Protiv navedenih pravnosnažnih presuda, zahtev za zaštitu zakonitosti podneo je branilac okrivljenog AA, advokat Miloš Ilić, u smislu člana 485. stav 1. tačka 1) ZKP, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud usvoji zahtev, pobijane presude ukine i predmet vrati prvostepenom sudu na ponovni postupak ili da prvostepenu presudu preinači i okrivljenog AA oslobodi od optužbe.

Vrhovni kasacioni sud je, u smislu člana 488. stav 1. ZKP, nakon dostavljanja primerka zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkom javnom tužiocu, održao sednicu veća, u smislu člana 490. ZKP, o kojoj nije obavestio Republičkog javnog tužioca i branioca okrivljenog, nalazeći da njihovo prisustvo sednici veća nije neophodno i da nije od značaja za donošenje odluke (člana 488. stav 2. ZKP), na kojoj sednici je razmotrio spise predmeta sa presudama protiv kojih je zahtev podnet, te je po oceni navoda i predloga u zahtevu, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je neosnovan u odnosu na povredu zakona iz člana 439. tačka 1) i člana 439. tačka 2) ZKP.

Podnetim zahtevom, branilac okrivljenog, iako numerički ne ukazuje na povredu zakona iz člana 439. tačka 1) ZKP, navodi da u radnjama okrivljenog AA nema elemenata krivičnog dela, za koje je oglašen krivim, jer biće krivičnog dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti upućuje na to da napad mora biti sa namerom da se napadne na život i telo službenog lica kao i da mora da bude realan, odnosno da može eventualno ugroziti službeno lice, a kod službenog lica u subjektivnom smislu stvoriti osećaj da je napadnuto, a čega nema u radnjama okrivljenog. Dalje branilac, iako ponovo ne numeriše povredu iz člana 439. tačka 2) ZKP navodi da bi eventualno u radnjama okrivljenog, bilo elemenata krivičnog dela uvreda iz člana 170. KZ, ali da ne postoje elemenati ni jednog krivičnog dela koje se goni po službenoj dužnosti, a koji zaključak izvodi iz iskaza oštećenog DD, u kojem isti navodi da ga okrivljeni AA nije napao niti je učinio bilo koju radnju koja se može smatrati napadom već je okrivljeni bio agresivan, lupao po štitovima, psovao i upućivao pogrdne reči...

Izneti navodi zahteva se ne mogu prihvatiti iz sledećih razloga:

Naime, u činjeničnom opisu dela, datom u izreci prvostepene presude, koja je potvrđena drugostepenom presudom, stoje svi bitni elementi krivičnog dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 3. u vezi stava 1. KZ, jer je okrivljeni u vreme i na mestu bliže opisanom u izreci presude, u uračunljivom stanju, napao oštećenog kao službeno lice time što je nogama i rukama udarao u štit koji je držao u ruci oštećeni DD, policijski službenik, kao i u štitove drugih pripadnika žandarmerije, svestan svog dela, čije je izvršenje hteo.

Odredbom člana 323. KZ propisano je da krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti čini onaj ko napadne ili preti da će napasti službeno lice u vršenju službene dužnosti.

Radnje izvršenja osnovnog oblika ovog krivičnog dela jeste napad ili pretnja napadom na službeno lice. Napad treba shvatiti u fizičkom smislu, kao radnje koje su fizički i neposredno upravljene na telo službenog lica. Međutim, za pojam napada nije neophodno da je došlo do fizičkog kontakta između izvršioca i službenog lica. Napad može obuhvatiti i određene radnje koje predstavljaju primenu sile ili pretnje bez direktnog kontakta sa telom oštećenog. Neophodno je da do napada ili pretnje napadom dođe u vreme kada službeno lice vrši svoju dužnost. Na subjektivnom planu mora postojati umišljaj koji treba da obuhvati svest o tome da se vrši napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti.

Shodno iznetom, a imajući u vidu izreku prvostepene presude, odnosno da je okrivljeni AA udarajući nogama i rukama u štit koji je držao u ruci oštećeni DD, policijski službenik, prilikom vršenja službene dužnosti – zaustavljanja grupe navijača FK „ĐĐ“ da uđu na severnu tribinu stadiona, napao oštećenog, koji je imao svojstvo službenog lica da je bio určunljiv i postupao sa umišljajem, stoje i subjektivni i objektivni elementi krivičnog dela za koje je okrivljeni AA oglašen krivim prvostepenom presudom, koja je potvrđena drugostepenom presudom.

Činjenica da u konkretnom slučaju nije došlo do neposrednog kontakta tela okrivljenog i oštećenog, nije od značaja za postojanje krivičnog dela iz člana 323. KZ, jer napad može prestavljati i radnju koju je okrivljeni preduzeo- udaranje u štit policijskog službenika. Pri tome, u konkretnom slučaju bi i došlo do fizičkog kontakta okrivljenog i oštećenog da oštećeni nije postavio štit kao zaštitu.

Imajući u vidu navedeno, neosnovani su navodi zahteva kojima branilac ukazuje na povredu zakona iz člana 439. tačka 1) ZKP.

Obzirom da se u radnjama okrivljenog stiču svi bitni elementi krivičnog dela iz člana 323. stav 3. u vezi stava 1. KZ, a kako je to napred navedeno, to su neosnovani i navodi zahteva kojima branilac ističe da bi se u radnjama okrivljenog eventualno mogli steći bitni elementi krivičnog dela uvreda iz člana 170. KZ, odnosno neosnovano ukazuje na povredu odredaba krivičnog zakona iz člana 439. tačka 2) ZKP.

Takođe, podnetim zahtevom branioca okrivljenog se ukazuje na povredu krivičnog zakona iz člana 424. stav 1. tačka 2) ZKP, navodima da je Osnovni sud u Nišu okrivljenog AA osudio da je izvršio krivično delo „na službeno lice u vršenju službene dužnosti“ a što nije zakonski naziv krivičnog dela iz člana 323. KZ.

Međutim, povreda odredaba krivičnog postupka iz člana 424. stav 1. tačka 2) ZKP, ne predstavlja zakonski razlog za podnošenje zahteva za zaštitu zakonitosti do strane okrivljenog preko branioca, u smislu člana 485. stav 4. u vezi stava 1. ZKP, te je zahtev u navedenom delu odbačen kao nedozvoljen.

Pri tome, odredbom člana 431. ZKP propisano je da greška u imenima i brojevima kao i druge očigledne greške u pisanju i računanju, nedostatke u obliku i nesaglasnosti overenog prepisa presude sa izvornikom presude će ispraviti posebnim rešenjem predsednik veća, na zahtev stranke ili po službenoj dužnosti.

Shodno iznetom, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu odredbe člana 491. stav 1. i člana 487. stav 1. tačka 2) ZKP, odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar-savetnik,                                                                                                  Predsednik veća-sudija,

Irina Ristić,s.r.                                                                                                           Bata Cvetković,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić