- pa se UTVRĐUJE da je osuđeni C.F. oslobođen od izvršenja dela jedinstvene kazne zatvora po pravnosnžanoj presudi Višeg suda u Beogradu K 200/11 od 14.06.2011. godine u trajanju od jedne godine, deset meseci, petnaest dana i ODREĐUJE da se prema osuđenom ima izvršiti ostatak jedinstvene kazne zatvora u trajanju od tri godine, sedam meseci i petnaest dana u koju kaznu mu se uračunava vreme provedeno u pritvoru i na izdržavanju jedinstvene kazne zatvora od 30.05.2009. do 02.07.2009. godine i od 16.02.2011. godine pa nadalje.

O b r a z l o ž e nj e

Pravnosnažnim rešenjem Višeg suda u Beogradu K br.200/11-Kv br.5650/12 od 22.11.2012. godine osuđeni C.F., koji se nalazi na izdržavanju jedinstvene kazne zatvora u trajanju od pet godina i šest meseci, po presudi Višeg suda u Beogradu K br.200/11 od 14.06.2011. godine, oslobođen je od izvršenja 25% kazne zatvora, pa je utvrđeno da je osuđeni oslobođen od izvršenja dela kazne u trajanju od jedne godine, četiri meseca i 15 dana, te je utvrđeno da se ostatak kazne u trajanju od četiri godine, jednog meseca i 15 dana prema osuđenom izvrši, te da mu se u ostatak kazne uračunava vreme provedeno u pritvoru od 30.05.2009. do 02.07.2009. godine i od 16.02.2011. godine pa nadalje.

Protiv ovog rešenja Republički javni tužilac podneo je zahtev za zaštitu zakonitosti Ktz br.1211/13 od 24.07.2014. godine, zbog povrede Krivičnog zakona iz člana 369. tačka 4. ZKP u vezi sa odredbom člana 3. Zakona o amnestiji, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud usvoji zahtev za zaštitu zakonitosti i pobijano rešenje preinači.

Vrhovni kasacioni sud je, u smislu člana 488. stav 1. ZKP, nakon dostavljanja primerka zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca braniocu okrivljenog, održao sednicu veća u smislu člana 490. ZKP, o kojoj nije obavestio Republičkog javnog tužioca i branioca okrivljenog u smislu člana 488. stav 2. ZKP, nalazeći da njihovo prisustvo sednici veća nije neophodno i da nije od značaja za donošenje odluke, na kojoj sednici je razmotrio spise predmeta sa rešenjem protiv koga je zahtev podnet, pa je po oceni navoda u zahtevu u smislu člana 604. ZKP-a, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je osnovan.

Osnovano se u zahtevu za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca ukazuje da je pravnosnažnim rešenjem Višeg suda u Beogradu K br.200/11-Kv br.5650/12 od 22.11.2012. godine, učinjena povreda Krivičnog zakona iz člana 369. tačka 4. ZKP u vezi odredbe člana 3. Zakona o amnestiji.

Iz spisa predmeta proizlazi da je osuđeni C.F. pravnosnažnom presudom Višeg suda u Beogradu K br.200/11 od 14.06.2011. godine oglašen krivim za dva krivična dela razbojništvo iz člana 206. stav 2. u vezi stava 1. Krivičnog zakonika za koja su mu utvrđene pojedinačne kazne zatvora u trajanju od po tri godine, te su mu uzete kao utvrđene i to: kazna zatvora u trajanju od četiri meseca, zbog krivičnog dela prikrivanje iz člana 221. stav 2. u vezi stava 1. KZ, iz opozvane uslovne osude po pravnosnažnoj presudi Prvog opštinskog suda u Beogradu K br.1911/08 od 19.10.2009. godine i kazna zatvora u trajanju od jedne godine i dva meseca za krivično delo teška krađa iz člana 204. stav 1. tačka 1. u vezi člana 33. KZ u vezi člana 61. KZ iz opozvane uslovne osude po pravnosnažnoj presudi Prvog opštinskog suda u Beogradu K br.826/05 od 01.07.2009. godine, pa je osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od pet godina i šest meseci u koju mu je uračunato vreme provedeno u pritvoru od 30.05.2009. do 02.07.2009. godine i od 16.02.2011. godine pa nadalje. Osuđeni C.F. nalazi se na izdržavanju kazne po pravnosnažnoj presudi i Višeg suda u Beogradu K br.200/11-Kv br.5650/12 od 22.11.2012. godine od 12.03.2014. godine.

Odredbom člana 3. Zakona o amnestiji propisano je da se pravnosnažno osuđena lica kojima je izrečena jedinstvena kazna zatvora, oslobađaju od izvršenja jedinstvene kazne za procenat oslobođenja od izvršenja kazne propisan tim zakonom, prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela obuhvaćena tom amnestijom.

Pobijanim rešenjem Višeg suda u Beogradu, osuđeni C.F. oslobođen je od izvršenja 25% jedinstvene kazne zatvora u trajanju od pet godina i šest meseci, što čini ukupno umanjenje kazne za jednu godinu, četiri meseca i 15 dana.

Ovakvom odlukom Viši sud u Beogradu postupio je protivno odredbi člana 3. Zakona o amnestiji, koja određuje da se jedinstvena kazna umanjuje za procenat oslobođenja do izvršenja prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela koja su obuhvaćena amnestijom. Time je Viši sud u Beogradu učinio povredu Krivičnog zakona iz člana 369. tačka 4. ZKP („Sl. list SRJ“, broj 70/01 i 68/02 i „Sl. glasnik RS“, broj 58/04...76/10), na štetu osuđenog C.F., na koju se ukazuje zahtevom za zaštitu zakonitosti.

Utvrdivši da je zahtev osnovan, Vrhovni kasacioni sud je preinačio pravnosnažnu odluku, tako što je primenom odredbe člana 3. Zakona o amnestiji najpre utvrdio procenat oslobođenja od izvršenja kazne prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni koje su ušle u sastav jedinstvene kazne koja je predmet odlučivanja po Zakonu o amnestiji.

Jedinstvena kazna na koju je osuđen C.F. u trajanju od pet godina i šest meseci sastoji se od dve pojedinačne kazne zatvora u trajanju od po tri godine, zbog dva krivična dela razbojništvo iz člana 206. stav 2. u vezi stava 1. KZ, pojedinačne kazne zatvora u trajanju od četiri meseca zbog krivičnog dela prikrivanje iz člana 221. stav 2. u vezi stava 1. KZ i pojedinačne kazne zatvora u trajanju od jedne godine i dva meseca za krivično delo teška krađa iz člana 204. stav 1. tačka 1. u vezi člana 33. u vezi člana 61. KZ.

Imajući u vidu da je jedan od kriterijuma za utvrđivanje procentualne vrednosti oslobođenja od kazne po Zakonu o amnestiji krivično delo, Vrhovni kasacioni sud je za svaku pojedinačnu kaznu prethodno odredio procenat oslobođenja i utvrdio deo kazne od čijeg izvršenja je osuđeni oslobođen.

Tako je utvrđeno, da se prethodno utvrđene pojedinačne kazne zatvora zbog izvršenja dva krivična dela razbojništva iz člana 206. stav 2. u vezi stava 1. KZ, u trajanju od po tri godine, umanjene za 25%, imaju umanjiti za po devet meseci, da se prethodno utvrđena pojedinačna kazna zatvora u trajanju od četiri meseca zbog krivičnog dela prikrivanje iz člana 221. stav 2. a u vezi stava 1. KZ, umanjena za 25%, ima umanjiti za jedan mesec i da se prethodno utvrđena pojedinačna kazna zatvora u trajanju od jedne godine i dva meseca za krivično delo teška krađa iz člana 204. stav 1. tačka 1. u vezi člana 33. KZ, u vezi člana 61. KZ, umanjena za 25%, ima umanjiti za tri meseca i 15 dana.

Kada se vreme oslobođenja od izvršenja pojedinačnih kazni umanji od jedinstvene kazne zatvora, utvrđuje se da je deo kazne od koga je osuđeni C. F. oslobođen ukupno jedna godina, deset meseci i 15 dana, a da je ostatak kazne zatvora koja se ima izvršiti tri godine, sedam meseci i 15 dana, u koju se osuđenom uračunava vreme koje je proveo u pritvoru i na izdržavanju kazne zatvora.

Stoga je Vrhovni kasacioni sud, usvajanjem zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca preinačio rešenje Višeg suda u Beogradu K br.200/11 – Kv 5650/12 od 22.11.2012. godine, tako što je utvrdio deo kazne za koji se osuđeni ima osloboditi i odredio da se ostatak kazne u trajanju od tri godine, sedam meseci i 15 dana, prema osuđenom C.F. izvrši.

Iz iznetih razloga, na osnovu člana 30. stav 1. Zakona o uređenju sudova i člana 492. stav 1. tačka 2. ZKP, doneta je odluka kao u izreci presude.

Zapisničar-savetnik                                                                                              Predsednik veća-sudija

Vesna Veselinović,s.r.                                                                                          Janko Lazarević,s.r.