U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Slađane Nakić Momirović, predsednika veća, Dobrile Strajina i Marine Milanović, članova veća, u parnici tužilaca AA i BB iz ..., koje zastupa Milan Lukić, advokat iz ..., protiv tuženih VV iz ... i GG iz ..., koje zastupa Anđelko Ležajić, advokat iz ..., radi utvrđenja svojine i po protivtužbi radi ispunjenja ugovora i naknade štete, odlučujući o reviziji tuženih izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 2830/2017 od 13.04.2018. godine, u sednici veća održanoj dana 19.11.2020. godine, doneo je sledeću

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tuženih izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 2830/2017 od 13.04.2018. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Višeg suda u Beogradu P 1023/15 od 19.12.2016. godine usvojen je protivtužbeni zahtev i obavezani tužioci da tuženima-protivtužiocima, po osnovu ugovora o zajedničkoj izgradnji II/2 Ov. 7868/2002 i Aneksa navedenog ugovora Ov.br.2901/04 od 28.06.2004. godine solidarno isplate iznos od 2.321.600,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 19.12.2016. godine pa do isplate (stav 1. izreke). Odbijen je protivtužbeni zahtev za isplatu preko dosuđenog iznosa a do traženog od 7.545.200,00 dinara odnosno za iznos od 5.223.600,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na ovaj iznos počev od 12.11.2011. godine pa do isplate (stav 2. izreke). Odbijen je protivtužbeni zahtev za isplatu zakonske zatezne kamate na dosuđeni iznos od 2.321.600,00 dinara za period od 12.11.2011. godine do 18.12.2016. godine (stav 3. izreke). Određeno je da svaka stranka snosi svoje troškove postupka (stav 4. izreke).

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 2830/2017 od 13.04.2018. godine u stavu prvom izreke odbijene su žalbe kao neosnovane i potvrđena prvostepena presuda u delu stava prvog, u odnosu na dosuđeni iznos od 512.800,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 19.12.2016. godine do isplate i u stavu drugom, trećem i četvrtom izreke. Istom presudom u stavu drugom izreke preinačena je prvostepena presuda u preostalom delu stava prvog i odbijen kao neosnovan protivtužbeni zahtev za solidarnu isplatu iznosa od 1.808.800,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na taj iznos od 19.12.2016. godine kao dana donošenja prvostepene presude do isplate. Stavom trećim izreke je određeno da svaka stranka snosi svoje troškove drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu u stavu drugom i trećem izreke blagovremeno su izjavili reviziju tuženi – protivtužioci zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu na osnovu člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/11...) koji se u ovoj parnici primenjuje na osnovu člana 506. stav 2. istog zakona i nalazi da je revizija neosnovana.

U sprovedenom postupku nema bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku na koju Vrhovni kasacioni sud u postupku po reviziji vodi računa po službenoj dužnosti. Revizijom se paušalno i nedokumentovano ukazuje na bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 6, 8, 10 i 11. Zakona o parničnom postupku. Neosnovano se ukazuje i na bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 1. Zakona o parničnom postupku učinjene pred drugostepenim sudom, jer nije niti je revizijom ukazano da u postupku nije primenjena niti je nepravilno primenjena neka od odredbi Zakona o parničnom postupku što bi uticalo na donošenje zakonite i pravilne presude.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju između stranaka je zaključen ugovor o zajedničkoj izgradnji overen pred sudom pod brojem Ov. 7686/02 dana 28.12.2002. godine. Tuženi su u zajedničku izgradnju uložili građevinsku parcelu sa kućom i zgradom u ulici ... u ... a tužioci su se obavezali da finansiraju izgradnju višestambenog objekta, da snose sve troškove komunalnog uređenja i opremanja zemljišta, svih priključaka i svih postupaka za izdavanje potrebnih odobrenja, dozvola, izrade i odobravanja projektno tehničke dokumentacije, troškova rušenja postojećeg objekta i troškova tehničkog pregleda i izdavanja upotrebne dozvole i uknjižbe novosagrađenog objekta. U članu 5. ugovora je predviđeno da novi objekat arhitektonski treba da bude rešen tako da se sastoji od dva posebna dela sa potpuno jednakim stambenim prostorima i da će stranke radi izbegavanja mogućih nesporazuma dati pismenu saglasnost na usvojeno arhitektonsko rešenje. Članom 6. je ugovoreno pravo tuženih da kontrolišu dokumentaciju i radove, da imenuju nadzornog organa na trošak tužilaca i da stavljaju predloge, zahteve i primedbe u vezi izgradnje u pismenoj formi, da će u slučaju njihovog neslaganja biti onako kako odredi stručnjak za nadzor. Tužioci su na osnovu ugovora finansirali izdavanje akta o urbanističkim uslovima i izradu projekta na osnovu kojih je tuženima izdato odobrenje za nadziđivanje, dogradnju i rekonstrukciju postojećih prizemnih objekata na kp. ... KO ..., radi formiranja stambenog objekta koji se sastoji od suturena, prizemlja i jednog sprata površine od 304,65 m2 sa pomoćnim prostorijama u suterenu površine 169,50m2 – ostava i kotlarnica i na tavanu površine 35m80 m2 sušionica i terasa za sušenje veša i četiri stana površine i strukture navedene u odobrenju. Ugovor o zajedničkoj izgradnji je izmenjen aneksom Ov 2901/04 od 28.06.2004. godine kojim je konstatovana pravnosnažnost odobrenja za izgradnju, definisani rokovi za završetak radova uz obavezu tužilaca kao izvođača radova da za svaki mesec kašnjenja plate ugovorenu kaznu od 3.000 evra i postignuta je saglasnost o ličnosti nadzornog organa. Nije sporno da nadzorni organ nije stupio na gradilište niti su regulisani odnosi sa nadzornim organom. Tehnički prijem objekta je izvršen u martu 2016. godine, upotrebna dozvola je izdata 07.04.2006. godine, postala je pravnosnažna 22.05.2006. godine i tuženici su se na osnovu te isprave uknjižili u LN ... KO ... kao vlasnici zgrade i svih njenih posebnih delova. Tuženi su stupili u državinu desnog dela zgrade u kojoj se nalaze stanove 1. i 3 i odbili su da tužiocima izdaju ispravu za uknjižbu na stanovima 2. i 4 u levom delu zgrade. Pravnosnažnim delom presude Prvog osnovnog suda u Beogradu u ovom postupku P 12270/10 od 19.03.2012. godine utvrđeno je da su tužioci vlasnici stanova 2. i 4 sa pripadajućim pomoćnim prostorijama na tavanu i u suterenu i parking mestima 2 i 4 u dvorištu uz obavezu tuženih da im to pravo priznaju i dozvole upis u javne knjige. Istom presudom odbijen je kao neosnovan protivtužbeni zahtev da se tužioci obavežu na isporuku objekta saglasno ugovoru od 28.12.2002. godine i delimično je usvojen eventualni protivtužbeni zahtev da se tuženima kao protivtužiocima plati svakom po 333.750,00 dinara na ime ugovorne kazne za kašnjenje izgradnje od tri meseca sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom. Odbijen je protivtužbeni zahtev za naknadu štete za dva neizgrađena parking mesta i naknadu štete za neizvedene i nekvalitetno izvedene radove. Navedana prvostepena presuda je ukinuta u preostalom delu u pogledu zahteva za naknadu štete usled manje izgrađene površine stanova broj 1 i 3 sa pripadajućim pomoćnim prostorijama na desnom delu zgrade i o tom delu protivtužbenog zahteva je odlučeno pobijanom odlukom.

Sprovedenim veštačenjem je utvrđeno da u pogledu spoljnih gabarita i položaja leve i desne celine nema odstupanja u odnosu na projektovano stanje. Projektom je predviđeno da leva celina ima korisnu, neto površinu od 265,05 m2, izvedena korisna površina je 264,43 m2 što je za 0,62 m2 manje u odnosu na projekat. Desna celina ima projektovanu korisnu površinu od 231,73 m2 a izvedena je površina od 225,32 m2, što je za 6,41 m2 manje od projektovanog. Građevinska vrednost m2 korisne površine je po cenama u vreme donošenja prvostepene presude 80.000,00 dinara. Izvedena neto površina desnog dela zgrade je manja za 39,11 m2 u odnosu na izvedenu neto površinu levog dela zgrade.

Polazeći od odredbi člana 3. i 5. osnovnog ugovora o zajedničkoj izgradnji prvostepeni sud je zaključio da je ugovorna obaveza tužilaca bila da tuženima na desnoj strani objekta izgradi korisnu površinu od 265,05 m2, koliko su izgradili i na levoj celini, da je izgrađeno 39,11m2 manje i obavezani su tužioci da tuženima plate naknadu u visini građevinske vrednosti za neizgrađenu površinu.

Pravilno je pobijanom odlukom primenjeno materijalno pravo delimičnim odbijanjem protivtužbenog zahteva.

Stranke su osnovnim ugovorom o zajedničkoj izgradnji izričito definisale principe izgradnje i podele novogradnje na jednake delove. Međutim, osnovnim ugovorom i aneksom nisu definisani gabariti površina izgradnje niti novčana vrednost ulaganja. Površina rekonstrukcije i dogradnje, gabarit, spratnost i struktura nove zgrade su definisali idejnim projektom i odobrenjem za izgradnju i u odobrenje je uneto da su stanovi 1 i 3 sa pripadajućim prostorom i nešto manjom površinom od leve celine sa stanovima br. 2 i 4 grade za tužene. Tuženi nisu imali primedbe na projektovane površine leve i desne celine, nisu tražili izmenu projekta, niti izmenu ugovora i potpisali su aneks ugovora kojim se konstatuje pravnosnažnost građevinske dozvole bez primedbi na gabarit, strukturu i projektovanu površinu leve i desne celine zgrade.

Kod ovakvog stanja pravilna je ocena drugostepenog suda da je predmet obaveze tužilaca bio konačno određen projektom i građevinskom dozvolom, da je ugovorna obaveza tužilaca bila da izgrade zgradu za kakvu je izdata građevinska dozvola i da tuženima predaju desnu celinu objekta sa stanovima 1 i 3 sa pripadajućim prostorom u suterenu i na tavanu. Kako je prema sprovedenom veštačenju tuženima isporučena korisna površina manje od ugovorene, projektovane površine od 6,41m2 tuženima je prouzrokovana šteta o visini građevinske vrednosti navedene površine (koliko im je dosuđeno nepobijanim delom drugostepene presude) a ne pripada im tržišna vrednost manje isporučene površine objekta od 39,11 m2 (do površine koju su ostvarili tužioci).

Revizijom se neosnovano ukazuje da se tuženi nisu saglasili sa prijemom manje površine novogradnje i da su udeli stranaka određeni jednakim celinama, jer su tuženi potpisali aneks ugovora, prihvatili građevinsku dokumentaciju i nisu se koristili pravom kontrole gradnje preko nadzornog organa usled čega je za razrešenje njihovih međusobnih odnosa u vezi gradnje i ocenu zakonskih uslova za naknadu štete merodavna projektna dokumentacija, saglasno potvrđena između stranaka aneksom ugovora i izgrađena površina objekta.

Kako se ni ostalim navodima revizije ne dovodi u sumnju pravilnost i zakonitost pobijane odluke, odlučeno je kao u izreci presude na osnovu člana 414. stav 1. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća-sudija

Slađana Nakić Momirović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić