U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 9. ZPP, na koju se u revizijskom postupku pazi po službenoj dužnosti, a revizijom se ne ukazuje na druge bitne povrede odredaba parničnog postupka iz navedene zakonske odredbe.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac i tuženi su 14.04.2006. godine zaključili ugovor o izvođenju radova i to tuženi kao naručilac, a tužilac kao izvođač radova. Predmet ugovora su bili radovi na krpljenju udarnih rupa, prekopa i deformacija na kolovozima lokalnih puteva kroz naseljena mesta na teritoriji Opštine Pirot. Članom 6. Ugovora predviđeno je da će se plaćanje vršiti po ispostavljenim privremenim situacijama, u skladu sa prilivom sredstava iz budžeta Opštine Pirot. Tužilac je radove obavljao zaključno sa novembrom 2006. godine, a tuženi nije imao primedbe u pogledu izvedenih radova. Po osnovu zaključenog Ugovora tužilac je ispostavio tuženom pet privremenih situacija, a ukupna vrednost izvedenih radova iznosila je 70.050.809,24 dinara. Tuženi je obavezu iz ugovora samo delimično platio, a tuženi je pravnosnažnom presudom Privrednog suda u Nišu obavezan da tužiocu plati radove izvedene po četiri privremene situacije. Peta privremena situacija je ispostavljena na iznos od 2.999.099,54 dinara, a tužilac je naknadno, nakon što je petu privremenu situaciju dostavio tuženom na svom primerku rukom dopisao iznos od 22.820.858,28 dinara, dok na originalu koji je za sebe zadržao tuženi nema pečata finansijskog rukovodioca tužioca sa navedenim upisanim iznosom. Iznos od 22.820.865,28 dinara nije samo upisan rukom na primerku pete privremene situacije, već je isti unet i u odštampani tekst pete privremene situacije pod tačkom 4. U ovoj privremenoj situaciji navedeno je da je ukupna vrednost radova po prethodnim situacijama sa PDV-om 47.229.944,26 dinara, što zajedno sa vrednošću radova iz pete privremene situacije iznosi ukupno 70.050.809,54 dinara. Dana 12.12.2006. godine između Ministarstva za kapitalne investicije, kao investitora, JP ''Putevi Srbije'' kao zastupnika investitora, Opštine Pirot i tužioca kao izvođača radova zaključen je ugovor čiji je predmet realizacija sredstava odobrenih Nacionalnim investicionim planom za izgradnju i sanaciju lokalne putne mreže na teritoriji Opštine Pirot. Ugovorom je predviđeno da se izvrši prenos sredstava predviđenih NIP-om za 2006. godinu i 2007. godinu na račun izvođača za dogovorene radove na izgradnji i sanaciji putne mreže u Opštini Pirot na osnovu ispostavljenih overenih situacija i po dinamici odobrenoj od strane nadležnog Saveta za NIP. Dug tužiocu po ispostavljenim privremenim situacijama nije isplaćen iz sredstava Nacionalnog investicionog plana, jer je radove vršio pre zaključenja ugovora od 12.12.2006. godine o realizaciji sredstava odobrenih NIP-om za finansiranje izvođenja radova na izgradnji i sanaciji lokalne putne mreže na teritoriji Opštine Pirot. Količina izvedenih radova po petoj privremenoj situaciji, kao i visina duga po osnovu izvedenih radova, utvrđeni su izvođenjem dokaza veštačenjem preko veštaka građevinske i ekonomsko-finansijske struke.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, ocenom svih izvedenih dokaza, nižestepeni sudovi su pravilno zaključili da je tužilac izveo radove po petoj privremenoj situaciji u ukupnoj vrednosti od 22.820.865,28 dinara. Ovo posebno kod činjenice da je navedeni iznos unet i u odštampani tekst pete privremene situacije pod tačkom 4, te da je navedeno da je ukupna vrednost radova po prethodnim situacijama sa PDV-om 47.229.944,26 dinara, što zajedno sa vrednošću radova iz pete privremene situacije iznosi ukupno 70.050.809,54 dinara, koliko je iznosila ukupna vrednost izvedenih radova.

S obzirom da je tužilac svoju obavezu iz Ugovora ispunio pravilan je zaključak nižestepenih sudova da je tuženi u obavezi da shodno članu 630. Zakona o obligacionim odnosima plati tužiocu preostali iznos naknade za izvedene radove. Stoga su nižestepeni sudovi pravilnom primenom materijalnog prava tužbeni zahtev usvojili, dajući za svoj pravni stav valjane razloge, koje prihvata i ovaj sud.

U reviziji se ponavljaju žalbeni navodi kojima se osporava nalaz sudskog veštaka, a što u smislu odredbe člana 398. stav 2. ZPP, nije revizijski razlog.

Iz navedenih razloga Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, bez detaljnog obrazlaganja revizijske odluke, u smislu člana 414. stav 2. ZPP, budući da se u reviziji ponavljaju žalbeni razlozi koje je drugostepeni sud pravilno ocenio, a obrazlaganjem revizijske odluke ne bi se postiglo ni novo tumačenje prava, niti doprinelo ujednačenom tumačenju prava.

Predsednik veća-sudija

Branko Stanić,s.r.