.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 3207/2024
22.11.2024. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jelice Bojanić Kerkez, predsednika veća, Vesne Stanković, Radoslave Mađarov, Zorice Bulajić i Irene Vuković, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Aleksa Tomić, advokat iz ..., protiv tuženog Univerzitetskog kliničkog centra Srbije iz Beograda, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv rešenja o troškovima postupka sadržanog u presudi Apelacionog suda u Beogradu Gž1 768/24 od 01.03.2024. godine, u sednici održanoj 22.11.2024. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 768/24 od 01.03.2024. godine, u delu kojim je odbijena žalba tuženog i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 2780/21 od 31.10.2023. godine u stavu petom izreke.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 768/24 od 01.03.2024. godine, u delu kojim je odbijena žalba tuženog i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 2780/21 od 31.10.2023. godine u stavu petom izreke.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 2780/21 od 31.10.2023. godine, stavom prvim izreke, dozvoljeno je objektivno preinačenje tužbe učinjeno podneskom tužilje od 30.08.2021. godine. Stavom drugim izreke, obavezan je tuženi da tužilji na ime razlike između minimalne zarade i isplaćene plate za standardni učinak i vreme provedeno na radu, za period april – decembar 2018. godine, isplati pojedinačno označene mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom od dospelosti svakog iznosa do isplate. Stavovima trećim i četvrtim izreke, odbijen je tužbeni zahtev u delu kojim je traženo da se tuženi obaveže da tužilji na ime naknade za troškove ishrane u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora, za vremenski period april 2018. – mart 2021. godine, isplati mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom od dospelosti svakog iznosa do isplate. Stavom petim izreke, obavezan je tuženi da tužilji nadoknadi parnične troškove od 131.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od nastupanja uslova za izvršenje do isplate. Stavom šestim izreke, tužilja je oslobođena plaćanja troškova sudskih taksi.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 768/24 od 01.03.2024. godine, odbijene su kao neosnovane žalbe tužilje i tuženog i prvostepena presuda potvrđena u stavovima prvom, drugom, trećem, četvrtom i petom izreke. Odbijen je zahtev tužilje za naknadu troškova drugostepenog postupka kao neosnovan.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, u delu kojim je odbijena žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda u stavu petom izreke, tuženi je, na osnovu člana 404. ZPP blagovremeno izjavio reviziju, radi ujednačavanja sudske prakse.
Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br.72/11 ... 10/23), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujedanačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).
Vrhovni sud je našao da nisu ispunjeni uslovi iz citirane zakonske odredbe. Rešenje kojim se odlučuje o zahtevima stranaka za naknadu troškova postupka donosi se na osnovu odredaba Zakona o parničnom postupku. Ovim procesnim zakonom su regulisana pravila odlučivanja o zahtevima stranaka za naknadu troškova. Prema ovim pravilima, odluka o troškovima postupka uslovljena je ocenom suda o opravdanosti nastanka troškova, pokretanjem i vođenjem sudskog postupka, uzimanjem u obzir relevantnih okolnosti o pretprocesnom i procesnom držanju stranaka. Imajući u vidu da se revizijom pobija odluka o troškovima postupka koju je drugostepeni sud zasnovao na odredbi člana 153. stav 2 Zakona o parničnom postupku, Vrhovni sud je ocenio da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o posebnoj reviziji protiv ovog rešenja.
Iz navedenih razloga, na osnovu člana 404. stav 2. ZPP, odlučeno je kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije kao redovne u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. u vezi sa članom 420. stav 6. ZPP, Vrhovni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
Odredbom člana 28. stav 1. Zakona o parničnom postupku propisano je da ako je za utvrđivanje stvarne nadležnosti, prava na izjavljivanje revizije i u drugim slučajevima propisanim u ovom zakonu merodavna vrednost predmeta spora, kao vrednost predmeta spora uzima se samo vrednost glavnog zahteva. Odredbom stava 2. ovog člana je propisano da se kamate, ugovorna kazna i ostala sporedna traženja, kao i troškovi postupka ne uzimaju u obzir ako ne čine glavni zahtev. Pravo na podnošenje revizije u smislu citiranih odredaba ocenjuje se stanovišta vrednosti glavnog potraživanja, a ne sporednih potraživanja među koja spadaju i troškovi postupka.
Imajući u vidu da je revizija izjavljena protiv odluke o troškovima postupka, koja ne čini glavni zahtev, i koja ne predstavlja rešenje protiv koga se revizija može izjaviti po članu 420. ZPP, revizija tuženog je nedozvoljena.
Stoga je na osnovu člana 413. ZPP, odlučeno kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća – sudija
Jelica Bojanić Kerkez,s.r.
Za tačnost otpravka
zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
