Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Kž1 1272/15 od 27.01.2016. godine, usvojena je žalba Višeg javnog tužioca u Subotici i branioca okrivljenog M.O. koji je oslobođen od optužbe i povodom žalbi branilaca okrivljenog N.B. preinačena presuda Višeg suda u Subotici 6 K 29/14 od 15.07.2015. godine u delu odluke o krivičnoj sankciji, tako što je Apelacioni sud u Novom Sadu okrivljene N.B., V.M. i B.S. za krivično delo za koje su oglašeni prvostepenom presudom krivim osudio i to okrivljenog N.B. i V.M. na kaznu zatvora u trajanju od po tri godine i šest meseci, a okrivljenog B.S. na kaznu zatvora u trajanju od četiri godine u koju kaznu im se uračunava i vreme provedeno u pritvoru od 11.06.2011. do 05.11.2012. godine, kao i u delu odluke o troškovima krivičnog postupka u odnosu na okrivljenog M.O. na osnovu člana 265. stav 1. ZKP gde je odlučeno da isti padaju na teret budžetskih sredstava, o čemu će se odlučiti posebnim rešenjem, kao i u delu kojim je odlučeno da se od okrivljenog N.B. oduzme 5.130 evra i 11.460,00 dinara koje će naknadno po pravnosnažnosti presude u dinarskoj protivvrednosti biti uplaćene u budžet Republike Srbije, a koji iznosi su se umesto kao imovinska korist na osnovu člana 91. i 92. Krivičnog zakonika oduzimaju na osnovu člana 87. Krivičnog zakonika.

Istom presudom žalba Višeg javnog tužioca u preostalom delu, kao i žalbe branilaca okrivljenih N.B. i V.M. odbijene su kao neosnovane i u nepreinačenom delu prvostepena presuda je potvrđena.

Protiv navedenih pravnosnažnih presuda branilac okrivljenog V.M., adv. Đ.K., podneo je zahtev za zaštitu zakonitosti, zbog povrede zakona iz člana 485. stav 1. tačka 1) Zakonika o krivičnom postupku, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud usvoji zahtev, pobijane presude ukine i predmet vrati prvostepenom sudu na ponovno odlučivanje.

Vrhovni kasacioni sud je dostavio primerak zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkom javnom tužiocu, shodno odredbi člana 488. stav 1. Zakonika o krivičnom postupku, i u sednici veća, koju je održao bez obaveštenja Republičkog javnog tužioca i branioca okrivljenog, smatrajući da njihovo prisustvo nije od značaja za donošenje odluke (član 488. stav 2. ZKP), razmotrio spise predmeta, sa odlukama protiv kojih je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, pa je našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti nije osnovan.

Branilac okrivljenog V.M., adv. Đ.K., u zahtevu za zaštitu zakonitosti ističe da su pobijane presude donete uz bitnu povredu odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 2. tačka 2) ZKP, a iz obrazloženja zahteva očigledno proizilazi da se zahtevom ukazuje na povredu odredbe člana 438. stav 2. tačka 1) ZKP, tj. da se pravnosnažne presude zasnivaju na dokazima na kojima se prema odredbama ZKP ne mogu zasnivati. Prema navodima zahteva, kao dokaz nisu mogli da se koriste transkripti telefonskih razgovora, s obzirom da mera tajnog snimanja nije određena prema tačno određenom licu kako je to propisano članom 504e stav 3. ZKP-a koji se primenjuje u vreme određivanje mere, već u odnosu na NN lice koje koristi pretplatničke brojeve IMEI brojeve navedene u naredbi, pri čemu od okrivljenog nisu oduzeti mobilni telefoni sa IMEI brojevima navedenim u naredbi, da je snimanje telefonskih razgovora izvršeno pre izvršenja krivičnog dela, da mera nadzora i snimanje telefonskih razgovora u odnosu na okrivljenog nije prekinuta, a što je moralo biti učinjeno, kao i da se presude zasnivaju na iskazu svedoka A.Š. – službenika policije, pa da su ovi dokazi morali biti izdvojeni iz spisa.

Isti ti navodi zahteva po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda nisu osnovani.

Odredbom člana 504e stav 1. ranijeg ZKP-a, propisano je da na pismeni i obrazloženi predlog javnog tužioca, istražni sudija može narediti nadzor i snimanje telefonskih i drugih razgovora ili komunikacija drugim tehničkim sredstvima i optičkim snimanjem lica za koje postoji osnovi sumnje da su učinili krivična dela iz člana 504a ZKP (dakle i zbog krivičnog dela iz člana 246. stav 1. KZ zbog kog je krivičnog dela okrivljeni pravnosnažnom presudom oglašen krivim) ako se na drugi način ne mogu prikupiti dokazi za krivično gonjenje ili bi njihovo prikupljanje bilo znatno otežano. Stavom 2. istog člana, propisano je da se mere iz stava 1. izuzetno mogu odrediti iako postoje osnovi sumnje da se priprema neko od krivičnih dela iz člana 504a ZKP, a okolnosti slučaja ukazuju da se na drugi način krivično delo ne bi moglo otkriti, sprečiti ili dokazati, ili bi to izazvalo teškoće, ili veliku opasnost.

Imajući u vidu citirane zakonske odredbe, te činjenicu je u ovom postupku na osnovu člana 504e i člana 504ž tada važećeg ZKP izdata naredba istražnog sudije Višeg suda u Subotici Kri Pov tt 8/11 od 06.06.2011. godine, kojom je naređen nadzor i snimanje telefonskih i drugih razgovora ili komunikacije drugim tehničkim sredstvima, kao i optička snimanja, u odnosu na lica za koja postoje osnovi sumnje da vrše i da se pripremaju za vršenje krivičnog dela neovlašćena proizvodnja i stavljanje u promet opojnih droga iz člana 246. st. 3. i 1. KZ, i u odnosu na NN lice, koje u svojim komunikacijama koristi pretplatničke brojeve mobilne telefonije označene u naredbi (za koje je utvrđeno da su pretplatnički brojevi okrivljenog V.M.), i mobilne telefone - sa označenim IMEI brojevima, to po oceni ovog suda, navedena naredba je u svemu izdata u skladu sa tada važećim Zakonikom o krivičnom postupku.

Prvostepeni sud je u dokaznom postupku na glavnom pretresu izveo dokaz čitanjem transkripata broj 57 i 58 koji obuhvataju komunikacije vezano za brojeve telefona, koje je koristio okrivljeni V.M. (strana 16 obrazloženja prvostepene presude), a koji su identični pretplatničkim brojevima koji su navedeni u naredbi istražnog sudije i koji su bili predmet nadzora.

Činjenica da je naredba istražnog sudije, kojom je odobrena primena mere nadzora i snimanja komunikacija prema okrivljenom V.M., doneta dana 06.06.2011. godine, dakle pre nego što je po navodima optužnice izvršeno krivično delo zbog kojeg je okrivljeni oglašen krivim 11.06.2011. godine, ne čini ovu naredbu nezakonitom, obzirom da je odredbom člana 504e stav 2. ZKP jasno propisano da se mere nadzora i snimanja telefonskih i drugih razgovora ili komunikacija izuzetno mogu odrediti ako postoje osnovi sumnje da se priprema neko od krivičnih dela iz člana 504a ZKP, kao u konkretnom slučaju, pa su suprotni navodi zahteva ocenjeni neosnovanim.

Takođe, neosnovano se zahtevom branioca okrivljenog ukazuje da su od okrivljenog oduzeti mobilni telefoni sa drugim IMEI brojevima od onih označenih u naredbi, jer po oceni ovog suda, nije od uticaja to što su od okrivljenog oduzeti mobilni telefoni sa drugim IMEI brojevima, s obzirom da se radi o serijskim brojevima mobilnih telefona, a pretplatničke kartice sa brojevima telefona navedenim u naredbi mogu se prebacivati u mobilne telefone sa različitim IMEI brojevima. Pritom u naredbi nisu direktno vezani pretplatnički brojevi telefona za određeni serijski broj mobilnog telefona - IMEI broja, već naredba glasi i na pretplatničke brojeve i na IMEI brojeve zasebno, a transkripti koji su izvedeni kao dokaz zasnivaju se na razgovorima obavljenim preko pretplatničkih kartica mobilne telefonije koje su označene u naredbi i oduzete od okrivljenog.

Takođe, neosnovano se zahtevom branioca okrivljenog ukazuje da prema okrivljenom V.M. nije prekinuta mera nadzora i snimanja telefonskih razgovora, s obzirom da iz spisa predmeta proizilazi da je naredbom istražnog sudije Višeg suda u Subotici Kri Pov tt 8/11 od 23.06.2011. godine, prekinuta mera nadzora i snimanja telefonskih i drugih razgovora i komunikacija drugim tehničkim sredstvima, kao i optička snimanja i u odnosu na NN lice, odnosno kasnije identifikovano kao V.M. pod tačkom 6. stava 3. navedene naredbe.

Branilac okrivljenog u vezi sa navodima da su pobijanim presudama učinjene bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 2. tačka 1) ZKP, ističe i da se presude ne mogu zasnivati na iskazu svedoka A.Š. – policijskog službenika, a Vrhovni kasacioni sud ovakve navode ocenjuje neosnovanim.

Naime, suprotno navodima u zahtevu iz spisa predmeta proizilazi da je sud tokom postupka ispitao u svojstvu svedoka A.Š. – ovlašćeno službeno lice MUP PU Subotica, iz kog iskaza je utvrdio da je ovaj svedok radio na ovom konkretnom predmetu i da je imao saznanja da je 11.06.2011. godine bila zakazana primo-predaja droge i novca, iz kog razloga su pratili navedena lica.

Polazeći od navedenog, po oceni ovog suda, iskaz svedoka A.Š., je dokaz koji je izveden u skladu sa Zakonikom o krivičnom postupku i nije pribavljen protivno članu 16. stav 1. ZKP, te se ne radi o dokazu na kojima se presuda ne može zasnivati.

Ovo sa razloga što je svedok A.Š., saslušan samo na okolnosti neposrednog opažanja, a ne na okolnosti koje se odnose na obaveštenje dobijeno od građana, ili okrivljenih, što bi bilo u suprotnosti sa odredbom člana 288. stav 2. ZKP.

Iz navedenih razloga, po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda neosnovano branilac okrivljenog V.M. u zahtevu za zaštitu zakonitosti ističe da su pobijane presude donete uz bitnu povredu odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 2. tačka 1) ZKP.

Sa iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 491. stav 1. ZKP zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog V.M., adv. Đ.K., odbio kao neosnovan i odlučio kao u izreci presude.

Zapisničar-savetnik                                                                                                    Predsednik veća-sudija

Mila Ristić,s.r.                                                                                                              Nevenka Važić,s.r.