U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Predraga Trifunovića, predsednika veća, Zvezdane Lutovac i Jelene Borovac, članova veća, u parnici tužioca J.H., T.R. i M.M., svih iz S., čiji je zajednički punomoćnik A.M., a koje u revizijskom postupku zastupa Z.K., advokat iz S., protiv tuženih O.S., koju zastupa Opštinski javni pravobranilac i H. M. iz S., koga zastupa punomoćnik R.P., advokat iz S., radi utvrđenja postojanja diskriminacije, odlučujući o reviziji tužilaca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1-1504/14 od 14.11.2014. godine, u sednici održanoj 18. novembra 2015. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužilaca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1-1504/14 od 14.11.2014. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Novom Pazaru, Sudska jedinica u Sjenici P1 br. 378/13 od 13.12.2013. godine, u stavu prvom izreke, odbijen tužbeni zahtev tužilaca prema tuženima koji su tražili utvrđenje postojanje diskriminacije kao doktora stomatologije, povrede ugleda, časti, dostojanstva, psihičkog integriteta i mirnog života i utvrđenje da su tužioci imali pravo da budu radno angažovani o trošku budžeta Opštine S. i da se tužena Opština S. obaveže da tužioce radno angažuje pod istim uslovima kao i druge doktore stomatologije i medicine.

Pobijanom drugostepenom presudom odbijena je kao neosnovana žalba tužilaca i prvostepena presuda je potvrđena.

Protiv pravnosnažne drugostepene presude tužioci su blagovremeno izjavili reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu na osnovu člana 408. ZPP, pa je našao da je revizija neosnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a ni bitna povreda iz člana 374. stav 1. ZPP učinjena pred drugostepenim sudom, jer je apelacioni sud ocenio sve žalbene navode koji su od odlučnog značaja za presuđenje ove parnice.

Tužioci (doktori stomatologije, nezaposleni i evidentirani kod Nacionalne službe za zapošljavanje) smatraju da ih je javna vlast (opštinsko veće) odlukom od 11.04.2012. godine diskriminisala zato što je odlučila da finansira radno angažovanje devet doktora opšte medicine i jednog stomatologa sa evidencije nezaposlenih lica u periodu od tri meseca kod Doma zdravlja u S.

Opštinsko veće je 11.04.2012. godine donelo zaključak da će Opština S. u cilju pružanja kvalitetnije i potpunije zdravstvene zaštite građanima na njenom području finansirati devet doktora medicine i samo jednog stomatologa za rad u Domu zdravlja S. za vremenski period od tri meseca. Na sednici koja je održana 10.09.2012. godine donet je zaključak da se zajedno sa direktorom Doma zdravlja u S. može sagledati mogućnost i zaključiti ugovor o privremenom radnom angažovanju na određeno vreme nezaposlenih doktora stomatologije. Dom zdravlja je smatrao da za privremeno zapošljavanje doktora stomatologije ne postoji potreba i da za njihovo zapošljavanje nema dovoljno finansijskih sredstava.

Ugovorom o regulisanju međusobnih prava i obaveza od 27.06.2012. godine koji je zaključen između Opštine S. i Zdravstvenog centra u U., regulisana su međusobna prava i obaveze ugovornih strana, a u skladu sa zaključkom Opštinskog veća S. od 14.04.2012. godine i akta Zdravstvenog centra U. u pogledu rešavanja radnopravnog statusa određenog broja nezaposlenih doktora medicine sa statusom zaposlenih na određeno vreme i obaveze Opštine S. u delu koji se odnosi na obezbeđivanje zarada i drugih troškova.

Kod takvog činjeničnog stanja pravilno je primenjeno materijalno pravo kada je tužbeni zahtev odbijen.

Naime, u konkretnom slučaju nisu su se stekli uslovi za utvrđenje da je izvršena diskriminacija u oblasti rada, odnosno narušavanje jednakih mogućnosti za zasnivanje radnog odnosa i uživanje pod jednakim uslovima svih prava iz oblasti rada iz člana 16. Zakona o zabrani diskriminacije i čl. 18, 19. i 20. Zakona o radu.

Naime, po članu 16. stav 3. tog zakona ne smatra se diskriminacijom pravljenje razlike, isključenje ili davanje prvenstva zbog osobenosti određenog posla kod koga lično svojstvo lica predstavlja stvarniji i odlučujući uslov obavljanja posla, ako je svrha koja se time želi postići opravdana, kao i preduzimanje mera zaštite prema pojedinim kategorijama lica.

Iz citirane odredbe proizilazi da ne predstavlja diskriminaciju odluka organa javne vlasti da finansira radni odnos na određeno vreme doktora opšte medicine, a ne doktora stomatologije (tužilaca) zato što za stručnim profilom kadrova - tužilaca ne postoji potreba. Davanje prvenstva lekarima opšte prakse i jednom stomatologu predstavlja odraz potrebe lokalne samouprave i njenih finansijskih mogućnosti i takvo odlučivanje je opravdano.

Osim toga, u toku postupka tužioci nisu dokazali da je neopravdana razlika učinjena zbog političkih stavova tužilaca u lokalnoj sredini.

U odnosu na drugotuženog pravilno je odbijen tužbeni zahtev jer je on kao predsednik Opštinskog veća bio u sastavu kolegijalnog organa javne vlasti i nije postupao kao pojedinac u odlučivanju, pa samim tim nije učinio akt diskriminacije.

Na osnovu člana 414. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća sudija

Predrag Trifunović,s.r.