.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 4188/2019
12.02.2020. godina
Beograd
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Slađane Nakić Momirović, predsednika veća, Dobrile Strajina, Marine Milanović, Branislava Bosiljkovića i Danijele Nikolić, članova veća, u parnici tužilaca AA, BB, VV, GG, DD, ĐĐ, EE, ŽŽ, ZZ, II, JJ, KK, LL, LJLJ, MM, NN, NJNJ, OO, PP, RR, SS, TT, ĆĆ, UU, FF, HH, CC, ČČ, DŽDŽ, ŠŠ, AB, AV, AG, AD, AĐ, AE, AŽ, AZ, AI, AJ, AK, AL, ALJ, AM, AN, ANJ, AO, AP, AR, AS, AT, AĆ, AU, AF, AH i AC svih iz ..., čiji je zajednički punomoćnik Milunka Arsić, advokat iz ..., protiv tužene Republike Srbije, čiji je zastupnik Državno pravobranilaštvo, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužilaca, izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Novom Pazaru Gž 517/19 od 23.05.2019. godine, na sednici održanoj 12.02.2020. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o reviziji tužilaca, izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Novom Pazaru Gž 517/19 od 23.05.2019. godine, u delu kojim je odbijena kao neosnovana žalba tužilaca, kao izuzetno dozvoljenoj reviziji. ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužilaca, izjavljena protiv presude Višeg suda u Novom Pazaru Gž 517/19 od 23.05.2019. godine, u delu kojim je odbijena kao neosnovana žalba tužilaca.
O b r a z l o ž e nj e
Osnovni sud u Sjenici, presudom P 118/17 od 15.01.2019. godine, odbio je kao neosnovane tužbene zahteve tužilaca i to: AA za iznos od 59.543,00 dinara, BB, za iznos od 22.369,00 dinara, VV za iznos od 59.543,00 dinara, GG za iznos od 59.543,00 dinara, DD za iznos od 59.543,00 dinara, ĐĐ za iznos od 10.944,00 dinara, EE za iznos od 27.822,00 dinara, ŽŽ za iznos od 59.543,00 dinara, ZZ za iznos od 59.543,00 dinara, II za iznos od 23.349,00 dinara, JJ za iznos od 25.032,00 dinara, KK za iznos od 75.133,00 dinara, LL za iznos od 75.133,00 dinara, LJLJ za iznos od 48.984,00 dinara, MM za iznos od 4.000,00 dinara, NN za iznos od 14.449,00 dinara, NJNJ za iznos od 32.224,00 dinara, OO za iznos od 18.302,00 dinara, PP za iznos od 71.737,00 dinara, RR za iznos od 40.196,00 dinara, SS za iznos od 6.349,00 dinara, TT za iznos od 27.824,00 dinara, ĆĆ za iznos od 60.864,00 dinara, UU za iznos od 29.503,00 dinara, FF za iznos od 14.833,00 dinara, HH za iznos od 40.543,00 dinara, CC za iznos od 56.904,00 dinara, ČČ za iznos od 52.764,00 dinara, DŽDŽ za iznos od 16.760,00 dinara, ŠŠ za iznos od 19.224,00 dinara, AB za iznos od 27.824,00 dinara, AV za iznos od 30.551,00 dinar, AG za iznos od 33.075,00 dinara, AD za iznos od 38.709,00 dinara, AĐ za iznos od 22.369,00 dinara, AE za iznos od 6.349,00 dinara, AŽ za iznos od 26.149,00 dinara, AZ za iznos od 45.024,00 dinara, AI za iznos od 59.197,00 dinara, AJ za iznos od 3.396,00 dinara, AK za iznos od 37.260,00 dinara, AL za iznos od 14.256,00 dinara, ALJ za iznos od 70.993,00 dinara, AM za iznos od 70.993,00 dinara, AN za iznos od 5.597,00 dinara, ANJ za iznos od 32.224,00 dinara, AO za iznos od 12.449,00 dinara, AP za iznos od 23.760,00 dinara, AR za iznos od 27.824,00 dinara, AS za iznos od 26.149,00 dinara, AT za iznos od 42.909,00 dinara, AĆ za iznos od 71.737,00 dinara, AU za iznos od 25.149,00 dinara, AF za iznos od 75.133,00 dinara, AH za iznos od 68.784,00 dinara i AC za iznos od 32.274,00 dinara, koje su tužioci tražili da se obaveže tužena da im isplati na ime naknade štete, sa zakonskom zateznom kamatom koja će se na navedene iznose obračunati od 03.11.2003. godine do konačne isplate (stav prvi izreke). Odlučio je i da svaka stranka snosi svoje troškove postupka (stav drugi izreke).
Viši sud u Novom Pazaru, presudom Gž 517/19 od 23.05.2019. godine, odbio je kao neosnovanu žalbu tužilaca i potvrdio presudu Osnovnog suda u Sjenici P 118/17 od 15.01.2019. godine u stavu prvom izreke (stav prvi izreke). Usvojio je žalbu tužene i ukinuo odluku o troškovima postupka sadržanu u stavu drugom izreke presude Osnovnog suda u Sjenici P 118/17 od 15.01.2019. godine i u tom delu predmet vratio na ponovni postupak i odlučivanje (stav drugi izreke).
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužioci su blagovremeno izjavili reviziju, kao posebnu, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava, na osnovu odredbe člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku. U reviziji je između ostalog ukazano na određene odluke Ustavnog suda Republike Srbije Už 17/2015 i Už 2785/2016.
Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 404. Zakona o parničnom postupku – ZPP („Službeni glasnik RS“ br.72/11, 49/13 – US, 74/13 – US, 55/14 i 87/18), ocenio da revizija tužilaca nije izuzetno dozvoljena.
Iz pobijane drugostepene presude između ostalog proizilazi da je pravilno prvostepeni sud primenio materijalno pravo i to odredbe člana 154. stav 1., 155., 172. stav 1. i člana 181. stav 1. Zakona o obligacionim odnosima – ZOO („Službeni list SFRJ“ br. 29/78, 39/85, 45/89 i 57/89 i „Službeni list SRJ“ broj 31/93), nalazeći da tužena nije odgovorna za štetu prema tužiocima, koja se ogleda u tome što su njihova potraživanja utvrđena u stečajnom postupku, bez njihove krivice ostala nenamirena u potpunosti. Zatim, da je pravilno prvostepeni sud našao da ne postoji odgovornost tužene za naknadu štete u smislu odredbe člana 172. stav 1. ZOO, kada pravno lice odgovara za štetu koju trećem licu prouzrokuje njegov organ u vršenju ili u vezi sa vršenjem svojih funkcija, s obzirom na to da Republika Srbija odgovara za materijalnu štetu nastalu zbog potpunog ili delimičnog neizvršenja pravnosnažnih sudskih odluka, odnosno u stečaju utvrđenih potraživanja zaposlenih iz radnog odnosa, koja su bez njihove krivice ostala neizvršena u postupku stečaja, vođenim nad stečajnim dužnikom, sa većinskim društvenim ili državnim kapitalom, samo uz uslov da je prethodno utvrđena povreda prava zaposlenih na suđenje u razumnom roku, što oni u konkretnoj situaciji nisu dokazali.
Prema tome, u konkretnoj situaciji nisu ispunjeni zakonski uslovi za odlučivanje o reviziji tužilaca kao izuzetno dozvoljenoj reviziji iz odredbe člana 404. stav 1. ZPP, s obzirom na to da ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa, ili pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse i potrebe novog tumačenja prava.
Vrhovni kasacioni sud je ispitao i dozvoljenost revizije tužilaca u granicama svojih ovlašćenja na osnovu odredbe člana 410. stav 2. tačka 5., a u vezi člana 413. ZPP i utvrdio da revizija tužilaca nije dozvoljena.
Tužba je podneta 18.02.2017. godine. U uvodu prvostepene i drugostepene presude je navedena vrednost predmeta spora u iznosu od 75.133,00 dinara.
Odredbom člana 403. stav 3. ZPP je propisano, da, revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Kako vrednost predmeta spora pobijanog dela pravnosnažne presude na ime glavnog tužbenog zahteva očigledno ne prelazi merodavnu vrednost za dozvoljenost revizije u dinarskoj protivvrednosti od 40.000 evra, to revizija tužilaca nije dozvoljena, na osnovu citirane odredbe člana 403. stav 3. ZPP.
Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 404. i 413. ZPP, odlučio kao u izreci.
Predsednik veća – sudija
Slađana Nakić Momirović,s.r.
Za tačnost otpravka
upravitelj pisarnice
Marina Antonić
