Protiv pravnosnažne drugostepene presude tužilac je blagovremeno izjavio reviziju, pobijajući je zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Odgovor na reviziju podneo je tuženi i predložio da se revizija tužioca odbaci kao nedozvoljena.

Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 399. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 125/04, 111/09), u vezi sa članom 506. stav 1. ZPP (''Službeni glasnik RS'' br. 72/11), Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija tužioca nije osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 9. ZPP, na koju se u revizijskom postupku pazi po službenoj dužnosti. Revizijom se neosnovano ukazuje na bitnu povredu odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 1., u vezi sa članom 382. stav 1. ZPP, (pogrešno označeno član 396. stav 1. ZPP, koji je stupio na snagu 2012. godine), budući da je drugostepeni sud cenio sve žalbene navode od odlučnog značaja.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, parnične stranke su 24.06.2008. godine zaključile ugovor, kojim je tuženi odobrio tužiocu korišćenje vodnog zemljišta u priobalnom delu Dunava; da tužilac u državinu ovog vodnog zemljišta nije stupio, te da je tuženi ugovor raskinuo jednostranim otkazom, koji je tužilac primio 27.07.2009. godine. Članom 4. Ugovora konstatovano je da se u posedu predmetnog zemljišta bez pravnog osnova nalazi H.P. AD iz N.S., te da je tužilac sa ovom činjenicom upoznat i da je saglasan da se predaja poseda po Ugovoru izvrši nakon iseljenja ovog preduzeća u redovnom ili sudskom postupku, a prema stavu 2. ovog člana korisnik nema pravo na bilo kakva potraživanja prema davaocu po osnovu nemogućnosti predaje poseda po zaključenju Ugovora i u tom pogledu sam rizik snosi korisnik. Odlukom Fonda za kapitalna ulaganja AP Vojvodine o dodeli sredstava od 01.04.2009. godine tuženom su dodeljena sredstva za radove na rekonstrukciji Dunavskog nasipa u zoni Grada N.S. – deonica na Kanalu DTD, N.S. – S.S..

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilan je zaključak nižestepenih sudova da je tuženi imao pravo na otkaz Ugovora, budući da razlozi zbog kojih je otkazan imaju karakter opšteg interesa. Takođe je pravilan i zaključak nižestepenih sudova da je opšti interes, kao takav definisan i zakonom, budući da je odredbom člana 99a. Zakona o vodama, propisano da su poslovi od opšteg interesa između ostalih i rekonstrukcija objekata za zaštitu od štetnog dejstva vode, a u konkretnom slučaju tuženom su posebnom odlukom Fonda za kapitalna ulaganja AP Vojvodine dodeljena sredstva za izvođenje radova na rekonstrukciji Dunavskog nasipa u zoni Grada N.S. – deonica na kanalu DTD, N.S. – S.S..

Kod navedenih činjenica, kao i činjenice da je odredbom člana 5. Ugovora stav 3., određeno da davalac, ovde tuženi, može raskinuti ugovor suprotno stavu 1. ovog člana u slučaju opšteg interesa za vodoprivredu, nižestepeni sudovi su pravilnom primenom materijalnog prava odbili tužbeni zahtev da se obaveže tuženi da tužiocu izda u posed i na korišćenje predmetno vodno zemljište, dajući za svoj pravni stav valjane razloge koje prihvata i ovaj sud.

Pravilnom primenom pravila o teretu dokazivanja iz člana 223. Zakona o parničnom postupku, nižestepeni sudovi su odbili i zahtev tužioca za naknadu štete, budući da tužilac nije dokazao da je krivicom tuženog pretrpeo štetu.

Stoga su neosnovani navodi revizije da u konkretnom slučaju nisu bili ispunjeni uslovi za raskid ugovora.

Sa izloženog a na osnovu člana 405. stav 1. ZPP odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća-sudija

Branko Stanić,s.r.