O b r a z l o ž e nj e

Presudom Višeg suda u Čačku K br.45/10 od 18.04.2011. godine, okrivljeni Bojan Terzić je, pored okrivljenog AA, oglašen krivim zbog izvršenja krivičnog dela teško ubistvo u pokušaju iz člana 114. stav 1. tačka 11) u vezi člana 30. KZ za koje delo mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od 10 godina, krivičnog dela teško ubistvo u pokušaju iz člana 114. stav 1. tačka 6) i tačka 11) u vezi člana 30. KZ za koje delo mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od 12 godina, krivičnog dela ubistvo iz člana 113. KZ za koje delo mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od 15 godina, krivičnog dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 3. u vezi stava 1. KZ za koje delo mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od dve godine i krivičnog dela razbojništvo iz člana 206. stav 1. KZ za koje delo mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od jedne godine i tri meseca, pa je sud, uzimajući kao utvrđenu kaznu zatvora u trajanju od 11 godina i dva meseca, po pravnosnažnoj presudi Vrhovnog suda Srbije Kzp 410/07 od 23.10.2007. godine kojom su preinačene presuda Okružnog suda u Čačku K br.43/05 od 06.02.2007. godine i Vrhovnog suda Srbije Kž1 br.744/07 od 15.05.2007. godine, na osnovu člana 60. i 63. stav 1. KZ okrivljenog Bojana Terzića osudio na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 20 godina, u koju kaznu mu je uračunao vreme provedeno u pritvoru i na izdržavanju kazne, kako je to navedeno u izreci presude.

Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Kž1 2815/11 od 21.12.2011. godine, odbijene su kao neosnovane žalbe Višeg javnog tužioca u Čačku, okrivljenog Bojana Terzića i njegovog branioca, kao i branioca okrivljenog AA, a presuda Višeg suda u Čačku K br.45/10 od 18.04.2011. godine, potvrđena.

Protiv navedenih pravnosnažnih presuda Republički javni tužilac je podneo zahtev za zaštitu zakonitosti Ktz br.1376/18 od 27.12.2018. godine, zbog povrede zakona iz člana 369. tačka 3. ZKP („Službeni list SRJ“ 70/01 i 68/02 i „Službeni glasnik RS“ 58/04 ... 76/10) u vezi člana 48. stav 2. tačka 3. Krivičnog zakona Savezne Republike Jugoslavije («Službeni list SFRJ» br. 44/75, 34/84, 74/87 ... i «Službeni list SRJ» br.35/92 ... 61/01») i člana 5. Krivičnog zakonika RS („Službeni glasnik RS“, br. 85/05 ... 94/16), sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud zahtev za zaštitu zakonitosti usvoji, te obe presude preinači u pogledu primene zakona kod izricanja jedinstvene kazne za krivična dela u sticaju u smislu odredbe člana 48. stav 2. tačka 3. KZ SRJ u vezi člana 5. KZ.

Nakon što je primerak zahteva za zaštitu zakonitosti, u smislu člana 488. stav 1. ZKP, dostavio braniocu okrivljenog, advokatu Goranu Obradoviću, Vrhovni kasacioni sud je održao sednicu veća, o kojoj, u smislu člana 488. stav 2. ZKP, nije obavestio javnog tužioca i branioca, jer veće nije našlo da bi njihovo prisustvo sednici bilo od značaja za donošenje odluke. Na sednici veća Vrhovni kasacioni sud je razmotrio spise predmeta sa presudama protiv kojih je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, pa je našao:

Osnovano se u zahtevu za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca ukazuje da je pravnosnažnim presudama Višeg suda u Čačku K br.45/10 od 18.04.2011. godine i Apelacionog suda u Kragujevcu Kž1 2815/11 od 21.12.2011. godine povređen zakon na štetu okrivljenog Bojana Terzića – član 369. tačka 3) ZKP važećeg u vreme donošenja presuda, jer je kod odmeravanja jedinstvene kazne za krivična dela u sticaju primenjen zakon koji se ne može primeniti.

Naime, Viši sud u Čačku, je primenom odredaba člana 62. stav 1. i 60. Krivičnog zakonika („Službeni glasnik RS“, br. 85/05 ... 94/16) okrivljenog Bojana Terzića osudio na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 20 godina, čime je postupio protivno odredbi člana 5. Krivičnog zakonika, kojom je propisano da će se na učinioca krivičnog dela primeniti zakon koji je važio u vreme izvršenja krivičnog dela, a ukoliko je posle izvršenja krivičnog dela izmenjen zakon jednom ili više puta, primeniće se zakon koji je najblaži za učinioca. Nasuprot tome, sud je, prilikom primene odredaba o odmeravanju jedinstvene kazne u navedenom trajanju za krivična dela u sticaju primenio opšte odredbe Krivičnog zakonika koji nije blaži po učinioca i time, na štetu okrivljenog povredio zakon.

Odredbom člana 48. stav 2. tačka 3. Krivičnog zakona Savezne Republike Jugoslavije («Službeni list SFRJ» br. 44/75, 34/84, 74/87 ... i «Službeni list SRJ» br.35/92 ... 61/01»), koji je važio u vreme izvršenja krivičnih dela obuhvaćenih pravnosnažnom presudom Višeg suda u Čačku K br.45/10 od 18.04.2011. godine, propisano je da će sud, ako je učinilac jednom radnjom ili sa više radnji učinio više krivičnih dela za koja mu se istovremeno sudi, prethodno utvrditi kazne za svako od tih dela, pa će za ta dela izreći jedinstvenu kaznu koja mora biti veća od svake pojedinačno utvrđene kazne, ali ne sme dostići zbir utvrđenih kazni niti preći 15 godina zatvora.

Odredbom člana 60. stav 2. tačka 2. Krivičnog zakonika („Službeni glasnik RS“, br. 85/05 ... 94/16) propisano je da će sud u istoj situaciji izreći jedinstvenu kaznu tako što će povisiti najtežu utvrđenu kaznu, s`tim da ista ne sme dostići zbir utvrđenih kazni niti preći 20 godina zatvora.

Imajući u vidu da je okrivljeni Bojan Terzić predmetna krivična dela izvršio dana 14.02.2002, 27.12.2002, 16.01.2003. i 13.01.2003. godine, to jasno proizilazi da je odredba člana 48. KZ SRJ blaža za okrivljenog u odnosu na odredbu člana 60. KZ, pa je u konkretnom slučaju kod izricanja jedinstvene kazne za krivična dela u sticaju trebalo primeniti odredbe Krivičnog zakona Savezne Republike Jugoslavije koji je važio u vreme izvršenja predmetnih krivičnih dela.

Kako je, sud, dakle, primenio krivični zakon koji se nije mogao primeniti, to je učinjena povreda odredbe člana 369. tačka 3. tada važećeg Zakonika o krivičnom postupku.

Obzirom da Apelacioni sud u Kragujevcu u žalbenom postupku nije otklonio navedenu povredu, jer je prvostepenu presudu u odnosu na okrivljenog Bojana Terzića potvrdio, to je ista povreda zakona učinjena i drugostepenom presudom.

Imajući u vidu prirodu učinjene povrede zakona, Vrhovni kasacioni sud je preinačio pravnosnažne presude Višeg suda u Čačku K br.45/10 od 18.04.2011. godine i Apelacionog suda u Kragujevcu Kž1 2815/11 od 21.12.2011. godine, samo u pogledu primene zakona kod izricanja jedinstvene kazne za krivična dela u sticaju, pa je uzimajući kao utvrđene kazne zatvora po napred navedenim pravnosnažnim presudama, primenom odredbe člana 48. stav 2. tačka 3. KZ SRJ, okrivljenog Bojana Terzića osudio na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 15 godina, u koju kaznu mu se uračunava vreme provedeno u pritvoru, kao i vreme do sada provedeno na izdržavanju kazne zatvora po navedenim presudama.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je, na osnovu odredbe člana 492. stav 1. tačka 2) ZKP, odlučio kao u izreci presude.

Zapisničar-savetnik                                                                                                                         Za Predsednika veća-sudija

Snežana Medenica, s.r.                                                                                                                    Vesko Krstajić, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić