Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava i bitnih povreda odredaba parničnog postupka, sa predlogom da se o reviziji odluči kao izuzetno dozvoljenoj, primenom člana 404. Zakona parničnom postupku.

Odlučujući o dozvoljenosti revizije u smislu člana 404. Zakona o parničnom postuku („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 72/2011 ... 18/2020, u daljem tekstu ZPP), Vrhovni kasacioni sud je ocenio da su ispunjeni uslovi za odlučivanje o posebnoj reviziji, radi ujednačavanja sudske prakse, zbog čega je odlučeno kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 408. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je ocenio da je revizija tuženog osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je javno preduzeće koje pruža komunalne usluge, te je tuženom na ime pruženih komunalnih usluga ispostavio račun za period od dela meseca avgusta 2013. godine, zaključno sa septembrom 2014. godine u iznosu od 23.493,00 dinara. Utvrđeno je da je tužilac na osnovu zaključenog ugovora o kupoprodaji overenog pred Drugim osnovnim sudom u Beogradu – Sudska jedinica u Obrenovcu Pov. 3. Ov. br. 2767/12 dana 28.08.2013. godine, stan na koji se odnosi potraživanje prodao, te od 28.03.2013. godine više nije vlasnik stana,ali promenu prava svojine nije prijavio tužiocu.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja prvostepeni sud je zaključio da je osnovan prigovor zastarelosti za mesece avgust, septembar i oktobar 2013. godine, i utvrdio da je preostali dug tuženog 19.173,00 dinara, jer se radi o potraživanju koje zastareva u roku od 1 godine shodno odredbi člana 378. stav 1. tačka 1. Zakona o obligacionim odnosima. Prvostepeni sud smatra da je na osnovu člana 19. stav 2. Odluke o načinu plaćanja komunalnih usluga Grada Beograda predviđeno da je tuženi dužan da plati potraživanje tužiocu za komunalne usluge, jer nije obavestio preduzeće za objedinjenu naplatu o danu kada će prestati da koristi stan ili garažu odnosno poslovnu prostoriju.

Po oceni Višeg suda u Beogradu, kao drugostepenog, prvostepeni sud je prilikom donošenja odluke pogrešno primenio materijalno pravo i to odredbu člana 17. stav 1. i člana 262. stav 1. Zakona o obligacionim odnosima. Drugostepeni sud smatra da tuženi nije pasivno legitimisan u ovoj pravnoj stvari, odnosno ne nalazi se u obligacionopravnom odnosu sa tužiocem povodom isporučenih komunalnih usluga za predmetni stan, jer je taj stan prodao drugom licu na osnovu ugovora o kupoprodaji overenog pred Drugim osnovnim sudom u Beogradu – Sudska jedinica u Obrenovcu Ov. br. 2767/12 od 28.08.2013. godine, a potraživanje tužioca odnosi se na period od avgusta 2013. godine zaključno sa septembrom 2014. godine. Drugostepeni sud smatra da kako za nepostupanje po tom članu 19. stav 2. Odluke o načinu plaćanja komunalnih usluga Grada Beograda nije propisana sankcija i kako tuženi nije bio vlasnik stana u vreme korišćenja usluge, nije ni pasivno legitimisan za isplatu traženog duga.

U konkretnom slučaju, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, drugostepeni sud je pogrešnom primenom materijalnog prava odbio tužbeni zahtev tužioca u nezastarelom delu.

Članom 19. stav 1. Odluke o načinu plaćanja komunalnih usluga na teritoriji Grada Beograda („Službeni list Grada Beograda“ broj 24/2003, 11/2005, 2/2011 i 34/2014) dalje: Odluka koja se primenjuje u vreme nastanka duga za neizmirene obaveze na ime komunalne usluge, propisano je da je korisnik komunalnih usluga koji je otpočeo sa korišćenjem komunalnih usluga dužan da o danu početka komunalnih usluga po prethodnoj prijavi kod Javnog preduzeća, obavesti Preduzeće za objedinjenu naplatu i to u roku od 8 dana od dana početka korišćenja komunalnih usluga, s tim što obavešenje sadrži podatke o korisniku komunalnih usluga, objektu koji se koristi, danu početka korišćenja i komunalnim uslugama koje se koriste. Članom 19. stav 2. Odluke propisano je da je korisnik komunalnih usluga koji namerava da prestane da koristi određeni stan, kuću ili garažu odnosno poslovnu prostoriju dužan da blagovremeno pisanim putem obavesti Preduzeće za objedinjenu naplatu o danu kada će prestati da koristi stan ili garažu odnosno poslovnu prostoriju. Preduzeće za objedinjenu naplatu je dužno da u slučaju iz stava 2. ovog člana izvrši obračun naknade svih komunalnih usluga zaključno sa danom prestanka korišćenja stana, garaže, odnosno prostorije.

Iz navedenih odredaba Odluke o načinu plaćanja komunalnih usluga za teritoriju Grada Beograda proizlazi da je obveznik plaćanja komunalne usluge korisnik koji je evidentiran kod tužioca, a u konkretnom slučaju to je tuženi, zbog čega je on pasivno legitimisan za zahtev tužioca za naplatu neizmirenih obaveza na ime komunalne usluge za sporni period. Činjenica da je i kupac navedenog stana bio dužan da kod tužioca prijavi promenu korisnika usluge ne utiče na pravo tužioca da od tuženog zahteva naplatu komunalnih usluga, jer se on vodi u evidenciji tužioca kao korisnik usluga, a nije postupio u smislu stava 2. člana 19. navedene Odluke i obavestio tužioca o prestanku korišćenja navedenog stana. Pri tom tužilac može u svako doba da izvrši promenu korisnika usluge kod tužioca uz priloženi dokaz o otuđenju predmetnog stana.

Shodno navedenom, Vrhovni kasacioni sud je primenom člana 416. stav 1. ZPP, stavom drugim izreke usvojio reviziju tužioca i preinačio drugostepenu presudu tako što je odbio, kao neosnovanu, žalbu tuženog i potvrdio prvostepenu presudu u usvajajućem delu odluke o glavnoj stvari i u delu kojim je obavezana tuženi da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka.

Tužiocu koji je uspeo u postupku po reviziji saglasno odredbama člana 153., 154. i 163. ZPP pripada pravo na naknadu troškova revizijskog postupka, i to naknade za sastav revizije u iznosu od 18.000,00 dinara, sudsku taksu na reviziju u iznosu od 3.800,00 dinara, sudsku taksu na odluku o reviziji u iznosu od 5.700,00 dinara, što ukupno iznosi 27.500,00 dinara prema važećoj Tarifi o nagradama i naknadama troškova za rad advokata i Taksenoj tarifi Zakona o sudskim taksama.

Iz navedenih razloga, primenom člana 165. stav 2. ZPP odlučeno je kao u stavu trećem izreke.

Predsednik veća – sudija

Vesna Subić, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić