O b r a z l o ž e nj e

Rešenjem Višeg suda u Beogradu K 7525/10-Kv 4754/12 od 22.11.2012. godine osuđeni N.Ž., koji se nalazi na izdržavanju kazne zatvora u trajanju od 15 godina, po presudi Okružnog suda u Beogradu K. broj 335/02 od 21.10.2002. godine, pravnosnažne dana 13.02.2003. godine oslobođen je od izvršenja 10% jedinstvene kazne zatvora pa je utvrđeno da se osuđeni oslobađa od dela jedinstvene kazne u trajanju od jedne godine i šest meseci i određeno da se ostatak jedinstvene kazne u trajanju od 13 godina i šest meseci prema osuđenom izvrši, kao i da se u ostatak jedinstvene kazne uračunava vreme provedeno u pritvoru od 12.05.2001. godine, pa nadalje.

Apelacioni sud u Beogradu rešenjem Kž2 4687/12 od 14.12.2012. godine odbio je kao neosnovanu žalbu osuđenog izjavljenu protiv rešenja Višeg suda u Beogradu K 7525/10-Kv 4754/12 od 22.11.2012. godine.

Protiv ovih pravnosnažnih rešenja Republički javni tužilac podneo je zahtev za zaštitu zakonitosti Ktz. 427/14 od 07.07.2014. godine, zbog povrede zakona - član 485. ZKP-a u vezi član 369. tačka 4. ZKP-a („Službeni list SRJ“, broj 70/2001, „Službeni glasnik RS“ broj 58/2004 i dr) u vezi sa članom 3. u vezi člana 1. stav 1. Zakona o amnestiji, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud usvoji zahtev i presudom preinači navedena rešenja tako što će osuđenog osloboditi od izvršenja jedinstvene kazne zatvora na koju je osuđen presudom Okružnog suda u Beogradu K. 335/02 od 21.10.2002. godine, za procenat oslobođenja u skladu sa odredbama člana 3. i člana 1. Zakona o amnestiji.

Vrhovni kasacioni sud je, u smislu člana 488. stav 1. ZKP-a, nakon dostavljanja primerka zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca braniocu okrivljenog, održao sednicu veća u smislu člana 490. ZKP-a, o kojoj nije obavestio Republičkog javnog tužioca i branioca okrivljenog u smislu člana 488. stav 2. ZKP-a, nalazeći da njihovo prisustvo sednici veća nije neophodno i da nije od značaja za donošenje odluke, na kojoj sednici je razmotrio spise predmeta, sa rešenjima protiv kojih je zahtev podnet, pa je po oceni navoda u zahtevu, uz primenu člana 604. ZKP-a, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je osnovan.

Osnovano se u zahtevu za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca ukazuje da je pravnosnažnim rešenjima Višeg suda u Beogradu K 7525/10-Kv 4754/12 od 22.11.2012. godine i Apelacionog suda u Beogradu Kž2 4687/12 od 14.12.2012. godine učinjena povreda krivičnog zakona iz člana 369. tačka 4. ZKP- a u vezi odredbe člana 3. u vezi člana 1. stav 1. Zakona o amnestiji.

Iz spisa predmeta proizlazi da je presudom Okružnog suda u Beogradu K. 335/02 od 21.10.2002. godine okrivljeni N.Ž. oglašen krivim zbog krivičnog dela teški slučajevi razbojničke krađe i razbojništva iz člana 169. stav 2. u vezi člana 168. stav 1. KZ RS za koje mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od 15 godina, te mu je istovremeno uzeta kao utvrđena kazna zatvora u trajanju od 11 meseci, utvrđena uslovnom osudom koja je izrečena pravnosnažnom presudom Petog opštinskog suda u Beogradu K. broj 118/99, sa rokom proveravanja od tri godine, a koja uslovna osuda je opozvana, i da je osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 15 godina u koju mu se uračunava vreme provedeno u pritvoru od 12.05.2001. godine pa na dalje.

Osuđeni N.Ž. nalazi se na izdržavanju kazne zatvora po pravnosnažnoj presudi Okružnog suda u Beogradu K. 335/02 od 21.10.2002. godine od 12. maja 2001. godine, pa na dalje.

Odredbom člana 3. Zakona o amnestiji, propisano je da se pravnosnažno osuđena lica, kojima je izrečena jedinstvena kazna zatvora, oslobađaju od izvršenja jedinstvene kazne zatvora za procenat oslobođenja od izvršenja kazne propisan tim Zakonom, prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela obuhvaćena amnestijom.

Pobijanim rešenjem Višeg suda u Beogradu koje je potvrđeno citiranim rešenjem Apelacionog suda u Beogradu, osuđeni N.Ž. oslobođen je od izvršenja 10% jedinstvene kazne zatvora u trajanju od 15 godina po pravnosnažnoj presudi Okružnog suda u Beogradu K 335/02 od 21.10.2002. godine, što čini ukupno umanjenje kazne za jednu godinu i šest meseci.

Ovakvom odlukom, Viši sud u Beogradu postupio je protivno odredbi člana 3. Zakona o amnestiji, koja određuje da se jedinstvena kazna umanjuje za procenat oslobođenja od izvršenja prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela koja su obuhvaćena amnestijom. Time je Viši sud u Beogradu učinio povredu krivičnog zakona iz člana 369. tačka 4. ZKP-a na štetu osuđenog, na koju se osnovano ukazuje u zahtevu za zaštitu zakonitosti. Istu povredu krivičnog zakona učinio je i Apelacioni sud u Beogradu potvrdivši prvostepeno rešenje.

Utvrdivši da je zahtev osnovan, Vrhovni kasacioni sud je preinačio pravnosnažne odluke, tako što je primenjujući odredbu člana 3. Zakona o amnestiji, najpre utvrdio procenat oslobođenja od izvršenja kazne prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni, koje su ušle u sastav jedinstvene kazne koja je predmet odlučivanja po Zakonu o amenestiji.

Jedinstvena kazna na koju je osuđen N.Ž. u trajanju od 15 godina po pravnosnažnoj presudi Okružnog suda u Beogradu K. broj 335/02 od 21.10.2002. godine, sastoji se od pojedinačne kazne u trajanju od 15 godina za krivično delo teški slučajevi razbojničke krađe i razbojništva iz člana 169. stav 2. u vezi člana 168. stav 1. KZ RS za koje je tom presudom oglašen krivim i kazne zatvora u trajanju od 11 meseci iz opozvane uslovne osude po pravnosnažnoj presudi Petog opštinskog suda u Beogradu K. broj 118/99 koja je postala pravnosnažna 23.07.1999. godine.

Imajući u vidu da je jedan od kriterijuma za određivanje procentualne vrednosti oslobođenja od kazne po Zakonu o amnestiji krivično delo, Vrhovni kasacioni sud je za svaku pojedinačnu kaznu prethodno odredio procenat oslobođenja i utvrdio deo kazne od čijeg je izvršenja osuđeni oslobođen.

Vrhovni kasacioni sud je utvrdio, da se prethodno utvrđena kazna zatvora u trajanju od 15 godina zbog izvršenja krivičnog dela teški slučajevi razbojničke krađe i razbojništva iz člana 169. stav 2. u vezi člana 168. stav 1. KZ RS, za koje je osuđeni N.Ž. oglašen krivim citiranom pravnosnažnom presudom Okružnog suda u Beogradu, umanjena za 10% ima umanjiti za jednu godinu i šest meseci kao i da se kazna zatvora u trajanju od 11 meseci koja mu je utvrđena istom pravnosnažnom presudom Okružnog suda u Beogradu, umanjena za 25%, ima umanjiti za dva meseca i 22 dana.

Nadalje, kada se jedinstvena kazna zatvora po presudi Okružnog suda u Beogradu K. 335/02 od 21.10.2002. godine umanji za vreme oslobođenja od izvršenja pojedinačnih kazni, utvrđeno je, da je deo kazne od koga je osuđeni N.Ž. oslobođen, ukupno jedna godina, osam meseci i 22 dana, a da je ostatak kazne koji se ima izvršiti 13 godina, tri meseca i osam dana, u koju kaznu se osuđenom uračunava vreme provedeno u pritvoru i na izdržavanju dela kazne počev od 12.05.2001. godine, pa na dalje.

S`toga je, Vrhovni kasacioni sud, usvojio zahtev za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca kao osnovan i preinačio navedena pravnosnažna rešenja kao u izreci presude.

Iz iznetih razloga, na osnovu člana 30. stav 1. Zakona o uređenju sudova i člana 492. stav 1. tačka 2. ZKP-a Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar-savetnik,                                                                                                            Predsednik veća-sudija,

Vesna Veselinović,s.r.                                                                                                         Janko Lazarević, s.r.