Istom presudom, u stavu drugom, prema okrivljenom AA na osnovu člana 41. Zakona o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnih lica, izrečena je vaspitna mera pojačan nadzor od strane organa starateljstva uz posebnu obavezu uključivanja u pojedinačni ili grupni tretman u odgovarajućoj ustanovi ili savetovalištu i postupanje po programima rada koji su za njega sačinjeni u tim ustanovama. Izrečena vaspitna mera može trajati najmanje šest meseci, a najviše dve godine, i o njenom prestanku sud će odlučiti naknadno, dok je posebna obaveza izrečena u trajanju do jedne godine, s tim da će sud naknadno odlučiti o njenom prestanku, a okrivljeni je upozoren da ukoliko ne izvrši posebnu obavezu ista može biti zamenjena drugom posebnom obavezom odnosno drugom vaspitnom merom.

Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Kž1 695/23 od 29.01.2024. godine odbijene su kao neosnovane žalba javnog tužioca Višeg javnog tužilaštva u Kragujevcu, branioca okrivljenih Andreja Miljkovića i AA, advokata Duška Vilotijevića i branioca okrivljenog Miloša Bankovića, advokata Slobodana Bulatovića, i presuda Višeg suda u Kragujevcu K 19/23 od 14.07.2023. godine potvrđena.

Protiv navedenih pravnosnažnih presuda zahtev za zaštitu zakonitosti blagovremeno je podneo branilac okrivljenog Andreja Miljkovića, advokat Duško Vilotijević, zbog bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 2. tačka 1) ZKP i povrede krivičnog zakona iz člana 439. tačka 1) ZKP, sa predlogom da Vrhovni sud usvoji zahtev za zaštitu zakonitosti, ukine pobijane presude i predmet vrati prvostepenom sudu na ponovno odlučivanje ili preinači pobijane presude „u delu koji se odnosi na krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti u saizvršilaštvu iz člana 323. stav 3. u vezi stava 2. i 1. u vezi člana 33. KZ, a samim tim i odluke o kazni“.

Vrhovni sud je primerak zahteva za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog Andreja Miljkovića, dostavio Vrhovnom javnom tužilaštvu, u skladu sa članom 488. stav 1. KZ, i u sednici veća koju je održao u smislu člana 490. ZKP, bez obaveštavanja Vrhovnog javnog tužioca i branioca okrivljenog, smatrajući da njihovo prisustvo nije od značaja za donošenje odluke, razmotrio spise predmeta i pravnosnažne presude protiv kojih je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, pa je nakon ocene navoda iznetih u zahtevu, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je neosnovan.

Branilac okrivljenog Andreja Miljkovića, advokat Duško Vilotijević, zahtev za zaštitu zakonitosti podnosi zbog bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 2. tačka 1) ZKP ističući da se pobijana prvostepena presuda zasniva na dokazima na kojima se po odredbama Zakonika o krivičnom postupku ne može zasnivati, a bez kojih ne bi bile doneta ista presuda.

Nezakonite dokaze, prema navodima zahteva, predstavljaju zapisnici o prepoznavanju lica od 15.09.2022. godine sačinjeni u službenim prostorijama PU Kragujevac gde su oštećeni BB i VV prepoznali okrivljenog Miloša Bankovića i okrivljenog Andreja Miljkovića kao izvršioce krivičnog dela opisanog u stavu drugom izreke prvostepene presude, odnosno zapisnik o prepoznavanju lica od 16.09.2022. godine, kada su kao izvršioca istog krivičnog dela prepoznali okrivljenog AA. Navedene dokazne radnje, po mišljenju branioca, obavljene su u suprotnosti sa odredbom člana 90. ZKP koja jasno nalaže da se prepoznavanje lica vrši zajedno sa drugim nepoznatim licima čije osobine su slične onima koje je svedok opisao, a što u konkretnoj situciji nije bio slučaj. Ovo imajući u vidu da su oštećeni BB i VV pre prepoznavanja opisali da je jedno od lica koje ih je napalo nosilo hiruršku masku i šorts, nakon čega u vrsti za prepoznavanje ni jedno od lica nije nosilo ni hiruršku masku ni šorts, pa je, prema mišljenju branioca, nejasno kako su obojica oštećenih sa 100% sigurnošću prepoznala okrivljenog Andreja Miljkovića. Nijedno od lica u vrsti za prepoznavanje, osim okrivljenog Miloša Bankovića, nije imalo gips na desnoj ruci, što je opis koji su dala obojica oštećenih, pa je i njegovo prepoznavanje obavljeno suprotno odredbi člana 90. ZKP. Isto važi i za prepoznavanje okrivljenog AA, koji je jedini u vrsti za prepoznavanje nosio majicu sa kratkim rukavima, pri čemu ga je oštećeni BB neposredno pre prepoznavanja i video sa vezanim rukama, a što po mišljenju branioca predstavlja grubo kršenje zakonskih odredbi o prepoznavanju lica koje je odbrana istakla u vidu primedbi na svakom od zapisnika, pa su takvi zapisnici morali biti izdvojeni iz spisa predmeta kao nezakoniti dokazi.

Iznete navode zahteva za zaštitu zakonitosti Vrhovni sud ocenjuje kao neosnovane iz sledećih razloga:

Odredbom člana 100. ZKP propisano je da će se ako je potrebno da se utvrdi da li svedok prepoznaje određeno lice ili predmet, odnosno njihove osobine koje je opisao, prepoznavanje obaviti u skladu sa članom 90. ovog zakonika. Odredbom člana 90. stav 1. ZKP propisano je da će se ako je potrebno da se utvrdi da li okrivljeni prepoznaje određena lica ili predmet, odnosno njegove osobine koje je opisao, okrivljenom pokazati to lice ili predmet zajedno sa drugim njemu nepoznatim licima ili predmetima čije su osnovne osobine slične onima kakve je opisao.

Iz navedenih zakonskih odredbi proizilazi da se prilikom prepoznavanja svedoku pokazuje okrivljeni sa još nekoliko njemu nepoznatih lica, čije su osnovne osobine slične onima koje je opisao, što bi podrazumevalo da lica u vrsti po svom opisu ne odstupaju značajnije po starosnoj dobi, visini, težini, telesnoj konstituciji, boji i dužni kose, boji tena, sličnosti garderobe i dr. Dakle, potrebno je obezbediti da su osnovne osobine lica dovoljno slične osobinama koje je svedok opisao.

Iz spisa predmeta i to četiri zapisnika o prepoznavanju lica MUP RS, DP, PU Kragujevac, Policijska ispostava Kragujevac EDD broj 485201/2022 svih od 15.09.2022. godine i odnosno dva zapisnika o prepoznavanju EDD broj 485201/2022 oba od 16.09.2022. godine proizilazi da su dokazne radnja prepoznavanja lica-okrivljenog Andreja Miljkovića, okrivljenog Miloša Bankovića i okrivljenog AA od strane svedoka oštećenih BB i VV, obavljene u skladu sa odredbom člana 100. stav 1. u vezi člana 90. stav 1. ZKP. Ovo iz razloga što iz navedenih zapisnika jasno proizilazi da su ovoj dokaznoj radnji prisustvovali javni tužilac, ovlašćena službena lica PU Kragujevac i branioci okrivljenih, kao i da su pre samog prepoznavanja oba svedoka oštećenih na zapisnicima dala detaljne opise lica za koja postoji osnov sumnje da su izvršila krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti u saizvršilaštvu iz člana 323. stav 3. u vezi stava 2. i 1. KZ u vezi člana 33. KZ, te da im je zatim, u prostoriji specijalno namenjenoj za tu svrhu, pokazano po pet lica u vrsti za prepoznavanje, nakon čega su obojica sa nesumnjivom sigurnošću od 100% prepoznala okrivljene kao lica koja su izvršila predmetno krivično delo. Sve zapisnike o prepoznavanju lica potpisali su javni tužilac, svedoci oštećeni, ovlašćena službena lica i branioci okrivljenih, koji su pre potpisivanja izneli neke od primedbi na koje u podnetom zahtevu za zaštitu zakonitosti ukazuje branilac okrivljenog Andreja Miljkovića, advokat Duško Vilotijević. U kontekstu iznetih primedbi, sud je imao u vidu da iz spisa predmeta proizilazi da je prvostepeni sud u dokaznom postupku izvršio uvid u fotografije lica koja su oštećenom BB, odnosno oštećenom VV, pokazana u vrsti sa okrivljenim Milošem Bankovićem, i da je odbio predlog odbrane da se zapisnici o prepoznavanju lica-okrivljenog Miloša Bankovića izdvoje iz spisa predmeta, nalazeći da su navedeni zapisnici sačinjeni u svemu u skladu sa odredbama člana 100. u vezi člana 90. ZKP.

Shodno navedenom, Vrhovni sud nalazi da je dokazna radnja prepoznavanja lica- okrivljenog Andreja Miljkovića, okrivljenog Miloša Bankovića i okrivljenog AA od strane svedoka oštećenih BB i VV obavljena u skladu sa odredbom člana 100. stav 1. u vezi člana 90. stav 1. ZKP i da su samim tim zapisnici o preduzetoj radnji prepoznavanja lica zakoniti dokazi.

Prema tome, okolnosti na koje branilac okrivljenog Andreja Miljkovića, advokat Duško Vilotijević, u podnetom zahtevu ukazuje osporavajući sličnost garderobe lica koja su svedocima oštećenim predočena sa okrivljenima tokom prepoznavanja, odnosno nošenje gipsa i hirurške maske, u konkretnom slučaju, ne dovodi u pitanje zakonitost ove dokazne radnje, pa Vrhovni sud nalazi da pobijane presude nisu donete uz bitnu povredu odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 2. tačka 1) ZKP.

Preostalim navodima branioca okrivljenog Andreja Miljkovića, advokata Duška Vilotijevića, u kojima se kao nezakoniti dokazi označavaju iskazi svedoka oštećenih BB i VV sa glavnog pretresa u delovima u kojima su pojašnjavali opise koje su izneli pre prepoznavanja, odnosno u pogledu pitanja na koja su odbili da daju odgovore, prema nalaženju Vrhovnog suda, ne osporava se zakonitost njihovih iskaza, već verodostojnost i poudanost njihovih iskaza i ocena suda o njihovoj prihvatljivosti, a u vezi sa tim i pravilnost utvrđenog činjeničnog stanja, iznošenjem sopstvene tvrdnje branioca da su iskazi svedoka oštećenih nelogični, nejasni i kontradiktorni.

Pravilnost utvrđenog činjeničnog stanja, po oceni Vrhovnog suda, branilac okrivljenog Andreja Miljkovića dovodi u pitanje i ostalim navodima kojima obrazlaže povredu krivičnog zakona iz člana 439. tačka 1) ZKP, koju u zahtevu očito samo formalno označava, obzirom da osporava činjenična utvrđenja nižestepenih sudova u pogledu radnje izvršenja krivičnog dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti u saizvršilaštvu iz člana 323. stav 3. u vezi stava 2. i 1. KZ u vezi člana 33. KZ.

Međutim, kako pogrešno ili nepotpuno utvrđeno činjenično stanje, odnosno povreda zakona iz člana 440. ZKP, ne predstavlja zakonski razlog iz člana 485. stav 4. ZKP zbog kog okrivljeni preko branioca može podneti zahtev za zaštitu zakonitosti, Vrhovni sud se nije upuštao u razmatranje iznetih navoda.

Iz svih iznetih razloga, nalazeći da pobijanim presudama nije učinjena bitna povreda odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 2. tačka 1) ZKP, na koju se neosnovano ukazuje zahtevom za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog Andreja Miljkovića, advokata Duška Vilotijevića, Vrhovni sud je na osnovu člana 491. stav 1. ZKP, odlučio kao u izreci presude.

Zapisničar-savetnik                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 Predsednik veća-sudija

Sanja Živanović, s.r.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Biljana Sinanović, s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković