.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 4015/2022
02.02.2023. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Dragane Boljević, dr Ilije Zindovića, Branke Dražić i Jelice Bojanić Kerkez, članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Anđelko Ležajić advokat iz ..., protiv tuženih Ustanove „Sportsko- rekreativni centar Vračar“ u likvidaciji, Beograd, koju zastupa Gradski pravobranilac Grada Beograda i Privrednog društva „Mirko Sandić“ DOO Beograd, čiji je punomoćnik Biljana Pejić advokat iz ..., radi poništaja, odlučujući o reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3261/21 od 17.03.2022. godine, u sednici veća održanoj 02.02.2023. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužilje izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3261/21 od 17.03.2022. godine, prvog stava izreke.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 3704/19 od 08.04.2021. godine, stavom prvim izreke, odbijen je kao neosnovan prigovor stvarne nenadležnosti prvostepenog suda. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužilje kojim je tražila da se poništi kao nezakonito rešenje prvotužene ustanove broj ../19 od 30.09.2019. godine kojim joj je prestao radni odnos. Stavom trećim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužilje kojim je tražila da se obavežu tuženi da je solidarno vrate na radno mesto koje odgovara višoj stručnoj spremi na neodređeno vreme. Stavom četvrtim izreke, obavezana je tužilja da prvotuženoj naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 85.500,00 dinara. Stavom petim izreke, obavezana je tužilja da drugotuženom naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 85.000,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3261/21 od 17.03.2022. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužilje i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 3704/19 od 08.04.2021. godine u delu stava trećeg izreke kojim je odbijen tužbeni zahtev prema tuženom Privrednom društvu „Mirko Sandić“ DOO i u stavu petom izreke. Stavom drugim izreke, ukinuta je presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 3704/19 od 08.04.2021. godine u stavu drugom izreke, u delu stava trećeg izreke kojim je odbijen tužbeni zahtev prema tuženoj Ustanovi „Sportsko-rekretativni obrazovni centar Vračar“, i u stavu četvrtom izreke i predmet u tom delu upućen istom sudu na ponovno suđenje.
Protiv pravnosnažne drugostepene presude, prvog stava izreke, tužilja je izjavila blagovremenu i dozvoljenu reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.
Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u granicama propisanim odredbom člana 408. ZPP i odlučio da revizija tužilje nije osnovana.
U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilja je bila u radnom odnosu kod prvotužene ustanove do donošenja rešenja broj ../19 od 30.09.2019. godine, kada joj je radni odnos prestao zbog pokretanja likvidacionog postupka i prestanka rada poslodavca sa obrazloženjem da je Skupština Gradske opštine Vračar na sednici od 10.09.2019. godine donela odluku o ukidanju prvotužene ustanove. Odlukom Skupštine grada Beograda o osnivanju Privrednog društva „Mirko Sandić“ broj 66- 364/19-C od 25.06.2019. godine, osnovan je drugotuženi kao jednočlano privredno društvo sa ograničenom odgovornošću.
Pri ovako utvrđenom činjeničnom stanju, ocenjujući tužbeni zahtev u odnosu na tuženo Privredno društvo „Mirko Sandić“ DOO Beograd, nižestepeni sudovi zaključuju da je zahtev tužilje neosnovan. Ovo iz razloga što na strani drugotuženog postoji nedostatak pasivne legitimacije. Drugotuženi je osnovan odlukom Skupštine grada Beograda od 10.09.2019. godine, a tužilji je prestao radni odnos 30.09.2019. godine zbog pokretanja postupka likvidacije prvotuženog, kod koga je tužilja bila zaposlena.
Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilan je zaključak nižestepenih sudova o neosnovanosti tužbenog zahteva u odnosu na drugotuženog PD „Mirko Sandić“ Beograd. Pravnu argumentaciju koju u tom smislu daju nižestepeni sudovi u svemu prihvata i ovaj sud. Nisu od značaja navodi revizije da je osnivač prvotužene Gradska opština Vračar i da je ista organizaciona jedinica osnivač drugotuženog, Grada Beograda i da Grad Beograd upravlja imovinom opština pa i njihovim osnivačkim pravima i delom imovine pa i prvotuženim, jer to ne znači da se obaveze tako nezavisno formiranih subjekata automatski prepliću jer bi to urušilo nezavisnost njihovog pravnog subjektiviteta. Obaveze vezano za jednog subjekta ne mogu automatski obavezivati drugog pravnog subjekta pa ni ovde drugotuženog. Nije od značaja što oba tužena obavljaju identičnu poslovnu delatnost, da im je sedište isto i da je drugotuženi preuzeo deo radnika prvotuženog jer to ne ukazuje da postoji kontinuitet statusne promene na koju se tužilja u revizijskim navodima poziva.
Ni ostali navodi iz revizije nisu od posebnog značaja da mogu dovesti do drugačije odluke suda.
Imajući u vidu sve napred izneto, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 414. stav 1. ZPP odlučio kao u izreci.
Predsednik veća – sudija
Branislav Bosiljković,s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
