Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužioci su blagovremeno izjavili reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka.

Ispitujući pobijanu presudu, u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku ("Službeni glasnik RS", br. 72/2011, 49/2013-US, 74/2013- US, 55/2014, 87/2018, 18/2020, u daljem tekstu: ZPP), Vrhovni kasacioni sud je ocenio da revizija tužilaca nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a u postupku pred drugostepenim sudom nije došlo do propusta u primeni ili do pogrešne primene koje od odredaba ovog zakona, pa nema ni bitne povrede iz člana 374. stav 1. ZPP, u vezi člana 386. stav 3. istog zakona na koju se revizijom ukazuje.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, zgrada Lova, u selu Klenike, postojeća na kat. parc. br. ... KO ..., površine 85 m2, zidana je tokom 1979. godine, od građevinskog materijala i radnom snagom meštana sela Klenike, kao i sredstvima od članarine Lovačkog društva „Soko“ Klenika.

Po osnovu rešenja SO Bujanovac od 10.02.1978. godine, kp br. ... KO ... upisana je u pl br. ... kao društvena svojina korisnika Lovačkog društva „Soko“ Klenike. Nakon toga pravo korišćenja na toj parceli, rešenjem SO Bujanovac od 14.04.1994. godine, preneto je na Veterinarsku stanicu Bujanovac, kada je utvrđen opšti interes za izgradnju zdravstvene ambulante za zaštitu stoke od bolesti u selu Klenike. Kasnije je Lovačko društvo „Soko“ pripojeno Lovačkom udruženju „Golub“ iz Bujanovca, a 2012. godine je ponovo registrovao kao samostalno pravno lice.

Prema Listu nepokretnosti br. ... KO .... od 28.01.1914. godine i izveštaju SKN u Bujanovcu od 14.02.2014. godine, kp. br. ... KO ... upisana je kao vlasništvo Republike Srbije, kao korsnik parcele je upisana Veterinarska stanica Bujanovac, a kao držalac objekta na ovoj parceli upisano je LU „Golub“ iz Bujanovca.

Na ovako utvrđeno činjenično stanje prvostepeni sud je primenio odredbe člana 81. Zakona o udruženjima („Službeni glasnik RS“ broj 51/2009) i čl. 22. i 24. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa i ocenio da je tužbeni zahtev osnovan. Prema datim razlozima, sporni objekat je izgrađen materijalom i radom meštana sela Klenike i sredstvima od članarine LU „Soko“ Bujanovac na parceli koja je u vreme gradnje bila upisana kao društvena svojina korisnika LD „Soko“ Klenika, a ne postoje dokazi da su sredstva LD „Soko“ Klenika preneta Lovačkom udruženju „Golub“ Bujanovac.

Drugostepeni sud je ocenio da je u prvostepenom postupku pravilno i potpuno utvrđeno činjenično stanje, ali da je pogrešno primenjeno materijalno pravo, zbog čega je pravilnom primenom člana 211. ZPP preinačio prvostepenu presudu i tužbeni zahtev odbio, kao neosnovan, jer na strani tuženih ne postoji potpuna pasivna legitimacija.

Odredbom člana 211. stav 1. ZPP propisano je da nužno suparničarstvo postoji ako po zakonu ili zbog prirode pravnog odnosa tužbom moraju da se obuhvate sva lica koja su učesnici materijalno pravnog odnosa. Stavom 2. istog člana zakona propisano je da ako sva lica iz stava 1. tog stava nisu obuhvaćena tužbom, kao stranke, sud će da odbije tužbeni zahtev kao neosnovan. Stavom 3. navedene odredbe propisano je da o nužnom suparničarstvu sud vodi računa po službenoj dužnosti.

U smislu citirane zakonske odredbe u tužbi za utvrđenje stvarnih prava na nepokretnosti, na strani tuženog moraju biti obuhvaćena sva lica koja su u javnim knjigama upisana kao nosioci stvarnih prava. Reč je o nužnim suparničarima prema kojima se zbog prirode pravnog odnosa spor može rešiti samo na jednak način, jer doneta presuda o utvrđenju stvarnih prava na nepokretnosti ima dejstvo prema svima.

Kako tužioci tužbom na strani tuženog nisu označili i Republiku Srbiju, koja je u javnim knjigama upisana kao nosilac prava svojine na kat. parc. ... KO ..., na kojoj se nalazi predmetni objekat, a tužbom se pored utvrđenja prava korišćenja i predaje u državinu objekta traži i utvrđenje prava korišćenja na zemljištu pod objektom, to je suprotno navodima revizije, pravilno ocenio drugostepeni sud da neoznačavanje svih nužnih suparničara na strani tuženog, primenom člana 211. stav 2. ZPP vodi odbijanju tužbenog zahteva, usled nepotpune pasivne legitimacije.

Suprotno navodima revizije, Republika Srbija je kao vlasnik nepokretnosti učesnik materijalnopravog odnosa koji se razrešava u ovoj parnici, pa postoji nužno suparničarstvo kako vlasnika parcele, tako i korisnika parcele i držaoca objekta na parceli, jer eventualno utvrđeno stvarno pravo na nepokretnosti deluje prema svima, u konkretnom slučaju i prema vlasniku parcele.

Nisu od značaja navodi revizije da tužioci tužbom ne osporavaju Republici Srbiji pravo vlasništva na parceli. Odredba člana 211. ZPP je imperativne prirode i reguliše uslove pod kojima se može voditi postupak u vezi postavljenog tužbenog zahteva. Ako takav uslov nije ispoštovan, a mogao je biti ispoštovan obuhvatanjem kao tuženog i Republike Srbije kao subjekta koji je u javnim knjigama upisan kao vlasnik nepokretnosti, nema uslova za udovoljenje postavljenom tužbenom zahtevu.

Iz navedenih razloga, primenom člana 414. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Božidar Vujičić,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić