Vrhovni kasacioni sud je, u smislu člana 488. stav 1. ZKP-a, nakon dostavljanja primerka zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkom javnom tužiocu, održao sednicu veća, u smislu člana 490. ZKP-a, o kojoj nije obavestio Republičkog javnog tužioca i branioca okrivljenog, nalazeći da njihovo prisustvo sednici veća nije neophodno i da nije od značaja za donošenje odluke, na kojoj sednici je razmotrio spise predmeta sa presudama protiv kojih je zahtev podnet, te je po oceni navoda i predloga u zahtevu, uz primenu člana 604. ZKP-a („Službeni glasnik RS“, broj 72 od 28.09.2011. godine) našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti nije osnovan.

Neosnovani su navodi u zahtevu za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog Z.M. kojima se, bez izričitog označavanja jedne od povreda iz člana 485. stav 4. ZKP, pravnosnažne presude suštinski pobijaju zbog bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 1. tačka 1. ZKP-a u vezi člana 4. stav 1. ZKP-a.

Naime, iz spisa predmeta proizlazi da je okrivljeni Z.M. pravnosnažno oglašen odgovornim rešenjem Opštinskog organa za prekršaje u Surdulici Up. 295/2009 od 23.04.2009. godine, zbog prekršaja iz člana 6. stav 3. Zakona o javnom redu i miru vezano za događaj koji se odigrao 26.10.2008. godine u B.P. u naselju P., jer je u dvorištu G.J. istog opsovao, a „.... nakon toga Z. prilazi G., gde istog hvata za vrat, a nakon toga desnom rukom udara G. u predelu levog obraza.“.

Pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Vranju K 1339/12 od 11.12.2012. godine okrivljeni Z.M. oglašen je krivim, zbog izvršenog krivičnog dela laka telesna povreda vezano za isti događaj koji se odigrao 26.10.2008. godine, u B.P., u naselju P., jer je u dvorištu oštećenog G.J. istog „udario nogom, na kojoj je nosio cipele u predelu leve potkolenice, te je ciglom i kamenom gađao oštećenog G.J. i dva puta ga pogodio u predelu leđa i slabinskog dela, nanevši mu na taj način, sredstvom podobnim da telo teško povredi i zdravlje naruši, laku telesnu povredu u vidu nagnječenja sa krvnim podlivom u predelu desne podkolenice, u slabinskom sedalnom delu i desnom slabinskom predelu.“. Dakle, prema napred navedenom, iako je u oba postupka reč o istom okrivljenom licu Z.M., o životnom događaju koji se odigrao u istom prostornom i vremenskom okviru, činjenični opis prekršaja iz člana 6. stav 3. Zakona o javnom redu i miru bitno je različit od činjeničnog opisa krivičnog dela laka telesna povreda iz člana 122. stav 2. u vezi stava 1. KZ. Opis prekršaja ne sadrži sve činjenice i radnje okrivljenog Z.M. u vezi sa nanošenjem lakih telesnih povreda oštećenom G.J. Navedene preduzete radnje udaranja oštećenog G.J. nogom na kojoj je nosio cipele u predelu leve potkolenice te ciglom i kamenom u predelu leđa i slabinskog dela ne predstavljaju zakonska obeležja prekršaja, već ih Krivični zakonik kvalifikuje kao krivično delo laka telesna povreda iz člana 122. stav 2. u vezi stava 1. KZ izvršeno od strane okrivljenog Z.M. u odnosu na oštećenog G.J.

Imajući u vidu prirodu radnji okrivljenog Z.M., a zatim i težinu posledica njegovih radnji u odnosu na oštećenog G.J., koje nisu bile obuhvaćene prekršajnim postupkom, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, ne može se reći da se opis prekršaja, u odnosu na koji je prekršajni postupak vođen protiv okrivljenog Z.M. pravnosnažno okončan rešenjem Opštinskog organa za prekršaje u Surdulici Up. 295/2009 od 23.04.2009. godine, odnosi na potpuno isti događaj i potpuno iste činjenice i radnje okrivljenog, a s`tim u vezi i nastale posledice u vidu nanošenja lake telesne povrede oštećenom G.J., što predstavlja obeležja krivičnog dela laka telesna povreda iz člana 122. stav 2. u vezi stava 1. KZ, koje je bilo predmet optužbe u predmetnom krivičnom postupku u odnosu na okrivljenog Z.M. S`toga se, po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda, neosnovano u zahtevu branioca okrivljenog Z.M. pravnosnažne presude pobijaju zbog bitnih povreda odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 1. tačka 1. ZKP-a u vezi člana 4. stav 1. ZKP-a, jer se u konkretnom slučaju ne radi o presuđenoj stvari i nije bilo osnova za donošenje presude kojom se odbija optužba po tom osnovu.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je, na osnovu člana 30. stav 1. Zakona o uređenju sudova i člana 491. stav 1. ZKP-a, odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar-savetnik,                                                                                       Predsednik veća-sudija,

Olgica Kozlov, s.r.                                                                                            Dragiša Đorđević,s.r.