.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 1352/2018
24.06.2020. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jasminke Stanojević, predsednika veća, Spomenke Zarić i Biserke Živanović, članova veća, u parnici tužioca AD „Ribarsko gazdinstvo“ Beograd, čiji je punomoćnik Milan Milić, advokat iz ..., protiv tužene Opštine Stara Pazova, koju zastupa Opštinsko pravobranilaštvo opštine Stara Pazova, radi utvrđenja prava svojine, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 3607/17 od 24.11.2017. godine, na sednici održanoj 24.06.2020. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 3607/17 od 24.11.2017. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Staroj Pazovi P 581/16 od 25.07.2017. godine, stavom prvim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev da se utvrdi da je tužilac po osnovu gradnje i održaja vlasnik u 1/1 dela na nekretninama upisanim u List nepokretnosti broj .. KO ..., parcela broj .., broj zgrade 1, zgrada trgovine u površini od 36 m2, na kome se nalazi poslovni objekat-ribarnica u ..., kao i da se obaveže tužena da trpi i da se tužilac kod RGZ Službe za katastar nepokretnosti Stara Pazova na navedenim nekretninama po pravnosnažnosti presude tužilac uknjiži kao vlasnik i korisnik u 1/1 dela. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev tužioca za naknadu troškova postupka. Stavom trećim izreke, obavezan je tužilac da tuženoj naknadi troškove postupka u iznosu od 62.250,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 3607/17 od 24.11.2017. godine, stavom prvim izreke, žalba tužioca je delimično usvojena i prvostepena presuda preinačena u stavu prvom izreke, tako što je utvrđeno da je tužilac AD „Ribarsko gazdinstvo“ Beograd po osnovu gradnje vlasnik u 1/1 dela na nepokretnosti upisanoj u list nepokretnosti broj .. KO ..., zgrada broj 1, zgrada trgovine u površini od 36 m2, na kome se nalazi poslovni prostor-ribarnica u ..., sagrađena na parceli broj .., kao i da je nosilac prava korišćenja na parceli broj .. upisane u list nepokretnosti broj .. KO ..., a što je tužena opšina Stara Pazova dužna trpeti da se kod RGZ Službe za katastar nepokretnosti Stara Pazova, tužilac upiše kao vlasnik i korisnik na navedenim nekretninama, kao i u delu odluke o troškovima postupka (stav 2. i 3. izreke presude), tako što je tužena obavezana da tužiocu naknadi troškove postupka u iznosu od 139.350,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude, dok je odbijen zahtev tužioca za isplatu kamate na dosuđeni iznos troškova postupka za period od dana prvostepenog presuđenja do izvršnosti presude. Stavom drugim izrke, obavezana je tužena da tužiocu naknadi troškove postupka u iznosu od 22.500,00 dinara.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.
Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu odluku, primenom odredbe člana 408. u vezi člana 403. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, pa je našao da je revizija neosnovana.
U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, između pravnog prethodnika tužioca Preduzeća za proizvodnju i promet „Šaran“ Novi Sad-Petrovaradin i Mesne zajednice Stara Pazova, zaključen je ugovor broj .. od 13.06.1968. godine radi finansiranja izgradnje prodavnice ribe. Prema ugovoru, Preduzeće „Šaran“ je preuzelo obavezu da će staviti na raspolaganje Mesnoj zajednici Stara Pazova, na ime izgradnje prodavnice ribe, iznos od 50.000 novih dinara, a ugovoreni rok izgradnje i predaja prodavnice je tri meseca od dana potpisivanja ugovora. Mesna zajednica je prihvatila obavezu da po završetku izgradnje prodavnice, istu preda u vlasništvo preduzeću „Šaran“ (član 6. Ugovora). U ugovoru nije naznačena precizna površina prodavnice, adresa i broj gde se gradi objekat. Rešenjem Odeljenja za inspekcijske poslove SO Stara Pazova od 04.03.1969. godine Preduzeću „Šaran“ je dozvoljena upotreba prostorije za prodaju ribe na Zelenoj pijaci u Staroj Pazovi. Između JP „Vodovod i kanalizacija“ Stara Pazova i DTD „Ribarstvo“ AD Petrovaradin, kao naručioca, 27.03.2006. godine, zaključen je ugovor o izgradnji priključka br. .. na gradsku kanalizaciju. Zahtev opštinskog javnog pravobranioca od 17.11.2005. godine za iseljenje DTD „Ribarstvo“ iz spornog poslovnog prostora je odbačen zaključkom Odeljenja za komunalne delatnosti, urbanizam i građenje Opštinske uprave opštine Stara Pazova od 29.05.2007. godine, zbog nenadležnosti. DTD „Ribarstvo“ doo Petrovaradin, kao prodavac, i „Ribarsko gazdinstvo“ AD Beograd, kao kupac, su zaključili Ugovor o kupoprodaji 02.02.2009. godine, overen pred Opštinskim sudom u Temerinu Ov. ../2009 od 10.03.2009. godine, koji je za predmet imao nepokretnost u ... na parceli broj .., površine 35m2 upisan u list nepokretnosti .. KO ... . U listu nepokretnosti broj .. KO ..., parcela broj .., zemljište pod zgradom objektom 54m2 upisana je kao gradsko građevinsko zemljište javne svojine Opštine Stara Pazova u 1/1, a zgrada trgovine površine 36m2 kao objekat preuzet iz zemljišne knjige u ulici ... upisana je kao državna svojina Republike Srbije, korisnika Opština Stara Pazova u 1/1. Javno preduzeće „Opštinska stambena agencija Stara Pazova“, prethodo formiravši komisiju koja je izašla na teren i utvrdila da je predmetni lokal napušten i neobezbeđen, obezbedila je lokal, nakon čega je raspisano javno nadmetanje i zaključen je ugovor o zakupu poslovnog prostora 28.10.2015. godine između Opštinske stambene zajednice Stara Pazova, kao zakupodavca, i „Živić“ DOO Inđija, kao zakupca.
Na o snovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja prvostepeni sud je zaključio da je tužbeni zahtev neosnovan iz razloga što DTD Ribarstvo DOO nikada nije bilo upisano kao vlasnik ili korisnik predmetnih nepokretnosti i da takav upis nije postojao ni za njegovog pravnog prethodnika, a da je pokretanjem postupka za iseljenje pravnog prethodnika tužioca od 2005. godine, prekinuto vreme za održaj, pri čemu odbačaj zahteva za iseljenje nije od uticaja na prekid održaja, te da tužilac nije dokazao na osnovu čega je Mesna zajednica imala legitimitet za zaključenje ugovora kojim preuzima obavezu da po završetku izgradnje prodavnicu preda u vlasništvo preduzeću Šaran, niti da je pravni prethodnik tužioca svojinu na spornom objektu stekao građenjem.
Pravilno je drugostepeni sud donoseći pobijanu odluku utvrdio da je tužbeni zahtev osnovan i da se ne može prihvatiti zaključak prvostepenog suda o nepostojanju uslova za prizanje tužiocu prava svojine po osnovu građenja na tuđem zemljištu.
Pravni prethodnik tužioca je, suprotno revizijskim navodima, predmetni lokal izgradio uz znanje, saglasnost i odobrenje vlasnika, odnosno titulara društvene svojine, Mesne zajednice, svojim sredstvima, pri čemu je organ opštine Stara Pazova izdao i rešenje o dozvoli upotrebe objekta i isti mu je predat u državinu. Pri tome je bez uticaja što pravni prethodnici tužioca nisu bili upisani kao vlasnici ili korisnici predmetnih nepokretnosti, jer se građenju i korišćenju objekta niko nije protivio. Tuženi nije dokazao da je vrednost zemljišta na kome se objekat nalazi veća u odnosu na vrednost izvršenih ulaganja u izgradnju objekta, zbog čega pravilno drugostepeni sud nalazi da je pravni prethodnik tužioca građenjem stekao pravo svojine na navedenom objektu u smislu odredaba člana 24. do 26. Zakona o osnovama svojinsko pravnih odnosa, kojima je uređen pravni institut gradnje na tuđem zemljištu, kao i da je sticanjem prava svojine na izgrađenom objektu tužilac stekao pravo korišćenja na zemljištu na kojem se objekat nalazi, kao i na zemljištu koje služi za redovnu upotrebu zgrade u skladu sa odredbom člana 6. stav 2. tada važećeg zakona o prometu zemljišta i zgrada („Službeni list SFRJ“ broj 43/65...17/67), odnosno člana 3. stav 1. i 2. sada važećeg Zakona o prometu nepokretnosti („Službeni glasnik RS“ br. 93/14...6/15). S obzirom na navedeno, neosnovano se revizijom ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava.
Tužilac je podnetu tužbu za utvrđenje prava svojine na spornom objektu zasnivao i na održaju, kao osnovu za sticanje prava svojine po samom zakonu, koji je regulisan odredbama članova 28.-30. Zakona o osnovama svojinsko-pravnih odnosa. Stupanjem na snagu Zakona o izmenama i dopunama Zakona o osnovnim svojinsko- pravnim odnosima 04.07.1996. godine, održajem je moguće steći svojinu i na stvari u društvenoj svojini. Od ovog datuma pa do podnošenja tužbe 08.07.2016. godine protekao je rok od dvadeset godina propisan za sticanje prava svojine tužioca, kao savesnog držaoca-kupca, po ovom pravnom osnovu, jer se u vreme potrebno za održaj uračunava i vreme za koje su prethodnici sadašnjeg držaoca stvar držali kao savesni i zakoniti držaoci, odnosno kao savesni držaoci, pri čemu, odbacivanjem zahteva za iseljenje pravnog prethodnika tužioca 2005.godine nije došlo do prekida roka za održaj.
S obzirom na izneto, na osnovu člana 414. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.
Predsednik veća-sudija
Jasminka Stanojević,s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
