.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 3121/2020
12.11.2020. godina
Beograd
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić, Danijele Nikolić, Dobrile Strajina i Marine Milanović, članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Ninoslava Vasić, advokat iz ..., protiv tuženog Grada Leskovca, kojeg zastupa Gradsko pravobranilaštvo, radi sticanja bez osnova, odlučujući o reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Leskovcu Gž 2180/19 od 02.06.2020. godine, u sednici veća održanoj dana 12.11.2020. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Leskovcu Gž 2180/19 od 02.06.2020. godine.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužilje izjavljena protiv presude Višeg suda u Leskovcu Gž 2180/19 od 02.06.2020. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Leskovcu P 1936/18 od 21.03.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijen je tužbeni zahtev kojim je tužilja tražila da se obaveže tuženi da na ime neosnovanog sticanja isplati iznos od 120,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 29.09.2016. godine do isplate, u roku od 8 dana po pravnosnažnosti presude pod pretnjom prinudnog izvršenja. Stavom drugim izreke, obavezana je tužilja da na ime troškova parničnog postupka isplati tuženom iznos od 7.500,00 dinara u roku od 8 dana od izvršnosti presude, a u slučaju docnje sa zakonskom kamatom počev od dana izvršnosti presude pa do konačne isplate.
Presudom Višeg suda u Leskovcu Gž 2180/19 od 02.06.2020. godine odbijena je kao neosnovana žalba tužilje i potvrđena presuda Osnovnog suda u Leskovcu P 1936/18 od 21.03.2019. godine.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilja je, na osnovu člana 404. ZPP, blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava i radi ujednačavanja sudske prakse.
Prema navedenoj odredbi, revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako Vrhovni kasacioni sud oceni da je potrebno razmotriti pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, ujednačiti sudsku praksu ili dati novo tumačenje prava (posebna revizija).
Podnetom tužbom tužilja je tražila vraćanje novčanog iznosa plaćenog tuženom na ime administrativne takse, na osnovu tarifnog broja 17. Odluke o gradskim administrativnim taksama („Službeni list Grada Leskovca“ broj 2/10...5/15) za koji je odlukom Ustavnog suda UO 231/2015 od 21.02.2018. godine („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 15 od 28.02.2018. godine) utvrđeno da nije u saglasnosti sa zakonom.
Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, u ovom sporu ne postoji potreba da se o posebnoj reviziji tužilje odlučuje radi ujednačavanja sudske prake. U bitno istovetnim činjenično-pravnim sporovima za vraćanje onoga što je plaćeno na osnovu člana 4. stav 1. i člana 5. stav 1. tačka 1. Odluke o uvođenju samodoprinosa za izgradnju kanalizacije u Vršcu („Službeni list Opštine Vršac“ broj 5/95) za koje je odlukom Ustavnog suda UO 641/2014 od 01.12.2016. godine („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 11 od 27.02.2017. godine) za koje je utvrđeno da u određenim delovima nisu u saglasnosti sa zakonom, tužbeni zahtevi su odbijani. Odluka o odbijanju tužbenih zahteva zasnovana je na pravnom stanovištu o postojanju pretpostavke da je svaki opšti akt (u ovom slučaju Odluka tuženog o gradskim administrativnim taksama) u saglasnosti sa Ustavom i zakonom, sve dok se odlukom Ustavnog suda ne utvrdi suprotno i pravnom dejstvu odluka Ustavnog suda predviđenih Zakonom o Ustavnom sudu. Prema tim odredbama, pravno dejstvo odluke Ustavnog suda je ex nunc, što znači da opšti akt za koji je utvrđena nesaglasnost sa Ustavom i Zakonom prestaje da važi danom objavljivanja odluke Ustavnog suda u „Službenom glasniku Republike Srbije“ i da je pravno dejstvo odluke Ustavnog suda ex tunc moguće ostvariti samo po osnovu člana 61. stav 1. Zakona o Ustavnom sudu, kao i da Ustavni sud u skladu sa članom 59. navedenog zakona donetom odlukom može odrediti način otklanjanja posledica koje su nastale primenom opšteg akta za koji je utvrđena nesaglasnost sa Ustavom i Zakonom. Pošto ovde to nije slučaj, nisu ispunjeni uslovi za primenu instituta sticanja bez osnova iz člana 210. stav 2. Zakona o obligacionim odnosima.
Iz navedenih razloga, odlučeno je kao u prvom stavu izreke.
Pobijanom drugostepenom presudom pravnosnažno je okončan postupak u sporu male vrednosti iz člana 468. stav 1. ZPP. Prema članu 479. stav 6. tog zakona, protiv odluke drugostepenog suda (u postupku u sporu male vrednosti) revizija nije dozvoljena.
Shodno izloženom, na osnovu člana 413. i člana 479. stav 6. ZPP, odlučeno je kao u drugom stavu izreke.
Predsednik veća - sudija
Branislav Bosiljković, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
