Rešenjem Višeg suda u Novom Sadu Gž 3755/13 od 13.10.2014. godine, žalba protivnika predlagača se usvaja, pa rešenje Osnovnog suda u Novom Sadu, Sudska jedinica u Bačkom Petrovcu 3 R1 190/12 od 07.03.2013. godine u pobijanom delu se preinačava, tako što se predlog predlagača S.V. koji je usvojen navedenim prvostepenim rešenjem odbija.

Protiv pravnosnažnog drugostepenog rešenja predlagač je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Protivnik predlagača je dostavio odgovor na reviziju.

Ispitujući pobijano rešenje na osnovu člana 420. stav 6. u vezi člana 403. stav 2. tačka 2. i člana 408. ZPP (''Službeni glasnik RS'' 72/11 i 55/14), Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija predlagača neosnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, Skupština opštine Bački Petrovac je na sednici od 03.03.1978. godine donela odluku o utvrđivanju stanova za službene potrebe, a među tim stanovima nije ovde sporni stan. Komisija za dodelu stanova, koji su izgrađeni sredstvima Opštine Bački Petrovac na sednici od 05.10.1987. godine donela je rešenje kojim je dodeljen na korišćenje službeni stan u B.P. u ulici ... ... ukupne površine 50m² ovde predlagaču koji je tada bio rukovodilac C. z. m.o. u B.P. kao i članovima njegovog porodičnog domaćinstva i to supruzi J. i sinu A. za sve vreme dok imenovani bude u radnom odnosu u Opštinskom komitetu SKV Bački Petrovac. Istim rešenjem S.V. je obavezan da sa SIZ-om stanovanja Opštine Bački Petrovac sklopi ugovor o zakupu stana i taj ugovor sa samoupravnom interesnom zajednicom stanovanja Opštine Bački Petrovac je zaključen 29.12.1977. godine pod brojem 104/87. U tom ugovoru je pored ostalog navedeno da je mesečna stanarina 11.732,00 dinara, zatim da se stan S.V. dodeljuje za sve vreme dok bude u radnom odnosu u Opštinskom komitetu SKV Bački Petrovac, ali je u članu 20. ugovora o korišćenju stana navedeno i da je ugovor zaključen na neodređeno vreme i taj član nije stavljen van snage s tim što su ugovarači potpisali ugovor i on stupa na snagu danom potpisa odnosno 29.12.1987. godine. Od tada tužilac stanuje u tom stanu. U zemljišnim knjigama navedeni stan je upisan kao društvena svojina sa pravom korišćenja – upravljanja u korist Skupštine opštine Bački Petrovac. Odluka o utvrđivanju stanova za službene potrebe menjana je 17.03.1992. godine, a ni tada sporni stan nije utvrđen kao stan za službene potrebe da bi tek u izmeni odluke 11. oktobra 1996. godine bilo navedeno da pomenuti stan koji je dodeljen S.V. je službeni stan. S.V. je radni odnos u Opštinskom komitetu SKV Bački Petrovac prestao 01.10.1990. godine zbog rasformiranja SKV kada je predlagač prešao da obavlja poslove i radne zadatke stručnog saradnika SPS u Bačkom Petrovcu gde se zadržao do 01.04.1998. godine nakon čega je započeo rad na radnom mestu šefa Odseka za narodnu odbranu u Opštini Bački Petrovac. U međuvremenu, predlagač je počeo gradnju porodične kuće kao suvlasnik sa 10/30 delova a radi se o stambenom objektu koji nije dovršen tako da je nepodoban za stanovanje četvoročlane porodice predlagača i u sadašnje vreme predlagač kuću povremeno koristi kao nedovršenu. Predlagač je 20.10.1992. godine podneo Izvršnom odboru Skupštine opštine Bački Petrovac zahtev za otkup predmetnog stana, taj zahtev mu je rešenjem od 02.11.1992. godine odbijen, a iza toga je pokrenut ovaj vanparnični postupak.

Kod napred utvrđenog činjeničnog stanja prvostepeni sud je našao da su ispunjeni zakonski uslovi za otkup stana te da kako davalac stana odbija da o tome sa predlagačem zaključi ugovor, doneto je prvostepeno rešenje koje u svemu zamenjuje ugovor o otkupu stana. Međutim, drugostepeni sud zaključuje da nema zakonskih uslova za otkup stana jer se radi o službenom stanu čije korišćenje je ograničeno na period vršenja funkcije. Zbog toga je preinačeno prvostepeno rešenje i zahtev predlagača odbijen kao neosnovan.

U vreme kada je predlagaču dodeljen sporni stan primenjivao se u ovom slučaju Zakon o stambenim odnosima SAPV (''Službeni list SAPV'' 12/82- prečišćen tekst). Taj zakon u članu 1. predviđa da se zakonom određuju uslovi pod kojima građanin može steći stanarsko pravo i trajno koristiti stan u društvenoj svojini. U članu 2. se utvrđuje da građanin koji se uselio u stan u društvenoj svojini na osnovu ugovora o korišćenju stana stiče pravo da taj stan trajno koristi radi zadovoljavanja ličnih i porodičnih potreba pod uslovima utvrđenim tim zakonom a takođe se predviđa da građanin koji se uselio u stan u svojini građana na osnovu ugovora o zakupu stana stiče pravo da taj stan koristi pod uslovima utvrđenim zakonom i ugovorom o zakupu. U članu 7. utvrđeno je da se odredbe tog zakona ne odnose na stan čije je korišćenje vezano za vršenje određene službene dužnosti i funkcije a koji je kao takav utvrđen u opštem aktu nosioca prava raspolaganja na tom stanu. Korisnik stana u tom slučaju stiče samo prava utvrđena opštim aktom nosioca prava raspolaganja na tom stanu i u skladu sa ugovorom o zakupu. U konkretnom slučaju, Opština Bački Petrovac je 01.09.1987. godine raspisala oglas za dodelu ovde spornog stana kao službenog iako u odluci o utvrđivanju stanova za službene potrebe koja je prethodno doneta, taj stan nije bio naveden kao službeni. Međutim, postupak za dodelu je sproveden u svemu u skladu sa tom odlukom (ograničen je krug lica koja mogu da konkurišu, vreme korišćenja stana je vezano za vreme vršenja funkcije). Predlagač je učestvovao na konkursu, znao je o kakvom se stanu radi, a u rešenju kojim mu je stan dodeljen je izričito navedeno da mu se dodeljuje službeni stan i to za vreme dok je u radnom odnosu u Opštinskom komitetu SKV Bački Petrovac i ovo rešenje kasnije nije menjano. U ugovoru o korišćenju stana koji je on zaključio sa SIZ-om stanovanja 29.12.1997. godine takođe je navedeno da će se stan koristiti dok bude u radnom odnosu u Opštinskom komitetu SKV. To što u istom ugovoru stoji da se on zaključuje na neodređeno vreme, a na čemu revizija insistira, ne utiče na vreme korišćenja stana jer je to stvar akta poslodavca o dodeli stana i karakter korišćenja se ne može izmeniti ugovorom o korišćenju stana. Prema tome, iako u opštinskoj odluci sporni stan nije naveden kao službeni, nema sumnje da je on predlagaču dodeljen na određeno vreme, odnosno dok se nalazi u radnom odnosu u pomenutom opštinskom organu. Kako je uslov iz člana 1. Zakona o stambenim odnosima SAPV da se stanarsko pravo vezuje za trajno korišćenje stana proizilazi da u konkretnom slučaju predlagač stanarsko pravo na spornom stanu nije stekao. Zakon o stanovanju (''Službeni glasnik RS'' 50/92...), koji je bio na snazi i primenjivao se u momentu kada je predlagač pokrenuo postupak za otkup stana, u članu 16. stav 1. predviđa da nosilac prava raspolaganja na stanu u društvenoj svojini i vlasnik stana u državnoj svojini dužni su da nosiocu stanarskog prava odnosno zakupcu koji je to svojstvo stekao do dana stupanja na snagu tog zakona na njegov zahtev u pismenoj formi omoguće otkup stana koji koristi pod uslovima propisanim zakonom. Iz navedene zakonske odredbe proizilazi da je pravo za otkup stana utvrđeno u korist nosioca stanarskog prava odnosno zakupca stana. Kako u konkretnom slučaju predlagač nije imao ni jedno od ova dva svojstva to proizilazi da on nema zakonske uslove za otkup stana iz čega proizilazi da je drugostepeni sud pravilno primenio materijalno pravo kada je predlog odbio kao neosnovan.

Kod svega napred navedenog nije od značaja tvrdnja izneta u reviziji da opštinskom odlukom navedeni stan nije bio izričito predviđen kao službeni. S obzirom da se ni ostalim navodima iz revizije ne dovodi u sumnju pravilnost drugostepene odluke to je odlučeno kao u izreci na osnovu člana 414. stav 1. ZPP.

Predsednik veća sudija

Vesna Popović,s.r.