-za mesec februar 2010. godine iznos od 31.472,40 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.03.2010. godine do isplate,

-za mart 2010. godine iznos od 36.192,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.04.2010. godine do isplate,

-za mesec april 2010. godine iznos od 34.619,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.05.2010. godine do isplate,

-za mesec maj 2010. godine iznos od 33.045,60 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.06.2010. godine do isplate,

-za mesec jun 2010. godine iznos od 34.619,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.07.2010. godine do isplate,

-za mesec jul 2010. godine iznos od 34.619,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.08.2010. godine do isplate,

-za mesec avgust 2010. godine iznos od 34.619,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.09.2010. godine do isplate,

-za mesec septembar 2010. godine iznos od 34.742,40 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.10.2010. godine do isplate,

-za mesec oktobar 2010. godine iznos od 33.163,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.11.2010. godine do isplate,

-za mesec novembar 2010. godine iznos od 34.742,40 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.12.2010. godine do isplate,

-za mesec decembar 2010. godine iznos od 36.321,60 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.01.2011. godine do isplate,

-za mesec januar 2011. godine iznos od 42.638,40 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 28.02.2011. godine do isplate,

-za mesec februar 2011. godine iznos od 40.608,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.03.2011. godine do isplate,

-za mesec mart 2011. godine iznos od 46.699,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.04.2011. godine do isplate,

-za mesec april 2011. godine iznos od 42.638,40 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.05.2011. godine do isplate,

-za mesec maj 2011. godine iznos od 44.668,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.06.2011. godine do isplate,

-za mesec jun 2011. godine iznos od 44.668,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.07.2011. godine do isplate,

-za mesec jul 2011. godine iznos od 18.273,60 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.08.2011. godine do isplate,

-kao i na ime neisplaćenih poreza i doprinosa nadležnom Republičkom fondu PIO zaposlenih za tužioca AA za period od 01.09.2009. do 13.07.2011. godine. U stavu III izreke, odbijen je zahtev tužioca prvog reda AA u delu u kome je tražio da se utvrdi potraživanje prema tuženom na ime naknade štete zbog izgubljene zarade u periodu od 01.09.2009. do 01.02.2010. godine. U stavu IV izreke, utvrđeno je potraživanje tužioca prvog reda AA prema tuženom u iznosu od 42.288,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom:

-na iznos od 22.088,50 dinara počev od 31.12.2008. godine do isplate,

-na iznos od 20.200,00 dinara počev od 31.12.2009. godine do isplate.

U stavu V izreke, usvojen je zahtev tužioca drugog reda BB i utvrđeno da je rešenje o otkazu ugovora o radu pravnog prethodnika tuženog broj ... od 18.01.2010. godine, kojim je tužiocu drugog reda otkazan ugovor o radu nezakonito. U stavu VI izreke, delimično je usvojen zahtev tužioca drugog reda BB i utvrđeno potraživanje tužioca prema tuženom na ime naknade štete zbog izgubljene zarade u periodu od 01.02.2010. do 13.07.2011. godine, kao dana nastupanja stečaja i to:

-za mesec februar 2010. godine iznos od 28.026,88 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.03.2010. godine do isplate,

-za mesec mart 2010. godine iznos od 32.230,91 dinar sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.04.2010. godine do isplate,

-za mesec april 2010. godine iznos od 30.829,57 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.05.2010. godine do isplate,

-za mesec maj 2010. godine iznos od 29.428,22 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.06.2010. godine do isplate,

-za mesec jun 2010. godine iznos od 30.829,57 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.07.2010. godine do isplate,

-za mesec jul 2010. godine iznos od 30.829,57 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.08.2010. godine do isplate,

-za mesec avgust 2010. godine iznos od 30.829,57 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.09.2010. godine do isplate,

-za mesec septembar 2010. godine iznos od 30.829,57 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.10.2010. godine do isplate,

-za mesec oktobar 2010. godine iznos od 29.428,22 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.11.2010. godine do isplate,

-za mesec novembar 2010. godine iznos od 30.829,57 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.12.2010. godine do isplate,

-za mesec decembar 2010. godine iznos od 32.349,41 dinar sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.01.2011. godine do isplate,

-za mesec januar 2011. godine iznos od 37.975,39 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 28.02.2011. godine do isplate,

-za mesec februar 2011. godine iznos od 36.167,04 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.03.2011. godine do isplate,

-za mesec mart 2011. godine iznos od 41.592,10 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.04.2011. godine do isplate,

-za mesec april 2011. godine iznos od 37.975,39 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.05.2011. godine do isplate,

-za mesec maj 2011. godine iznos od 39.783,74 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.06.2011. godine do isplate,

-za mesec jun 2011. godine iznos od 39.783,74 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.07.2011. godine do isplate,

-za mesec jul 2011. godine iznos od 16.275,17 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.08.2011. godine do isplate,

-kao i na ime neisplaćenih poreza i doprinosa nadležnom Republičkom fondu PIO zaposlenih za tužioca BB za period od 01.09.2009. do 31.07.2011. godine. U stavu VII izreke, odbijen je zahtev tužioca drugog reda BB u delu u kome je tražio da se utvrdi potraživanje prema tuženom na ime naknade štete zbog izgubljene zarade u periodu od 01.09.2009. do 01.02.2010. godine. U stavu VIII izreke, utvrđeno je potraživanje tužioca drugog reda BB prema tuženom u iznosu od 42.288,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom:

-na iznos od 22.088,50 dinara počev od 31.12.2008. godine do isplate,

-na iznos od 20.200,00 dinara počev od 31.12.2009. godine do isplate.

U stavu IH izreke, usvojen je zahtev tužioca trećeg reda VV i utvrđeno da je rešenje o otkazu ugovora o radu pravnog prethodnika tuženog broj ... od 18.01.2010. godine, kojim je tužiocu trećeg reda otkazan ugovor o radu nezakonito. U stavu H izreke, delimično je usvojen zahtev tužioca trećeg reda VV i utvrđeno potraživanje tužioca prema tuženom na ime naknade štete zbog izgubljene zarade u periodu od 01.02.2010. do 01.12.2010. godine i to:

-za mesec februar 2010. godine iznos od 30.912,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.03.2010. godine do isplate,

-za mesec mart 2010. godine iznos od 35.548,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.04.2010. godine do isplate,

-za mesec april 2010. godine iznos od 34.003,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.05.2010. godine do isplate,

-za mesec maj 2010. godine iznos od 32.457,60 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.06.2010. godine do isplate,

-za mesec jun 2010. godine iznos od 34.003,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.07.2010. godine do isplate,

-za mesec jul 2010. godine iznos od 34.003,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.08.2010. godine do isplate,

-za mesec avgust 2010. godine iznos od 34.003,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.09.2010. godine do isplate,

-za mesec septembar 2010. godine iznos od 34.003,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.10.2010. godine do isplate,

-za mesec oktobar 2010. godine iznos od 32.575,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.11.2010. godine do isplate,

-za mesec novembar 2010. godine iznos od 34.126,40 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.12.2010. godine do isplate,

-kao i na ime neisplaćenih poreza i doprinosa nadležnom Republičkom fondu PIO zaposlenih za tužioca VV za period od 01.09.2009. do 01.12.2010. godine. U stavu XI izreke, odbijen je zahtev tužioca trećeg reda VV u delu u kome je tražio da se utvrdi potraživanje prema tuženom na ime naknade štete zbog izgubljene zarade u periodu od 01.09.2009. do 01.02.2010. godine, kao i u periodu od 01.12.2010. do 13.07.2011. godine. U stavu XII izreke, utvrđeno je potraživanje tužioca trećeg reda VV prema tuženom u iznosu od 42.288,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom:

-na iznos od 22.088,50 dinara počev od 31.12.2008. godine do isplate,

-na iznos od 20.200,00 dinara počev od 31.12.2009. godine do isplate.

U stavu XIII izreke, konstatovano je da je u preostalom delu tužba povučena. U stavu XIV izreke, obavezan je tuženi da tužiocima na ime troškova parničnog postupka naknadi iznos od 478.590,00 dinara.

Presudom Privrednog apelacionog suda Pž 7203/14 od 14.02.2016. godine, žalbe parničnih stranaka odbijene su kao neosnovane i potvrđena navedena presuda Privrednog suda u Beogradu.

Protiv pravnosnažne drugostepene presude reviziju je blagovremeno izjavio tuženi, pobijajući je zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pobijanu presudu u smislu odredbe člana 399. ZPP (''Službeni glasnik RS'' 125/04, 111/09), Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija tuženog delimično osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 9. ZPP, na koju se u revizijskom postupku pazi po službenoj dužnosti, a revizijom se ne ukazuje na druge bitne povrede odredaba parničnog postupka iz navedene zakonske odredbe.

Prema činjeničnom stanju utvrđenom u prvostepenom postupku, tužioci su bili u radnom odnosu kod pravnog prethodnika tuženog, a dana 24.08.2009. godine radnici pravnog prethodnika tuženog, među kojima su bili i tužioci, stupili su u štrajk, koji nikada nije formalno okončan. Štrajk je otpočet na osnovu Odluke o stupanju u štrajk, a radnici, među kojima su bili i tužioci bili su prisutni na mestima okupljanja određenim za štrajk u skladu sa donetom Odlukom. Mesta za okupljanje su se menjala a za vreme štrajka tužioci su bili onemogućeni da se u elektronskoj evidenciji o registraciji zaposlenog putem kartice evidentiraju iz razloga nestanka struje i iz razloga što im je to onemogućeno od strane privatnog obezbeđenja tuženog. Za vreme trajanja štrajka tužiocima su otkazani Ugovori o radu i to rešenjima koje je tuženi doneo 18.01.2010. godine. Rešenjima o otkazu Ugovora o radu, kod svakog tužioca ponaosob, kao otkazni razlog navedeno je da se tužioci u određenom vremenskom periodu kao učesnici štrajka koji je otpočeo 24.08.2009. godine, nisu pojavljivali više puta na mestu okupljanja učesnika u štrajku, odnosno da nisu bili prisutni u krugu ''GG'', a da pri tome nisu opravdali svoje odsustvo, čime su takvim ponašanjem svojom krivicom učinili povrede radnih obaveza koje su utvrđene Pravilnikom o radu broj 3031 od 04.09.2008. godine i to člana 72. stav 1. alineja 49, kao i odredbom Ugovora o radu, Poglavlje 6. tačka 4. alineja 2, a koja se odnosi na neopravdano odsustvo uzastopno pet radnih dana, odnosno neopravdano izostajanje sa posla tri radna dana, sa prekidima u toku jednog meseca.

Sporazumom o regulisanju međusobnih obaveza od 03.08.2010. godine, koji je zaključen između ''DD” u restrukturiranju i zaposlenog AA, regulisan je status istog koji je zaposlen u Preduzeću ''GG'' , kojim se poslodavac obavezao da sa zaposlenim sklopi ugovor o radu na određeno vreme za period od 03.08.2010. do 04.08.2010. godine. Sporazumom od 27.07.2010. godine, koji je zaključen između ''DD'' u restrukturiranju i zaposlenog BB, regulisan je status istog, kojim se poslodavac obavezao da sa zaposlenim sklopi ugovor o radu na određeno vreme za period od 27.07.2010. do 28.07.2010. godine, a na osnovu istog sporazuma regulisan je i status tužioca VV, kojim se poslodavac takođe obavezao da sa zaposlenim sklopi Ugovor o radu na određeno vreme za period od 27.07.2010. do 28.07.2010. godine, te su tužioci u tom periodu bili u radnom odnosu kod ovog poslodavca. Stečaj nad tuženim otvoren je 13.07.2011. godine.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su pravilnom primenom materijalnog prava poništili rešenja tuženog o otkazu ugovora o radu tužiocima.

Ovo iz razloga što je odredbom člana 14. stav 1. Zakona o štrajku propisano da organizovanje štrajka, odnosno učešće u štrajku pod uslovima utvrđenim ovim Zakonom ne predstavlja povredu radne obaveze, ne može biti osnov za pokretanje disciplinske i materijalne odgovornosti zaposlenog i ne može za posledicu imati prestanak radnog odnosa zaposlenog, te okolnost da tužioci za vreme zakonito organizovanog štrajka nisu evidentirali svoje prisustvo na radu, odnosno izostajanje sa posla pet uzastopnih radnih dana nije moglo biti osnov za otkaz ugovora o radu. Za svoju odluku o poništaju rešenja tuženog o otkazu ugovora o radu tužiocima, nižestepeni sudovi su dali valjane razloge, koje prihvata i ovaj sud.

Pravilnom primenom materijalnog prava, nižestepeni sudovi su obavezali tuženog da tužiocima naknadi štetu zbog izgubljene zarade u periodu od 01.02.2010. godine pa do avgusta 2010. godine.

Ovo iz razloga što tužioci u navedenom periodu, zbog nezakonitog rešenja o otkazu ugovora o radu, nisu mogli da ostvare zaradu, kao jedno od osnovnih prava po osnovu radnog odnosa.

Međutim, nižestepeni sudovi su pogrešnom primenom materijalnog prava obavezali tuženog da tužiocima naknadi štetu zbog izgubljene zarade za period od avgusta 2010. godine do 13.07.2011. godine, kada je otvoren stečajni postupak nad tuženim.

Tužioci su na osnovu Sporazuma o regulisanju međusobnih obaveza od 03.08.2010. godine i 27.07.2010. godine, zasnovali radni odnos kod drugog poslodavca ''DD'' u restrukturiranju, te od zasnivanja radnog odnosa kod navedenog poslodavca pa do otvaranja stečajnog postupka nad tuženim 13.07.2011. godine, tužioci nemaju pravo na naknadu štete zbog izgubljene zarade, jer u tom periodu više nisu bili u radnom odnosu kod tuženog. Kako u navedenom periodu tužioci nisu bili u radnom odnosu kod tuženog, to istima ne pripada ni pravo na uplatu poreza i doprinosa nadležnom Fondu PIO zaposlenih.

Stoga je pobijana presuda preinačena u delu kojim je za navedeni period tuženi obavezan da tužiocima naknadi štetu zbog izgubljene zarade i obavezan da za tužioce uplati poreze i doprinose nadležnom Fondu PIO zaposlenih i tužbeni zahtev odbijen. Tužiocu AA zahtev je odbijen za period od 04.08.2010. do 01.12.2010. godine jer je 01.12.2010. godine zasnovao radni odnos kod drugog poslodavca.

Kako je odredbom člana 118. stav 1. tačka 6. Zakona o radu propisano da zaposleni ima pravo na naknadu troškova u skladu sa opštim aktom i ugovorom o radu i to na regres za korišćenje godišnjeg odmora, nižestepeni sudovi su pravilno obavezali tuženog da tužiocima na ime neisplaćenog regresa za korišćenje godišnjeg odmora za 2008. i 2009. godinu isplati iznose navedene u izreci prvostepene presude.

Tuženi tokom postupka nije dokazao da tužioci nisu koristili godišnji odmor, te su neosnovani navodi revizije da tužioci nemaju pravo na regres za godišnji odmor jer isti nisu koristili.

U reviziji se ponavljaju navodi koje je tuženi isticao tokom prvostepenog postupka kao i u žalbi izjavljenoj protiv prvostepene presude i to da je tužba tužilaca trebala da bude odbačena u delu naknade štete za izgubljenu zaradu i to iz razloga što tužioci u predlogu za nastavak postupka, koje je u njihove ime podneo advokat, nisu preinačili tužbu postavljanjem utvrđujućeg umesto obavezujućeg tužbenog zahteva, saglasno članu 92. Zakona o stečaju.

Ove navode nižestepeni sudovi su cenili, pravilno zaključivši da su neosnovani, budući da su tužioci blagovremeno postavili utvrđujući tužbeni zahtev.

Sa izloženog, a na osnovu člana 405. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća sudija

Dr Dragiša Slijepčević,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić