Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 2152/19 od 30.01.2020. godine, žalba tužioca je delimično usvojena, a delimično odbijena i prvostepena presuda potvrđena u delu kojim je odbijen primarni tužbeni zahtev da se utvrdi da su ništavi ugovor o prenosu prava zaključen 16.01.2012. godine između Privrednog društva „BK Grup Kompani“ DOO Novi Sad i GG i VV i ugovor o suinvestiranju zaključen dana 25.09.2012. godine između tuženih i to samo u delu u kom su tuženi raspolagali i prometovali stanovima u ... u ulici ... u zgradi koja se gradi na kp. br. .. KO ..., upisana u list nepokretnosti broj ... KO ..., koji se nalaze na gornjem potkrovlju u zadnjoj etaži projektne oznake S 51 površine 49,50 m2 i S 52 površine 29,30 m2 orjentisanim prema dvorištu, odnosno sada troiposobnim stanom oznake S 25 ukupne površine 90,85 m2 i da se utvrdi da je tužilac postao vlasnik stana koji se nalazi na petom spratu projektne oznake S 25 ukupne površine 90,85 m2 u zgradi u ... u ulici ..., kao i da se tuženi obaveže da tužiocu preda u posed i vlasništvo navedeni stan i trpi da se tužilac na osnovu presude upiše u RGZ SKN Novi Sad kao vlasnik predmetnih nepokretnosti kada se za to steknu zakonski uslovi i tuženi obavežu da tužiocu solidarno naknade troškove parničnog postupka sa zakonskom zateznom kamatom. Prvostepena presuda je ukinuta u preostalom delu kojim je odbijen tužbeni zahtev da se utvrdi da je ništav ugovor zaključen između „BK Grup Kompani“ DOO Novi Sad, kao prodavca i tuženog BB kao kupca o kupoprodaji dupleks stana oznake PK 04 korisne površine 55,28 m2 koji se sastoji od 30,64 m2 na četvrtom spratu i 24,64 m2 u potkrovlju na petoj etaži višestambenog objekta spratnosti Su + P + 3 + PK u ... u ulici ..., na kp. br. ... KO ..., čiji je investitor BK Grup Kompani DOO Novi Sad koji je zaključen 30.01.2008. godine, a overen 16.01.2012. godine pred Osnovnim sudom u Novom Sadu pod Ov3 445/2011, kao i u delu kojim je odbijen eventualni tužbeni zahtev i delu odluke o troškovima postupka i u tom delu predmet je vraćen prvostepenom sudu na ponovno suđenje.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu u delu kojim je odbijena žalba tužioca i potvrđena prvostepena presuda, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Tuženi su podneli odgovor na reviziju tužioca.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu na osnovu člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11 ... 55/14), i utvrdio da revizija nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti. Drugostepeni sud je ocenio sve bitne žalbene navode i naveo razloge koje je uzeo u obzir po službenoj dužnosti, pa su neosnovani revizijski navodi da je u postupku pred drugostepenim sudom učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 1. u vezi člana 396. stav 1. ZPP, dok bitna povreda postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP nije propisana kao revizijski razlog u smislu člana 407. stav 1. tačka 2. tog zakona.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju rešenjem Gradske uprave za urbanizam i stambene poslove Grada Novog Sada od 03.03.2008. godine, izdato je odobrenje za izgradnju višeporodičnog stambenog objekta u ... u ulici ... na kp. br. ... KO ... čiji je investitor DOO „BK Grup Kompani“. Izgradnja objekta je započeta 2009. godine i investitor je dana 25.03.2011. godine sa SZR „Elektroprodukt“ kao izvođačem zaključio dva ugovora o izvođenju radova kojim je ugovoreno da će izvođač radova kao naknadu za isporučeni materijal i radove dobiti u predmetnoj zgradi stan oznake S 51 površine 49,50 m2 na petoj etaži orjentisan prema dvorištu i stan S 52 površine 29,30 m2 na petoj etaži, kao i da izvođač ima pravo prodaje stana od dana potpisivanja ugovora. Takođe je data saglasnost izvođaču da se na osnovu ugovora može upisati u zemljišnim i drugim knjigama kao vlasnik nepokretnosti (clausula intabulandi), a dana 29.03.2011. godine investitor je tužiocu, kao budućem kupcu izdao potvrde o davanju stana za izvedene radove u kojoj je navedeno da je investitor ustupio izvođaču radova navedene stanove u predmetnoj zgradi. Zatim je tužilac kao kupac sa SZR „Elektroprodukt“ kao prodavcem zaključio dva ugovora o kupoprodaji nepokretnosti 04.04.2011. godine, koji su za predmet imali navedene stanove, u gornjem potkrovlju, zadnjoj etaži, projektne oznake S 51 ukupne površine 49,50 m2, za kupoprodajnu cenu od 45.000 evra u dinarskoj protivvrednosti i projektne oznake S 52 ukupne površine 29,30 m2 za kupoprdajnu cenu od 25.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, koja je u celini isplaćena na dan potpisivanja ugovora. Navedeni ugovori su overeni u Osnovnom sudu u Novom Sadu 06.04.2011. godine pod Ov3 2297/2011 i Ov3 2278/2011.

U oba ugovora tužilac se kao kupac upoznaje sa ishodovanom dokumentacijom povodom gradnje objekta, uslovima za izgradnju i prijavom legalizacije bespravno izgrađenog objekta od 10.03.2010. godine, kao i da će prodavac dozvoliti kupcu da se već sada upiše kao zemljišno-knjižni vlasnik nepokretnosti koja je predmet ugovora u svim javnim i drugim knjigama, te da će po završetku izgradnje predmetne nepokretnosti, nakon dobijanja upotrebne dozvole i etažiranja sačiniti aneks ugovora kojim će precizno definisati oznaku stana i ukupnu površinu. U vreme zaključenja navedenih ugovora gradnja predmetnog objekta je stala, a račun investitora je bio u blokadi, te je tužilac isplatu kupoprodajne cene za oba stana izvršio ĐĐ, koji je zakonskom zastupniku SZR „Elektroprodukt“ na overi ugovora rekao da je tužilac sve isplatio. Rešenjem APR od 05.01.2012. godine registrovana je promena osnivača i zastupnika DOO „BK Grup Kompani“, tako što je u tom svojstvu brisan EE, a upisan ĐĐ, s tim što su prethodno 15.06.2011. godine, zaključili ugovor o istupanju iz društva osnivača EE, a istovremeno društvu pristupa ĐĐ u svojstvu novog člana društva, jedinog člana, osnivača i direktora društva.

Dana 16.01.2012. godine investitor „BK Grup Kompani“ i tužena VV, kao i njen suprug GG su zaključili ugovor o prenosu prava u kome je navedeno da su ugovorne strane prethodno 01.03.2007. godine zaključili ugovor o zajedničkoj izgradnji stambenog objekta na osnovu kog se „BK Grup Kompani“ obavezao da u roku od 15 meseci izgradi višestambeni objekat, pribavi svu potrebnu građevinsko-tehničku dokumentaciju i preda drugoj ugovornoj strani tri u potpunosti opremljene i snabdevene svim potrebnim priključcima stambene jedinice ukupne površine 150 m2 na prvom spratu zgrade na kp br ... KO ... u ulici ..., čiji je knjižni vlasnik druga ugovorna strana, a takođe se „BK Grup Kompani“ obavezao da drugoj ugovornoj strani plaća zakupninu dvosobnog stana u ... do predaje u posed navedenih izgrađenih nekretnina. U navedenom ugovoru je konstatovano da je „BK Grup Kompani“ ishodovao odobrenje za izgradnju od 03.03.2008. godine i da je protekao rok od 2 godine za prijavu početka radova, te da nije plaćena naknada za komunalno opremanje građevinskog zemljišta niti za ishodovanje sekundarnih priključaka, kao ni naknada za uređivanje građevinskog zemljišta, a s obzirom da je prilikom gradnje stambenog objekta odstupljeno od izdatog odobrenja podneta je prijava za legalizaciju 10.03.2010. godine. Pored toga, konstavovano je da zbog promenjenih uslova poslovanja „BK Grup Kompani“ nije u mogućnosti da ispuni obaveze iz člana 1. ugovora o zajedničkoj izgradnji stambenog objekta i to kako u pogledu izgradnje stambenog objekta, tako i plaćanja stanarine drugoj ugovornoj strani, pa je upoznala drugu ugovornu stranu da je zaključila kupoprodajne ugovore usmerene na sticanje prava svojine na posebnim delovima stambenog objekta i to sa više lica (pored ostalih i sa tužiocem dana 04.04.2011. godine kao i tuženim prvog reda 30.01.2008. godine) i utvrđena su ukupna potraživanja po osnovu tih ugovora. Navedeno je da „BK Grup Kompani“ prenosi drugoj ugovornoj strani sva svoja prava na kp. br. ... KO ..., kao i na objektu koji se nalazi na parceli, te da je saglasan da druga ugovorna strana nastavi postupak legalizacije na svoje ime i preduzima druge radnje u cilju okončanja započetog postupka, kao i da će po izmirenju svih obaveza iz ugovora zaključiti anekse ugovora sa licima kojima su prodate stambene jedinice po sporuzumu o suinvestiranju na osnovu kojih će oni steći pravo svojine na stambenim jedinicama adekvatnim onima iz zaključenih ugovora, a u skladu sa nacrtom posebnih delova koji će biti izgrađeni kada se za to steknu uslovi, te da im pod tim uslovima omogući da se priključe postupku legalizacije sve u cilju zajedničkog finansiranja završetka objekta i njegovog upisa u katastar nepokretnosti. Navedeni ugovor je 16.01.2012. godine overen u Osnovnom sudu u Novom Sadu pod Ov1 1415/2012. Tužbenim zahtevom u ovoj parnici traženo je utvrđenje ništavosti navedenog ugovora u delu kojim su tuženi raspolagali i prometovali stanovima koji se nalaze na gornjem potkrovlju, zadnjoj etaži projektne oznake S-51 od 49,50 m2 i S-52 površine 29,30 m2 odnosno sada troiposobnim stanom oznake S-25 od 90,85 m2 u potkrovlju u prirodi peti sprat.

„BK Grup Kompani“ je u svojstvu prodavca sa tuženim BB u svojstvu kupca 30.01.2008. godine, zaključio ugovor o kupoprodaji koji je overen u Osnovnom sudu u Novom Sadu 16.01.2012. godine pod Ov3 445/2012 koji je za predmet imao stan – dupleks označen brojem PK 04 projektovane površine 55,28 m2 u potkrovlju što u prirodi predstavlja četvrti sprat, a sastoji se od 30,64 m2 na četvrtoj etaži i 24,64 m2 na petoj etaži. Stan se nalazi u stambenom objektu u zgradi u ... u ulici ... na kp. br. ... KO ... Tužbenim zahtevom se traži utvrđenje ništavosti i navedenog ugovora.

Rešenjem Privrednog suda u Novom Sadu od 24.01.2012. godine koje je postalo pravnosnažno 09.03.2012. godine, otvoren je stečajni postupak nad dužnikom „BK Grup Kompani“ DOO Novi Sad iz razloga trajne nesposobnosti plaćanja, utvređeno da ne postoji pravni interes poverilaca i stečajnog dužnika za sprovođenje stečajnog postupka i stečajni postupak je zaključen. Određeno je da po pravnosnažnosti tog rešenja imovina stečajnog dužnika prelazi u svojinu Republike Srbije. Suprug tužene VV, GG je preminuo 09.07.2012. godine i ona je na osnovu pravnosnažnog rešenja ostavinskog suda nasledila njegovu zaostavštinu koju pored ostalog čini i nepokretnost upisana u listu nepokretnosti ... KO ..., kao i prava i obaveze po ugovoru o prenosu prava od 16.01.2012. godine zaključenog sa „BK Grup Kompani“.

Tuženi BB je 25.09.2012. godine sa tuženom VV zaključio ugovor o suinvestiranju kojim je konstatovano da udružuju sredstva u cilju zajedničke izgradnje stambenog objekta u ulici ... u ..., da je tužena VV vlasnik nepokretnosti upisanih u listu nepokretnosti broj ..., između ostalog, višestambenog objekta u izgradnji na kp br ... KO ..., za koji je podneta prijava za naknadno izdavanje građevinske dozvole u postupku legalizacije 10.03.2010. godine. Navedeno je da tužena daje u vlasništvo opisane nepokretnosti tuženom BB i bezuslovnu saglasnost za upis svojine u katastar nepokretnosti, kao i da on odmah stupa u posed. Tuženi BB se obavezao da će o svom trošku prikupiti potrebne dozvole, saglasnosti i projekte i pribaviti građevinsku dozvolu potrebnu za završetak izgradnje višestambenog objekta u roku od 6 meseci od dana zaključenja ugovora, a koja će glasiti na obe ugovorne strane, kao i na ostala lica koja zaključe ugovore o prenosu prava, a nakon pribavljanja građevinske dozvole će u roku od 18 meseci završiti izgradnju objekta i ishodovati potrebne sekundarne priključke i obezbediti preduslove za uknjižbu tako izgrađenih stambenih jedinica, izuzev okončanja postupka legalizacije za stanove koji pripadaju VV. Tim ugovorom tužena VV je prenela tuženom BB sva svoja prava i obaveze iz ugovora o prenosu prava, te ustupila svu dokumentaciju u vezi izgradnje predmetnog objekta uz obavezu druge ugovorne strane da sa kupcima stanova zaključi ugovore o suinvestiranju na osnovu kojih će steći pravo vlasništva na stambenim jedinicama i to nakon izvršenja njihovih obaveza, te im omogućiti učešće u zajedničkoj izgradnji objekta, čije će troškove zajednički snositi kao i učešće u postupku legalizacije u cilju uknjižbe objekta. Ugovoreno je da celokupan preostali deo objekta i nepokretnosti iz ovog ugovora pripada drugoj ugovornoj strani, tuženom BB. Opredeljene su stambene jedinice koje pripadaju tuženoj VV, uz obavezu druge ugovorne strane da ih opremi po sistemu „ključ u ruke“ i preda u posed, uz bezuslovnu saglasnost da se u katastar nepokretnosti upiše kao vlasnik tih stanova. Ugovor je overen u Osnovnom sudu u Novom Sadu 02.10.2012. godine pod Ov3 12035/2012. U toku 2013. godine izgradnja objekta je bila najintenzivnija, a kupcima stanova je upućen javni poziv istaknut na gradilištu. Tuženi BB je 23.06.2014. godine uputio tužiocu poziv na zaključenje ugovora obaveštavajući ga da je preuzeo prava i obaveze iz pomenutog ugovora, da su radovi na završetku izgradnje višestambene zgrade u toku i da je do tada u isto uloženo 255.000 evra, da je tužiočevo učešće u finansiranju izgradnje izostalo i naveo da je u obavezi da sve stanare – kupce stanova i lokala pozove na zajedničko suinvestiranje usmereno na sticanje prava vlasništva na posebnim delovima objekta. Pozvao ga je da u roku od 8 dana dostavi ugovore zaključene sa BK Grup Kompani kako bi potvrdili postojanje tužiočevog prava na suinvestiranje i na koje jedinice i površine se to pravo odnosi, a nakon čega će se steći uslovi da se utvrdi iznos tužiočeve obaveze učešća u završetku izgradnje i privođenju objekta nameni.

Gradnja predmetnog objekta je završena 2016. godine a većina vlasnika stanova se te godine uselila. Rešenjem o ozakonjenju gradske uprave Grada Novog Sada od 14.11.2016. godine, ozakonjen je višeporodični stambeni objekat na kp br ... KO ..., u ulici ... u ... čiji su investitori bliže navedeni u tom rešenju (među kojima nije tužilac). Veštačenjem je utvrđeno da dva stana projektne oznake S-51 i S-52 (površine i položaja navedenih u ugovorima) u zgradi u ulici ... u ... na kp br ... KO ... u stvarnosti nisu sagrađeni. Navedena zgrada je kompletno građevinski i zanatski završena i useljena stanarima. Stan oznake S-25 površine 90,85 m2 sagrađen je u potkrovlju (na petom spratu predmetnog objekta) i tuženi BB ga je prodao ŽŽ na osnovu ugovora o kupoprodaji stana od 04.03.2016. godine, koji je potvrđen od strane javnog beležnika. Tužilac je 26.12.2018. godine podneo tužbu protiv tuženog BB i ŽŽ radi utvrđenja ništavosti navedenog ugovora o kupoprodaji tog stana u predmetu P 2698/18.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja nižestepeni sudovi su odbili tužbeni zahtev kojim je traženo utvrđenje ništavosti ugovora o prenosu prava od 16.01.2012. godine i ugovora o suinvestiranju od 25.09.2012. godine u delu kojim je raspolagano i prometovano stanovima projektne oznake S-51 površine 49,50 m2 i S- 52 površine 29,30 m2, odnosno sada troiposobnim stanom oznake S-25 površine 90,85 m2, kao i da se utvrdi da je tužilac postao vlasnik tog stana i obaveže tuženi BB da mu stan preda u posed. Po stanovištu nižestepenih sudova ugovori o kupoprodaji stanova (oznake S-51 i S-52 u objektu u izgradnji) koje je tužilac zaključio sa izvođačem radova po svojoj prirodi predstavljaju ugovore o građenju. Kako navedeni stanovi u stvarnosti nisu izgrađeni, niti je tužilac učestvovao u završetku izgradnje predmetnog objekta koji je završen i useljen 2016. godine, dodatnim ulaganjem kupaca stanova na predmetnoj lokaciji kao suinvestitora i na koje glasi rešenje o ozakonjenju, to tužilac nije stakao pravo svojine orginarnim načinom – izgradnjom stana kao nove stvari u smislu članova 21. i 22. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa. Sledom toga, ugovor o prenosu prava od 16.01.2012. godine i ugovor o suinvestiranju od 25.09.2012. godine, koji predstavljaju ugovore o prenosu imovinske celine zajedno sa aktivom i pasivom u smislu člana 452. Zakona o obligacionim odnosima, nisu ništavi pravni poslovi u delu kojim je raspolagano i prometovano stanovima projektne oznake S-51 od 49,50 m2 i S-52 površine 29,30 m2, odnosno sada troiposobnim stanom oznake S-25 od 90,85 m2. Tužilac je udružio novčana sredstva za izgradnju stanova (koji nisu izgrađeni) u skladu sa tada definisanim projektom, pa preuzimaoci prava (investicije) odgovaraju za dugove koji se odnose na tu celinu ali samo do vrednosti njene aktive, što su bitne činjenice za odluku o eventualnom tužbenom zahtevu u kom delu je prvostepena presuda ukinuta i predmet vraćen istom sudu na ponovno suđenje.

Prema članu 21. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa, po samom zakonu pravo svojine se stiče stvaranjem nove stvari, spajanjem, mešanjem, građenjem na tuđem zemljištu, odvajanjem plodova, održajem, sticanjem svojine od nevlasnika, okupacijom i u drugim slučajevima određenim zakonom, a po članu 22. stav 1. i 2. lice koje od svog materijala svojim radom izradi novu stvar stiče pravo svojine na tu stvar. Pravo svojine na novu stvar pripada vlasniku od čijeg je materijala tu stvar, na osnovu pravnog posla, izradilo drugo lice.

Iz sadržine kupoprodajnih ugovora koje je tužilac zaključio proizilazi da tužilac kupuje dva stana u izgradnji, te da će po završetku izgradnje predmetne nepokretnosti, nakon dobijanja upotrebne dozvole i etažiranja sačiniti aneks ugovora kojim će precizno definisati oznaku stana i ukupnu površinu. Prema tome, u pitanju je ugovor o izgradnji stana, odnosno ugovor o građenju na koji se shodno primenjuju odredbe ugovora o građenju i ugovora o delu, a ne ugovora o prometu nepokretnosti. Zato je pravilno stanovište nižestepenih sudova da tužilac koji je faktički uložio novčana sredstava u izgradnju stanova u skladu sa tada definisanim projektom gradnje, nije učestvovao u završetku izgradnje predmetnog objekta koji je završen i useljen 2016. godine, dodatnim ulaganjem kupaca stanova na predmetnoj lokaciji kao suinvestitora i na koje glasi rešenje o ozakonjenju, pa nije stakao pravo svojine izgradnjom stana, kao nove stvari u smislu članova 21. i 22. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa (dva stana oznake S-51 i S-52, odnosno stana koji po završetku gradnje nosi oznaku S-25 površine 90,85 m2). Imajući u vidu navedeno, kao neosnovani su ocenjeni navodi revidenta kojima se ukazuje da stan u izgradnji može biti predmet prava svojine, odnosno da predmet ugovora o prometu nepokretnosti može biti i neizgrađen stan kao buduća stvar u smislu člana 458. Zakona o obligacionim odnosima. Pored toga navedeni stan projektne oznake S-25 ukupne površine 90,85 m2 nije u posedu tuženog BB, već trećeg lica ŽŽ, kome je po ugovoru o kupoprodaji od 04.03.2016. godine predmetni stan prodat, pa u delu tužbenog zahteva za predaju u posed ovaj tuženi nije pasivno legitimisan.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju investitor izgradnje predmetnog višeporodičnog stambenog objekta u ... u ulici ... na kp. br. ... KO ... bio je „BK Grup Kompani“ na osnovu rešenja kojim je izdato odobrenje za izgradnju od 03.03.2008. godine. Međutim, na osnovu ugovora o prenosu prava od 16.01.2012. godine i ugovora o suinvestiranju od 25.09.2012. godine, preneta su prava na kp. br. ... KO ... i na objektu u izgradnji, s tim što su sticaoci bili upoznati da je investitor zaključio kupoprodajne ugovore usmerene na sticanje prava svojine na posebnim delovima stambenog objekta i to sa više lica (pored ostalih i sa tužiocem dana 04.04.2011. godine), utvrđena su ukupna potraživanja po osnovu tih ugovora, kao i obaveza završetka započete izgradnje.

Prema odredbi člana 452. Zakona o obligacionim odnosima lice na koje pređe na osnovu ugovora neka imovinska celina fizičkog ili pravnog lica ili jedan deo te celine, odgovara za dugove koji se odnose na tu celinu, odnosno na njen deo, pored dotadašnjeg imaoca i solidarno s njim, ali samo do vrednosti njene aktive. Nema pravnog dejstva prema poveriocima odredba ugovora kojom bi se isključivala ili ograničavala odgovornost utvrđena u navedenom stavu. U konkretnoj pravnoj situaciji, navedeni ugovori predstavljaju ugovore o prenosu imovinske celine na osnovu kojih je došlo do prelaska imovine sa kojom su zajedno prešle aktiva i pasiva i kao takvi nisu protivni prinudnim propisima, pri čemu je Zakonom o planiranju i izgradnji uređeno i pitanje izmene rešenja o građevinskoj dozvoli, usled izmene investitora (član 141.), koja se vrši u upravnom postupku na osnovu ugovora kojim se prenose stvarna prava na objektu u izgradnji. Zato je pravilno stanovište nižestepenih sudova da predmetni ugovori nisu ništavi pravni poslovi u delu kojim je raspolagano i prometovano stanovima projektne oznake S-51 od 49,50 m2 i S- 52 površine 29,30 m2, odnosno sada troiposobnim stanom oznake S-25 od 90,85 m2, jer je reč o prenosu imovinske celine na osnovu kojih je došlo do prelaska imovine sa kojom su zajedno prešla prava i obaveze na sticaoca, nastali u poslovanju tom imovinom.

Navodi revidenta o obimu izgrađenosti i građevinskoj vrednosti objekta u izgradnji u vreme zaključenja ugovora o prenosu prava od 16.01.2012. godine i ugovora o suinvestiranju od 25.09.2012. godine i preuzimanja od strane novih investitora, nisu od uticaja na odluku o tužbenom zahtevu za utvrđenje ništavosti ugovora i utvrđenje prava svojine na stanu, već za odluku o eventualnom tužbenom zahtevu (u kom delu je prvostepena presuda ukinuta i predmet vraćen na ponovno suđenje), kako bi se u smislu člana 452. Zakona o obligacionim odnosima utvrdile bitne činjenice od kojih zavisi odgovornost lica na koje je prešla neka imovinska celina i utvrdio obim odgovornosti tuženih prema tužiocu u smislu navedene zakonske odredbe. Kod utvrđene činjenice da je rešenjem Privrednog suda u Novom Sadu od 24.01.2012. godine, protiv Privrednog društva BK Grup Kompani otvoren i zaključen stečajni postupak, bez uticaja su navodi revizije kojima se analizira sadržina izvedenih dokaza i ukazuje da bi u slučaju da je pokrenut redovan stečajni postupak ništvost ugovora koji su predmet ove parnice, bila logična posledica takvog postupka na osnovu Zakona o stečaju i Zakona o obligacionim odnosima. Imajući u vidu izloženo, neosnovani su revizijski navodi o pogrešnoj primeni materijalnog prava, a deo navoda u reviziji odnosi se posredno ili neposredno na osporavanje utvrđenog činjeničnog stanja, što ne može biti dozvoljen revizijski razlog u smislu člana 407. stav 2. ZPP.

Iz iznetih razloga na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Zvezdana Lutovac, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić