Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 2988/2021
25.11.2021. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić, Danijele Nikolić, Slađane Nakić Momirović i Marine Milanović, članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Aleksandar Bukvić advokat iz ... protiv tužene Osnovne škole „Dubrava“ iz Knjaževca, koju zastupa Opštinsko pravobranilaštvo iz Knjaževca, radi naknade troškova za dolazak i odlazak sa rada, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1319/21 od 21.05.2021. godine u sednici veća održanoj 25.11.2021. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1319/21 od 21.05.2021. godine.

ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužene izjavljena protiv presude presude Apelacionog suda u Nišu Gž1 1319/21 od 21.05.2021. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Knjaževcu P1 47/18 od 25.12.2020. godine, u prvom stavu izreke delimično je usvojen tužbeni zahtev i tužena obavezana da tužilji, na ime naknade troškova za dolazak na rad i odlazak sa rada za period od 01.06.2015. godine do 13.06.2017. godine, isplati iznos od 59.474,53 dinara u pojedinačno označenim mesečnim iznosima sa zakonskom zateznom kamatom od dospelosti do isplate za svaki iznos, dok je preko dosuđenog a do traženog iznosa od 80.979,20 dinara sa zakonskom zateznom kamatom tužbeni zahtev odbijen kao neosnovan. U drugom stavu izreke obavezana je tužena da tužilji naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 55.058,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti odluke do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 1319/21 od 21.05.2021. godine odbijene su kao neosnovane žalbe stranaka i potvrđena prvostepena presuda.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložila da se revizija smatra izuzetno dozvoljenom, primenom člana 404. Zakona o parničnom postupku.

Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku, posebna revizija se može izjaviti zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno razmotriti pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava. Prema stavu 2. istog člana, ispunjenost uslova za izuzetnu dozvoljenost revizije Vrhovni kasacioni sud ceni u veću od pet sudija.

Pravnosnažnom presudom odlučeno je o naknadi troškova za dolazak i odlazak sa rada. Vrhovni kasacioni sud je ocenio da nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tužene kao o izuzetno dozvoljenoj, jer ne postoji potreba za ujednačavanjem sudske prakse, niti potreba novog tumačenja prava, imajući u vidu da se pitanje naknade troškova prevoza zaposlenih rešava u svakom konkretnom slučaju, u skladu i sa pravnim stavom Vrhovnog kasacionog suda, donetim na sednici Građanskog odeljenja od 05.04.2016. godine.

Kako na osnovu iznetog proizilazi da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je primenom stava 2. iste zakonske odredbe odlučio kao u prvom stavu izreke,

Ispitujući dozvoljenost revizije, u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.

Naime, odredbom člana 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.