.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 2210/2020
15.12.2021. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jasminke Stanojević, predsednika veća, Biserke Živanović, Spomenke Zarić, Gordane Komnenić i Jelice Bojanić Kerkez, članova veća, u parnici tužilaca AA, BB i VV svi iz ..., čiji je punomoćnik Marija Vučković, advokat iz ..., protiv tuženih Opšte bolnice Subotica, čiji je punomoćnik Vojislav Miščević, advokat iz ..., GG iz ..., čiji je punomoćnik Olga Radičević Vidaković Hadnađ, advokat iz ..., DD iz ..., čiji je punomoćnik Svetozar Dobrosavljev, advokat iz ..., ĐĐ iz ..., čiji je punomoćnik Slavko Petrić, advokat iz ... i EE iz ..., čiji je punomoćnik Vladimir Vignjević, advokat iz ..., radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužene Opšte bolnice Subotica, izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 5461/18 od 17.10.2019. godine, u sednici od 15.12.2021. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužene Opšte bolnice Subotica, izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 5461/18 od 17.10.2019. godine, ispravljene rešenjem pod istim brojem od 12.12.2019. godine, u delu kojim je preinačena presuda Osnovnog suda u Subotici P 943/2016 od 26.09.2018. godine.
U preostalom delu, NE PRIHVATA SE ODLUČIVANJE o reviziji kao izuzetno dozvoljenoj i ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužene Opšte bolnice Subotica.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Subotici P 943/2016 od 26.09.2018. godine, stavom prvim izreke delimično je usvojen tužbeni zahtev. Stavom drugim izreke tuženi su obavezani da tužiocu AA solidarno naknade štetu zbog smrti bliskog srodnika i to na ime pretrpljenog duševnog bola zbog smrti supruge 200.000,00 dinara, na ime materijalne štete u vidu troškova lečenja 3.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, na ime troškova kupovine grobnice 150 evra u dinarskoj protivvrednosti, na ime troškova sahrene 112.100,00 dinara, na ime troškova pomena 85.000,00 dinara, sve sa zakonskom zateznom kamatom od presuđenja do isplate, i na ime naknade štete za troškove nadgrobnog spomenika 210.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na iznos od 100.000,00 dinara od 05.03.2004. godine do isplate i na iznos od 110.000,00 dinara od 13.10.2016. godine do isplate. Stavom trećim izreke tuženi su obavezani da tužiocu BB solidarno naknade nematerijalnu štetu za pretrpljeni duševni bol zbog smrti majke u iznosu od 200.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od presuđenja do isplate. Stavom četvrtim izreke tuženi su obavezani da tužilji solidarno naknade nematerijalnu štetu za pretrpljeni duševni bol zbog smrti majke u iznosu od 200.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od presuđenja do isplate. Stavom petim izreke tuženi su obavezani da tužiocima solidarno naknade troškove parničnog postupka u iznosu od 301.939,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate, a zahtev za isplatu zakonske zatezne kamate od presuđenja do izvršnosti presude je odbijen. Stavom šestim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužilaca za naknadu nematerijalne štete preko dosuđenih iznosa, kao i tužbeni zahtev tužioca AA za naknadu materijalne štete preko dosuđenih iznosa sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom.
Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 5461/18 od 17.10.2019. godine, koja je ispravljena rešenjem pod istim brojem od 12.12.2019. godine, stavom prvim izreke preinačena je prvostepena presuda u delu stava šestog izreke i u delu odluke o troškovima parničnog postupka, tako što je tužena Opšta bolnica Subotica obavezana da tužiocima naknadi nematerijalnu štetu za pretrpljene duševne bolove zbog smrti bliskog srodnika u iznosu od još po 800.000,00 dinara, ukupno svakom tužiocu po 1.000.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 26.08.2018. godine do isplate, i da na ime naknade troškova prvostepenog postupka tužiocima isplati pored dosuđenog iznosa još 97.146,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. U odnosu na tužene DD i EE, odbijen je tužbeni zahtev sih tužilaca za naknadu materijalne i nematerijalne štete, kao i naknadu troškova parničnog postupka. Tužioci su obavezani da DD i EE naknade troškove prvostepenog postupka u iznosu od po 237.665,00 dinara. Prvostepena presuda je potvrđena u usvajajućem delu odluke o tužbenom zahtevu i o troškovima prvostepenog postupka u odnosu na tuženu Opštu bolnicu Subotica i u preostalom odbijajućem delu odluke o tužbenom zahtevu u odnosu na tužene GG, DD, ĐĐ i EE. Stavom drugim izreke tužena Opšta bolnica Subotica obavezana je da tužiocima naknadi troškove žalbenog postupka u iznosu od 154.600,00 dinara. Stavom trećim izreke tužioci su obavezani da tuženom DD naknade troškove žalbenog postupka u iznosu od 133.898,00 dinara.
Protiv drugostepene presude, tužena Opšta bolnica Subotica blagovremeno je izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava i iz razloga propisanih članom 404. Zakona o parničnom postupku.
Vrhovni kasacioni sud je ispitao drugostepenu presudu u preinačujućem delu, u smislu čl. 408. i 403. stav 2. tačka 2. važećeg Zakona o parničnom postupku – ZPP i utvrdio da je revizija tužene neosnovana. U preostalom delu, revizija tužene nije dozvoljena.
U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. Navodima revizije ukazuje se na bitnu povredu postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP zbog koje se revizija ne može podneti, prema članu 407. stav 1. ZPP.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, supruga i majka tužilaca ŽŽ preminula je zbog neadekvatnog lečenja u tuženoj Opštoj bolnici Subotica, u kojoj je boravila u periodu od 08.10. do 13.10.2003. godine. U njenom lečenju su učestvovali lekari, takođe tuženi u ovoj parnici. Srodnica tužilaca premeštena je iz Opšte bolnice u Subotici na VMA u Beogradu 13.10.2003. godine, gde je preminula 15.10.2003. godine kada je imala 48 godina. Povodom smrti srodnice tužilaca, zbog propusta u njenom lečenju, vođen je krivični postupak protiv lekara, tuženih u ovoj parnici, u kome su pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Subotici K 176/14 od 11.06.2015. godine svi oglašeni krivim zbog nepodobnog načina lečenja, odnosno nesavesnog postupanja pri pružanju lekarske pomoći. Zbog nesavesnog postupanja pri pružanju lekarske pomoći, došlo je do pogoršanja njenog zdravstvenog stanja u vidu pojave opekotinskog i septičkog šoka, akutnog respiratornog distres sindroma, sepse i teške tkivne hipoperfuzije, nakon čega je sa odeljenja za reanimaciju tužene Opšte bolnice Subotica prebačena na Kliniku za plastičnu hirurgiju i opekotine VMA u Beogradu, gde je 15.10.2003. godine preminula. Lekari koji su učestvovali u njenom lečenju, ovde tuženi, osuđeni su za krivično delo teško delo protiv zdravlja ljudi iz člana 135. stav 4. u vezi člana 126. stav 3. u vezi stava 1. Krivičnog zakona RS, a tužilac AA je upućen da u parnici ostvaruje imovinsko-pravni zahtev. Prvostepena krivična presuda preinačena je presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Kž 1287/15 samo u pogledu krivične sankcije. U krivičnoj presudi detaljno je opisan način postupanja i svi propusti tuženih lekara suprotni relevantnim medicinskim pravilima i procedurama, kao i uzročna veza između propusta tuženih lekara i nastalih posledica u vidu pogoršanja zdravstvenog stanja, što je dovelo do smrti bliske srodnice tužilaca.
Iz ovako utvrđenog činjeničnog stanja proizilazi da je tužena Opšta bolnica Subotica u obavezi da tužiocima naknadi nematerijalnu štetu, u smislu čl. 170. stav 1. i 171. stav 1. Zakona o obligacionim odnosima – ZOO, pored iznosa dosuđenih prvostepenom presudom svakom od tužilaca još po 800.000,00 dinara sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom na ime nematerijalne štete za duševne bolove zbog smrti bliskog srodnika. Ovako dosuđeni iznosi u skladu su sa intenzitetom pretrpljenih duševnih bolova tužilaca zbog smrti supruge i majke, odgovaraju značaju povređenog dobra i cilju kome ova naknada teži, u smislu člana 200. ZOO, pa se revizijom tužene neosnovano ukazuje da je tužiocima dosuđen neadekvatan iznos na ime naknade nematerijalne štete. Nije od značaja to što su tuženi lekari pravnosnažnom krivičnom presudom oglašeni krivim za krivično delo teško delo protiv zdravlja ljudi, jer iz krivične presude proizilazi da su krivična dela za koja su osuđeni učinili svesnim nehatom, odnosno da šteta nije prouzrokovana namerno, pa nema mesta primeni odredbe člana 170. stav 2. ZOO, kako to pravilno zaključuje drugostepeni sud, u delu presude kojim je prvostepena presuda preinačena i odbijen tužbeni zahtev tužilaca da se tuženi dr DD i dr EE solidarno sa tuženom bolnicom obavežu na naknadu štete.
Iz navedenih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu prvom izreke, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP.
Revizija tužene Opšte Bolnice Subotica nije dozvoljena u delu kojim se pobija deo drugostepene presude kojim je potvrđena prvostepena presuda u delu kojim je tužena obavezana na naknadu nematerijalne štete u iznosu po 200.000,00 dinara za svakog od tužilaca i naknadu materijalne štete u iznosu od 3.150 evra u dinarskoj protivvrednosti i 407.100,00 dinara. Ovaj iznos je očigledno ispod revizijskog cenzusa od 40.000 evra u dinarskoj protivvrednosti iz člana 403. stav 3. ZPP. Nema ni zakonskih uslova za odlučivanje o reviziji kao izuzetno dozvoljenoj, u smislu člana 404. stav 1. ZPP, jer suprotno revizijskim navodima nema potrebe za ujednačavanjem sudske prakse i razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa, kao ni ostalih zakonskih razloga za izuzetnu dozvoljenost revizije.
Iz navedenih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke, na osnovu člana 413. ZPP.
Predsednik veća – sudija
Jasminka Stanojević, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
