivljenog Milovana Jovanića. U vezi sa tim branilac, dalje, navodi da je sud u izreci presude samo naveo da je okrivljeni postupao sa umišljajem bez označavanja uračunljivosti i svesti o zabranjenosti dela, zbog čega je, prema stavu odbrane, evidentno da u opisu dela nedostaju svi elementi krivice. Pored iznetog, branilac u zahtevu ukazuje i to da je, polazeći od činjenice da je predmetno krivično delo posledično krivično delo, bilo neophodno u izreci presude navesti da li je okrivljeni preduzeo radnje u pravcu lišenja života drugog lica i iz kog razloga je posledica dela izostala. U konkretnom slučaju sud je u izreci presude naveo da je okrivljeni zamahnuo nožem u pravcu leđa oštećenog svestan da ubadanjem nožem u leđa oštećenog istog može lišiti života, koji opis dela ne ukazuje na predmetnu pravnu kvalifikaciju, jer da bi okrivljeni izvršio ovo krivično delo i imao umišljaj usmeren na lišenje života oštećenog neophodno je da isti zna da se u tom delu tela nalaze vitalni organi, čije povređivanje može dovesti do lišenja života, što u izreci presude nije navedeno.

Iznete navode zahteva za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog Vrhovni kasacioni sud ocenio je kao neosnovane.

Prema činjeničnom opisu radnje izvršenja datom u izreci prvostepene presude okrivljeni Milovan Jovanić je u vreme i na mestu označenim u izreci presude, sposoban da shvati značaj svog dela i upravlja svojim postupcima, svestan svog dela i njegove zabranjenosti, te je hteo njegovo izvršenje ..., sa umišljajem pokušao da liši života službeno lice pri vršenju službene dužnosti, na taj način što je oštećenom BB, policijskom službeniku PU Novi Sad, nakon preduzimanja službene radnje prema okrivljenom AA (u odnosu na koga je postupak razdvojen), prišao sa leđa trčećim korakom i iz prsluka desnom rukom izvukao nož opisan u izreci presude i sa istim iz neposredne blizine zamahnuo u pravcu leđa oštećenog, svestan da ubadanjem nožem u leđa oštećenog, gde se nalaze vitalni organi, istog može lišiti života, što je hteo, u čemu ga je sprečio policijski službenik PU Novi Sad, VV, tako što mu je zadao udarac desnom nogom u predelu desne potkolenice, kojim činjenjem je destabilizovao okrivljenog u njegovoj nameri da ubadanjem noža u leđa oštećenog liši života, nakon čega je krenuo da beži sa lica mesta, i dalje držeći nož u ruci, oglušujući se o naređenje policijskog službenika VV da se zaustavi, da bi ga zatim policijski službenici sustigli i lišili slobode.

Imajući u vidu navedeno, a nasuprot navodima zahteva branioca okrivljenog, u izreci presude su opisani kako radnja izvršenja kao objektivno obeležje predmetnog krivičnog dela, koja je bila preduzeta u pravcu lišenja života drugog lica – službenog lica pri vršenju službene dužnosti – zamahivanje nožem prema leđima oštećenog iz neposredne blizine, tako i razlog izostanka posledice krivičnog dela – blagovremena reakcija drugog policijskog službenika, koji je okrivljenom zadao udarac nogom u potkolenicu i time ga sprečio da dovrši započeto krivično delo.

Po nalaženju ovoga suda, u pogledu subjektivnog odnosa okrivljenog Milovana Jovanića prema radnji izvršenja, u činjeničnom opisu dela u izreci prvostepene presude označeni su svi elementi krivice u smislu člana 22. stav 1. KZ s obzirom da je navedeno da je okrivljeni postupao u stanju uračunljivosti (bio sposoban da shvati značaj svog dela i upravlja svojim postupcima) i sa direktnim umišljajem (bio svestan svoga dela i hteo njegovo izvršenje), kojim je obuhvaćena svest okrivljenog o zabranjenosti svoga dela, zbog čega su ocenjeni kao neosnovani navodi zahteva da se opis umišljaja u izreci presude odnosi na okrivljenog AA, prema kome je postupak razdvojen, a ne u odnosu na okrivljenog Milovana Jovanića.

Iz činjenica i okolnosti označenih u činjeničnom opisu dela u izreci presude, po oceni ovoga suda, proizilazi da je okrivljeni bio svestan da ubadanjem nožem sečiva dužine 15 cm iz neposredne blizine u leđa oštećenog BB, policijskog službenika Policijske uprave Novi Sad, gde se nalaze vitalni organi (što je opštepoznata činjenica, pa samim tim i za okrivljenog), istog može lišiti života, što je i hteo, te da je stoga postupao sa direktnim umišljajem, odnosno da je sa umišljajem pokušao da liši života službeno lice pri vršenju službene dužnosti, ali da je u dovršenju krivičnog dela sprečen intervencijom policijskog službenika.

Sledstveno iznetom, Vrhovni kasacioni sud nalazi da se u radnjama okrivljenog Milovana Jovanića stiču sva zakonska obeležja krivičnog dela teško ubistvo u pokušaju iz člana 114. stav 1. tačka 6. u vezi člana 30. KZ, za koje je oglašen krivim i osuđen pravnosnažnom presudom, zbog čega je zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog ocenjen kao neosnovan, u odnosu na povredu zakona iz člana 439. tačka 1) ZKP. Samim tim neosnovani su i navodi zahteva kojima se ukazuje na povredu zakona iz člana 439. tačka 2) ZKP isticanjem da je pravna kvalifikacija krivičnog dela pogrešna.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 491. stav 1. ZKP, odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar-savetnik                                                                                                             Predsednik veća - sudija

Vesna Veselinović, s.r.                                                                                                        Bata Cvetković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić