.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 2232/2023
21.06.2023. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jelice Bojanić Kerkez, predsednika veća, Vesne Stanković i Radoslave Mađarov, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužioca AA iz ..., čiji su punomoćnici Miloš Radojević i Aleksandar Milunović, advokati iz ..., protiv tuženog „Dom zdravlja Kragujevac“ iz Kragujevca, čiji je zastupnik Državno pravobranilaštvo iz Beograda, radi isplate, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 3536/22 od 19.01.2023. godine, u sednici veća održanoj 21.06.2023. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tužioca, izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 3536/22 od 19.01.2023. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Kragujevcu P1 1628/21 od 07.04.2022. godine, obavezan je tuženi da isplati tužiocu za period septembar 2018. godine – jun 2021. godine, na ime neisplaćene naknade troškova za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora pojedinačno određene novčane mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom bliže određeno u izreci i da isplati tužiocu na ime troškova parničnog postupka iznos od 61.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude do isplate.
Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 3536/22 od 19.01.2023. godine, preinačena je prvostepena presuda, tako što je odbijen navedeni tužbeni zahtev tužioca radi isplate na ime neisplaćene naknade troškova za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora, pojedinačno određenih novčanih mesečnih iznosa, sa zakonskom zateznom kamatom bliže određenih u izreci i odlučeno da svaka stranka snosi svoje troškove postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.
Tuženi je blagovremeno podneo odgovor na reviziju.
Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 403. stav 2. tačka 2., a u vezi člana 408. Zakona parničnom postupku - ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11...18/20), Vrhovni sud je utvrdio da je revizija neosnovana.
U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je kod tuženog zaposlen na radnom mestu ... sa koeficijentom za obračun plate 7,34. Tužena je u utuženom periodu tužiocu obračunavala platu množenjem koeficijenta radnog mesta i propisane osnovice za obračun zarade a posle čega je celokupno obračunatu platu sa uvećanjem i naknadama upoređivala sa minimalnom zaradom i po potrebi vršila korekciju do iznosa minimalne zarade. U obračunskim listama u utuženom periodu tužena je iskazala platu tužiocu u visini minimalne zarade, a u obračunima zarada za utuženi period nisu prikazani i obračunati troškovi za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora. Veštačenjem od strane veštaka ekonomsko- finansijske struke je utvrđen obračun potraživane naknade troškova za ishranu u toku rada i regres za korišćenje godišnjeg odmora u dve varijante. Prva varijanta je obračunata prema Opštem kolektivnom ugovoru („Službeni glasnik RS“ br. 22/97... 31/01), a druga varijanta prema Opštem kolektivnom ugovoru koji je važio („Službeni glasnik RS“ broj 50/08 ... 8/09 – Aneks II).
Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je usvojio tužbeni zahtev tužioca, jer je zaključio da tužiocu pripada pravo na naknadu troškova regresa za korišćenje godišnjeg odmora i troškova za ishranu u toku rada prema prvoj varijanti obračuna, imajući u vidu da je tužiocu zarada isplaćivana u visini minimalne zarade, te da pravo na naknadu navedenih troškova koji tužiocu pripadaju po Zakonu o platama u državnim organima i javnim službama nije realizovano navedenom isplatom po tom osnovu.
Drugostepeni sud je preinačio prvostepenu presudu, tako što je odbio tužbeni zahtev tužioca za isplatu navedenih naknada, jer je zaključio da su primanja po osnovu naknade za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora sadržana u koeficijentu, kao jednom od elemenata plate, pa da ne postoji osnov za ostvarivanje predmetnog prava tužioca sadržan bilo u opštem, bilo u posebnom aktu.
Neosnovano se revizijom ukazuje da se navedeni zaključak drugostepenog suda zasniva na pogrešnoj primeni materijalnog prava.
Odredbom člana 2. stav 2. Zakona o radu („Službeni glasnik RS“ br. 24/05 ... 95/18 – autentično tumačenje), propisano je da se njegove odredbe primenjuju i na zaposlene u državnim organima, organima teritorijalne autonomije i lokalne samouprave i javnim službama, ako zakonom nije drukčije određeno.
Članom 1. Zakona o platama u državnim organima i javnim službama („Službeni glasnik RS“ br. 34/01 ... 21/16 i dr.), između ostalog, propisano je da se ovim zakonom uređuje način utvrđivanja plata, dodataka, naknada i ostalih primanja zaposlenih u javnim službama koje se finansiraju iz budžeta Republike, Autonomne pokrajne i jedinice lokalne samouprave, a članom 4. stav 2. navedenog zakona, propisano je da koeficijent za obračun plate sadrži i dodatak na ime naknade za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora.
Prema tome, kako se na tuženog primenjuju propisi o javnim službama, to se po oceni Vrhovnog suda na zarade i druga primanja zaposlenih kod tužene primenjuje Zakon o platama u državnim organima i javnim službama.
Imajući u vidu utvrđeno činjenično stanje, a u kontekstu navedenih odredbi zakona, Vrhovni sud nalazi da je tužiocu iznos naknade za ishranu u toku rada i regresa sadržan u koeficijentu prema kome je tužiocu isplaćivana plata, u skladu sa članom 4. Zakona o platama u državnim organima i javnim službama, zbog čega nema pravo na naknadu koju potražuje postavljenim tužbenim zahtevom, a kako je to pravilno zaključio i drugostepeni sud.
Iz navedenih razloga, primenom člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao izreci.
Predsednik veća - sudija
Jelica Bojanić Kerkez, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
