Rev 5829/2024 3.1.4.16.4; izdržavanje deteta

Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev 5829/2024
06.06.2024. godina
Beograd

U IME NARODA

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Vesne Subić, predsednika veća, Zorana Hadžića i Vesne Mastilović, članova veća, u parnici tužilaca, maloletnih AA i BB, čiji je zakonski zastupnik majka VV, svi iz ..., koje zastupa Đorđe Konstantinović, advokat iz ..., protiv tuženog GG iz ..., Opština ..., čiji je punomoćnik Nebojša Miković, advokat iz ..., radi izmene odluke o izdržavanju, odlučujući o revizijama parničnih stranaka izjavljenim protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž2 401/23 od 19.10.2023. godine, u sednici održanoj 06.06.2024. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tuženog, izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž2 401/23 od 19.10.2023. godine.

PREINAČUJE SE presuda Apelacionog suda u Kragujevcu Gž2 401/23 od 19.10.2023. godine u stavu drugom izreke, tako što se ODBIJA, kao neosnovana, žalba tuženog i POTVRĐUJE presuda Osnovnog suda u Paraćinu, Sudska jedinica u Ćupriji P2 461/22 od 10.05.2023. godine u stavu prvom izreke.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Paraćinu, Sudska jedinica u Ćupriji P2 461/22 od 10.05.2022. godine, stavom prvim izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev, pa je obavezan tuženi da na ime doprinosa za izdražavanje maloletnih tužilaca plaća po 17.500,00 dinara mesečno, počev od 06.12.2022. godine kao dana podnošenja tužbe pa ubuduće dok za to postoje zakonski razlozi i to do 05. u mesecu za tekući mesec na račun zakonskih zastupnika mal. tužilaca majke VV, a da zaostale rate za period od 06.12.2022. godine kao dana podnošenja tužbe, pa do 10.05.2023. godine kao dana presuđenja, u iznosima od po 7.000,00 dinara mesečno za svakog od tužilaca, isplati odjednom, kao razliku između ranije dosuđenog iznosa i iznosa dosuđenog tom presudom. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev kojim su tužioci tražili da sud obaveže tuženog da doprinosi njihovom izdržavanju u iznosima preko dosuđenih iznosa od po 17.500,00 dinara do traženih iznosa od 20.000,00 dinara za svakog od tužilaca. Stavom trećim izreke, konstatovano je da se tom presudom menja presuda Osnovnog suda u Paraćinu, Sudska jedinica u Ćupriji P2 11/17 od 23.10.2017. godine u stavu prvom izreke. Stavom četvrtim izreke, obavezan je tuženi da tužiocima naknadi troškove parničnog postupka od 52.500,00 dinara.

Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž2 401/23 od 19.10.2023. godine, stavom prvim izreke, odbijene su kao neosnovane žalbe tužilaca i tuženog i potvrđena prvostepena presuda u delu stava prvog izreke, kojim je tuženi obavezan da na ime doprinosa za izdražvanje mal. tužilaca plaća mesečno iznos od po 15.000,00 dinara počev od 06.12.2022. godine kao dana podnošenja tužbe pa ubuduće dok za to postoje zakonski razlozi i to do 05. u mesecu za tekući mesec na račun zakonskog zastupnika dece, a da sve zaostale rate za period od 06.12.2022. godine pa do 10.05.2023. godine, u iznosima od po 5.000,00 dinara mesečno za svakog od tužilaca, isplati odjednom kao razliku između ranije dosuđenog iznosa i iznosa dosuđenog tom presudom, kao i u stavovima drugom, trećem i četvrtom izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je prvostepena presuda u delu stava prvog izreke, tako što je odbijen tužbeni zahtev u delu u kome su tužioci tražili da sud obaveže tuženog da na ime doprinosa u njihovom izdržavanju pored iznosa iz prethodnog stava izreke te presude, plaća iznos od još po 2.500,00 dinara mesečno, počev od 06.12.2022. godine pa ubuduće dok za to postoje zakonski razlozi, a da sve zaostale rate za period od 06.12.2022. godine pa do 10.05.2023. godine, u iznosima od po 2.500,00 dinara mesečno za svakog od tužilaca isplati odjednom kao razliku između ranije dosuđenog iznosa i iznosa dosuđenog ovog presudom, kao neosnovan.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužioci i tuženi su izjavili revizije zbog pogrešne primene materijalnog prava, a tuženi i zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja.

Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 408. i 403. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/2011...10/2023, u daljem tekstu: ZPP) i člana 208. Porodičnog zakona, Vrhovni sud je ocenio da je revizija tužilaca osnovana, a revizija tuženog neosnovana.

U postupku nisu učinjene bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Paraćinu, Sudska jedinica u Ćupriji P2 11/17 od 23.10.2017. godine, obavezan je tuženi da na ime doprinosa u izdržavanju mal. sina AA i mal. ćerke BB plaća mesečno po 10.000,00 dinara za svakog od tužilaca, počev od 01.10.2014. godine pa ubuduće, a da sve zaostale rate za period od 01.10.2014. godine kao dana podnošenja tužbe pa do 23.10.2017. godine, kao dana presuđenja, u iznosima od po 4.000,00 dinara za svakog od tužilaca, plati odjednom. Zakonska zastupnica mal. tužilaca je 06.12.2022. godine u njihovo ime podnela tužbu radi izmene odluke o izdržavanju zbog promenjenih okolnosti. Tužioci su maloletni, AA je rođen 2008. godine, a BB 2009. godine, idu u školu, i utvrđeno je da su njihove mesečne potrebe u pogledu izdržavanja po 35.000,00 dinara. Majka mal. tužilaca koja vrši roditeljsko pravo, povremeno radi kao frizer, nema prijavljenu zanatsku radnju i mesečno može da zaradi oko 10.000,00 dinara. Tuženi ima boravište u Švajcarskoj, nezaposlen je, ne ostavruje prihode, živi sa suprugom koja je zaposlena, nemaju dece, tuženi nema drugu obavezu izdržavanja i ne poseduje imovinu.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je, po oceni Vrhovnog suda, pravilno primenio materijalno pravo kada je obavezao tuženog da na ime svog doprinosa za izdržavanje mal. dece plaća mesečno po 17.500,00 dinara za svako dete, kao i da odjednom plati razliku između ranije dosuđenog iznosa i iznosa dosuđenog tom presudom, te je pravilna odluka drugostepenog suda kojom je prvostepena presuda potvrđena u delu dosuđenog izdržavanja od po 15.000,00 dinara, za svako od dece, kao i u delu kojim je obavezan tuženi da plati odjednom razliku između dosuđenog iznosa i iznosa dosuđenog ranijom presudom od po 5.000,00 dinara mesečno za svako od dece.

Međutim, po oceni Vrhovnog suda, drugostepeni sud nije pravilno primenio materijalno pravo kada je preinačio prvostepenu presudu i odbio tužbeni zahtev za izdržavanje mal. tužilaca preko iznosa od po 15.000,00 dinara mesečno, do iznosa od po 17.500,00 dinara mesečno dosuđenih prvostepenom presudom i u delu za jednokratnu isplatu preko iznosa dosuđenog drugostepenom presudom od po 5.000,00 dinara, a do iznosa dosuđenog prvostepenom presudom od 7.500,00 dinara mesečno, odnosno po 2.500,00 dinara za svakog od tužilaca.

Po oceni Vrhovnog suda, pravilno su nižestepeni sudovi ocenili da su u smislu člana 164. Porodičnog zakona na strani mal. tužilaca promenile okolnosti na osnovu kojih je doneta prethodna odluka o visini izdržvanja, i to tako što su se njihove potrebe povećale, s obzirom da su stariji, da idu u školu, te da pohađanje starijih razreda škole iziskuje i veće troškove, a njihova majka, koja vrši roditeljsko pravo i dalje ne ostvaruje redovna mesečna primanja. Sudovi su pravilno utvrdili da potrebe mal. tužilaca u pogledu izdržavanja sada iznose po 35.000,00 dinara mesečno, primenom kriterijuma propisanih članom 160. Porodičnog zakona. Pravilnom primenom odredaba članova 162. st.1. i 3. tog zakona, prvostepeni sud je ocenio da je tuženi u mogućnosti da podmiri po polovinu mesečnih potreba dece u pogledu izdržavanja, odnosno po 17.500,00 dinara za svako dete.

Međutim, po oceni Vrhovnog suda, drugostepeni sud je pogrešno primenio materijalno pravo kada je odlučio da doprinos tuženog za izdržavanje tužilaca treba da bude po 15.000,00 dinara mesečno.

Naime, odredbom člana 160. stav 1. Porodičnog zakona propisano je da se izdržavanje određuje prema potrebama poverioca i mogućnostima dužnika izdržavanja, pri čemu se vodi računa o minimalnoj sumi izdržavanja, stavom 3. je propisano da mogućnosti dužnika izdržavanja zavise od njegovih prihoda, mogućnosti za zaposlenje i sticanje zarade, njegove imovine, njegovih ličnih potreba, obaveze da izdržava druga lica, te drugih okolnosti od značaja za određivanje izdržavanja, a članom 164. istog zakona, propisano je da se visina izdržavanja može smanjiti ili povećati ako se promene okolnosti na osnovu kojih je doneta prethodna odluka.

Iz citiranih zakonskih odredaba proizlazi da se svaki put kada se odlučuje o izdržavanju, bez obzira da li je prethodno bila doneta odluka o izdržavanju za koju se tužbom traži izmena, utvrđuju potrebe poverilaca izdržavanja kao i mogućnosti dužnika izdražvanja da im izdržavanje pružaju. Zbog toga je pogrešno stanovište drugostepenog suda da se obaveza tuženog u pogledu izdržavanja tužilaca može povećati samo za onaj procenat za koji su povećane potrebe mal. tužilaca u odnosu na iznos njihovih potreba utvrđen prethodnom presudom, na šta se revizijom tužilaca osnovano ukazuje. Nasuprot pogrešnom stavu drugostepenog suda, u situaciji kada su se potrebe poverilaca izdržavanja povećale, visina doprinosa za izdržavanje dužnika se ponovo ceni po svim kriterijumima propisanim odredbom člana 160. Porodičnog zakona, te sud nije vezan prethodnom odlukom o visini izdržavanja, da bi je procentualno povećavao, kako je to pogrešno učinio drugostepeni sud, za razliku od prvostepenog suda koji je pravilno primenio kriterijume i merila iz citirane zakonske odredbe, te pravilno ocenio potrebe dece u pogledu izdražvanja, kao i mogućnosti tuženog da im izdržavanje pruža.

Neosnovani su navodi revizije tuženog da su njegove mogućnosti da pruža izdržavanje smanjene u odnosu na prethodnu odluku kojom je obavezan da na ime izdržavanja dece plaća po 10.000,00 dinara mesečno, uz ukazivanje da nema mogućnosti da nađe zaposlenje, s obzirom da je tužilac 1984. godište, da je radno sposoban, te je u takvoj situaciji po oceni Vrhovnog suda pravilan zaključak nižestepenih sudova da je u mogućnosti da doprinosi izdržavanju dece većim iznosom od onoga na koji je obavezan prethodnom pravnosnažnom presudom.

Na osnovu izloženog, primenom odredbe člana 414. stav 1. ZPP, odbijena je kao neosnovana revizija tuženog, a primenom odredbe člana 416. stav 1. ZPP, usvojena je revizija tužilaca i preinačena pobijana presuda u stavu drugom izreke, tako što je odbijena žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda.

Predsednik veća – sudija

Vesna Subić,s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković