U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Bate Cvetkovića, predsednika veća, Dragana Aćimovića, Miroljuba Tomića, Biljane Sinanović i Nevenke Važić, članova veća, sa savetnikom Zvezdanom Govedarica Carić, kao zapisničarem, u krivičnom predmetu okrivljenog AA i dr, zbog krivičnog dela ometanje službenog lica u vršenju službene dužnosti iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru i krivičnog dela ugrožavanje sigurnosti iz člana 138. stav 3. u vezi sa stavom 1. Krivičnog zakonika, odlučujući o zahtevu za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca KTZ.br.95/22 od 09.05.2022. godine, u sednici veća održanoj dana 31.05.2022. godine, jednoglasno je doneo

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovan zahtev za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca KTZ.br.95/22 od 09.05.2022. godine, podnet protiv pravnosnažne presude Višeg suda u Somboru Kž1 206/21 od 01.11.2021. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Vrbasu K 230/21 od 21.07.2021. godine, okrivljeni AA i okrivljeni BB oglašeni su krivim zbog izvršenja krivičnog dela zlostavljanje i mučenje u saizvršilaštvu iz člana 137. stav 1. u vezi sa članom 33. KZ, pod tačkom jedan izreke presude, a okrivljeni AA i zbog krivičnog dela ometanje službenog lica u vršenju službene dužnosti iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru i krivičnog dela ugrožavanje sigurnosti iz člana 138. stav 3. u vezi sa stavom 1. KZ, pod tačkama dva i tri izreke presude, za koja dela je sud okrivljenog AA osudio na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 1 (jedne) godine i 5 (pet) meseci, a okrivljenog BB na kaznu zatvora u trajanju od 6 (šest) meseci, u koje kazne im se ima uračunati vreme provedeno u pritvoru. Na osnovu člana 264. stav 1. u vezi člana 262. stav 1. ZKP, odlučeno je o troškovima krivičnog postpuka, a kako je to bliže opredeljeno u izreci presude.

Presudom Višeg suda u Somboru Kž1 206/21 od 01.11.2021. godine, delimičnim usvajanjem žalbe branioca okrivljenog AA, preinačena je presuda Osnovnog suda u Vrbasu K 230/21 od 21.07.2021. godine, u delu odluke o krivičnoj sankciji i pravne kvalifikacije krivičnog dela, tako što je Viši sud u Somboru našao da je okrivljeni AA opisanim radnjama pod tačkama dva i tri izreke presude, učinio krivično delo ometanje službenog lica u vršenju službene dužnosti iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru, za koje krivično delo je drugostepeni sud okrivljenom utvrdio kaznu zatvora u trajanju od 10 (deset) meseci, te mu za krivično delo zlostavljanje i mučenje iz člana 137. stav 1. u vezi sa članom 33. KZ ostavio utvrđenu kaznu zatvora u trajanju od 4 (četiri) meseca i okrivljenog osudio na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 1 (jedne) godine, u koju mu se ima uračunati vreme provedeno u pritvoru.

Protiv pravnosnažne presude Višeg suda u Somboru Kž1 206/21 od 01.11.2021. godine, Republički javni tužilac podneo je zahtev za zaštitu zakonitosti KTZ.br. 95/22 od 09.05.2022. godine, zbog povrede zakona iz člana 485. stav 1. tačka 1) ZKP i povrede krivičnog zakona iz člana 439. tačka 2) ZKP, u vezi sa članom 138. stav 3. u vezi sa stavom 1. KZ, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud, donese presudu kojom će usvojiti podneti zahtev za zaštitu zakonitosti i utvrditi da je pravnosnažnom presudom Višeg suda u Somboru Kž1 206/21 od 01.11.2021. godine, povređen zakon u korist okrivljenog AA, u smislu člana 439. tačka 2) ZKP u vezi sa članom 138. stav 3. u vezi sa stavom 1. KZ.

Nakon što je primerak zahteva za zaštitu zakonitosti, u smislu člana 488. stav 1. ZKP, dostavio braniocu okrivljenog, Vrhovni kasacioni sud je održao sednicu veća o kojoj, u smislu člana 488. stav 2. ZKP, nije obavestio javnog tužioca i branioca okrivljenog, smatrajući da njihovo prisustvo ne bi bilo od značaja za donošenje odluke, na kojoj sednici je razmotrio spise predmeta sa presudom protiv koje je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, pa je po oceni navoda u zahtevu, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je neosnovan.

Republički javni tužilac u zahtevu navodi da je drugostepeni sud povredio krivični zakon, kvalifikujući radnje okrivljenog AA opisane pod tačkama dva i tri izreke prvostepene presude, kao jedno krivično delo ometanje službenog lica u vršenju službene dužnosti iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru. Prema navodima iz zahteva okrivljeni je radnje opisane pod tačkom dva izreke prvostepene presude preduzeo u cilju ometanja službenog lica u vršenju službene dužnosti, a ta radnja je dovršena savladavanjem otpora okrivljenog. Sa druge strane, radnje opisane pod tačkom tri izreke prvostepene presude preduzete su sa ciljem da se kod oštećenog, policijskog službenika VV izazove osećaj ugroženosti, a ne da se omete preduzimanje službene radnje, s obzirom da su preduzete nakon što je službena radnja dovršena. Stoga, po stavu tužilaštva je pored krivičnog dela iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru u sticaju izvršeno i krivično delo ugrožavanje sigurnosti iz člana 138. stav 3. u vezi sa stavom 1. KZ, iz kog razloga je pogrešan zaključak drugostepenog suda da se u konkretnom slučaju ne radi o dva krivična dela učinjena u sticaju, već samo o jednom krivičnom delu i to krivičnom delu ometanje službenog lica u vršenju službene dužnosti iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, neosnovano Republički javni tužilac u podnetom zahtevu ukazuje na povrede zakona iz člana 439. tačka 2) ZKP, u vezi člana 138. stav 3. u vezi stava 1. KZ.

Naime, Vrhovni kasacioni sud odbijajući navode iz podnetog zahteva za zaštitu zakonitosti, smatra da su predmetne radnje okrivljenog preduzete u kontinuitetu, te da radnja privođenja okrivljenog nije prekinuta i nakon što je on smešten u policijsko vozilo, a da se krivično delo iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru može izvršiti na više alternativno postavljenih načina, tako da se u konkretnom slučaju može govoriti o prividnom idealnom sticaju po osnovu alternativiteta.

Odredbom člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru je regulisano da krivično delo ometanje službenog lica u vršenju službene dužnosti čini onaj ko preti da će napasti, pokuša da napadne ili napadne ili na drugi način ometa službeno lice nadležnog organa iz člana 2. navedenog zakona u vršenju službene dužnosti, što u konkretnom slučaju znači da postoji više alternativnih načina izvršenja označenog krivičnog dela. Prvostepeni sud je okrivljenog AA pod tačkom 2. izreke prvostepene presude oglasio krivim što je na drugi način ometao službeno lice u vršenju službene dužnosti, što čini jednu od alternativnih radnji izvršenja ovog krivičnog dela. Istovremeno, tačkom 3. okrivljenog oglašava krivim za izvršenje krivičnog dela ugrožavanje sigurnosti iz člana 138. stav 3. u vezi stava 1. KZ, jer je okrivljeni AA istog dana, 16.06.2021. godine, u sklopu istog događaja ugrozio sigurnost policijskog službenika VV, pretnjom da će napasti na njegov život, na taj način što je prilikom hapšenja i privođenja u PS Kula u službenom vozilu u kome se nalazio pored ostalih policijskih službenika i policijski službenih VV, koji se nalazio na zadnjem sedištu iza vozača, okrivljeni AA, koji se nalazio na zadnjem sedištu iza suvozača, izgovorio reči odnosno pretnju da će dati 30.000 eura da se ubije VV.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilno je drugostepeni sud našao da navedenim radnjama okrivljeni AA preti da će napasti službeno lice u vršenju službene dužnosti, prilikom privođenja okrivljenog što predstavlja jednu od alternativnih radnji krivičnog dela ometanje službenog lica u vršenju službene dužnosti iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru, usled čega se u njegovim radnjama opisanim pod tačkama 2. i 3. izreke presude, ne radi o dva krivična dela učinjena u sticaju, već samo o jednom krivičnom delu i to o krivičnom delu ometanje službenog lica u vršenju službene dužnosti iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru.

Stoga se ne mogu prihvatiti kao osnovani navodi zahteva da su predmetne radnje bile usmerene na život i telo, odnosno na prouzrokovanje osećaja lične nesigurnosti, tj ugroženosti oštećenog, jer se i u ometanju službenog lica u vršenju službene dužnosti može prouzrokovati osećaj lične nesigurnosti, tj. ugroženosti, a u tom smislu bi se u konkretnom slučaju moglo govoriti samo o postojanju jednog krivičnog dela iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru, a s tim u vezi je i pravilna ocena Višeg suda u Somboru da se u konkretnom slučaju ne radi o dva krivična dela učinjena u sticaju, već samo o jednom krivičnom delu i to krivičnom delu ometanje službenog lica u vršenju službene dužnosti iz člana 23. stav 1. Zakona o javnom redu i miru.

Sa iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je, na osnovu odredbe člana 491. ZKP, odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar-savetnik                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           Predsednik veća-sudija

Zvezdana Govedarica Carić, s.r.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Bata Cvetković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić