Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 248/2017
09.03.2017. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija Snežane Andrejević, predsednika veća, Biserke Živanović i Spomenke Zarić, članova veća, u parnici tužilaca AA iz ..., koju zastupa njen suprug BB iz ..., VV iz ..., koju zastupa Predrag Savić, advokat iz ..., protiv tuženih GG i DD, oboje iz ..., koje zastupa punomoćnik Ozren Ogrizović, advokat iz ..., radi utvrđenja, odlučujući o reviziji tužilje VV izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 1635/16 od 14.09.2016. godine, u sednici održanoj 09.03.2017. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužilje VV izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 1635/16 od 14.09.2016. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Mladenovcu, Sudska jedinica u Sopotu P br. 257/14 od 30.10.2015. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužilja AA i VV, prema tuženima GG i DD i utvrđeno da je ugovor o trajnom ustupanju zajedničkog celokupnog tavanskog prostora u stambenoj zgradi u ulici ... br. ... u ..., radi adaptacije i rekonstrukcije pretvaranja tavanskog u stambeni prostor, koji je zaključen 22.03.2011. godine između Stambene zgrade u ul. ... br. ... u ..., koju je zastupao predsednik skupštine stanara zgrade, tuženi GG iz ..., kao prenosilac prava i tuženog GG1 iz ... kao investitora, koga je po ovlašćenju zastupala tužena DD iz ..., overen pred Prvim osnovnim sudom u Beogradu Ov I ..., dana 22.03.2011. godine, ništav i da ne proizvodi pravna dejstva. Stavom drugim izreke, odbijen je predlog tuženih za prekid postupka do okončanja postupka u predmetu P 7487/12 kao neosnovan. Stavom trećim izreke, obavezani su tuženi da tužilji VV na ime troškova postupka plate 34.300,00 dinara, u roku od 15 dana.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 1635/16 od 14.09.2016. godine, stavom prvim izreke, preinačena je presuda Osnovnog suda u Mladenovcu, Sudska jedinica u Sopotu P 257/14 od 30.10.2015. godine, u stavu prvom izreke, tako što je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužilja kojim su tražile da se utvrdi da je ugovor o trajnom ustupanju zajedničkog celokupnog tavanskog prostora u Stambenoj zgradi u ul. ... ... u ..., radi adaptacije i rekonstrukcije pretvaranja tavanskog u stambeni prostor, zaključen 22.03.2011. godine između Stambene zgrade u ul. ... ... u ..., koju je zastupao predsednik skupštine stanara zgrade, tuženi GG kao prenosilac prava i tuženog GG1 kao investitora, koga je po ovlašćenju zastupala tužena DD, overen pred Prvim osnovnim sudom u Beogradu Ov I ... dana 22.03.2011. godine ništav i da ne proizvodi pravno dejstvo. Stavom drugim izreke, potvrđeno je rešenje sadržano u stavu drugom presude Osnovnog suda u Mladenovcu, Sudska jedinica u Sopotu P 257/14 od 30.10.2015. godine. Stavom trećim izreke, preinačeno je rešenje sadržano u stavu trećem izreke presude Osnovnog suda u Mladenovcu, Sudska jedinica u Sopotu P 257/14 od 30.10.2015. godine, kojim su obavezani tuženi da tužilji VV na ime troškova postupka plate 34.300,00 dinara, tako što se odbija kao neosnovan zahtev tužilje VV za naknadu troškova postupka. Stavom četvrtim izreke, odbijen je kao neosnovan zahtev tuženih za naknadu troškova postupka.
Protiv pravnosnažne drugostepene presude tužilja VV je blagovremeno izjavila reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava.
Tuženi su podneli odgovor na reviziju.
Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku (''Službeni glasnik RS'' br. 72/11, 55/14), i utvrdio da revizija nije osnovana.
U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.
Tužbenim zahtevom se traži utvrđenje ništavosti ugovora o trajnom ustupanju zajedničkog celokupnog tavanskog prostora u stambenoj zgradi u ul. ... ... u ..., zaključenog 22.03.2011. godine između Stambene zgrade u ul. ... br. ... u ..., koju je zastupao predsednik skupštine stanara zgrade GG iz ..., sa jedne strane i GG1 kao investitora, koga je po ovlašćenju zastupala DD, overenog pred Prvim osnovnim sudom u Beogradu Ov I ... dana 22.03.2011. godine. Prvostepeni sud je utvrdio da tuženi GG nije bio ovlašćeno lice za zastupanje Stambene zgrade i zaključenje ugovora jer za njega nije glasala većina članova saveta zgrade, zbog čega sud smatra da je ugovor zaključen bez jedne ugovorne strane, saglasnost volja nije postignuta, ugovor nije nastao, pa je usvojio tužbeni zahtev i utvrdio ništavost ugovora.
Drugostepeni sud je zaključio da stambena zgrada, kao ugovorna strana iz ugovora čije se utvrđenje ništavosti traži, ima svojstvo nužnog suparničara sa drugom ugovornom stranom i da je zato morala biti obuhvaćena tužbom. Prvostepeni sud nije mogao utvrditi ništavost ugovora u odnosu na stambenu zgradu koja nije obuhvaćena tužbom, zbog čega je preinačio prvostepenu presudu i odlučio odbijanjem tužbenog zahteva, primenom člana 211. ZPP.
Prema članu 211. ZPP, nužno suparničarstvo postoji ako po zakonu ili zbog prirode pravnog odnosa tužbom moraju da se obuhvate sva lica koja su učesnici materijalno-pravnog odnosa (stav 1). Ako sva lica iz stava 1. nisu obuhvaćena tužbom kao stranke, sud će da odbije tužbeni zahtev kao neosnovan (stav 2). O nužnom suparničarstvu sud vodi računa po službenoj dužnosti (stav 3).
Imajući u vidu da se ugovor ne može oglasiti ništavim samo u odnosu na jednu ugovornu stranu, zahtevom za utvrđenje ništavosti ugovora moraju biti obuhvaćene obe strane ugovornice. Kako to nije slučaj, pošto su tuženi samo GG1 kao investitor i DD kao njegov zastupnik prilikom zaključenja ugovora čije se utvrđenje ništavosti traži, pravilno je Apelacioni sud u Beogradu preinačio prvostepenu presudu i odbio tužbeni zahtev primenom citiranog člana 211. ZPP.
Revizijom se neosnovano ističe da je materijalno pravo pogrešno primenjeno jer se tuženi GG lažno predstavio kao predsednik skupštine stanara zgrade pa savet zgrade ne može biti obuhvaćen tužbom jer nije ugovorna strana. Utvrđenje ništavosti ugovora traži se upravo iz razloga što tuženi GG nije bio lice ovlašćeno za predstavljanje stambene zgrade, međutim to ne utiče na činjenicu da se tužbom moraju obuhvatiti obe ugovorne strane iz ugovora čiji se poništaj traži. Kao ugovorna strana je označena stambena zgrada, na strani prenosioca prava, a potpisi ugovornih strana su overeni u sudu. Zato, dok ugovor ne bude osporen, kao ugovorna strana egzistiraju ona lica koja su u ugovoru označena, u ovom slučaju stambena zgrada kao prenosilac prava i tuženi GG1, kao investitor. Stoga je tužilac bio dužan da tužbom obuhvati sva lica koja su učesnici ugovora kao materijalno-pravnog odnosa, što je propustio da učini, zbog čega je drugostepeni sud pravilno odbio tužbeni zahtev i zahtev tužilje za naknadu troškova postupka.
Iz navedenih razloga primenom člana 414. stav 1. ZPP odlučeno je kao u izreci.
Predsednik veća-sudija
Snežana Andrejević, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić