U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. Po odredbi člana 407. stav 2. ZPP u konkretnom slučaju revizija se ne može izjaviti zbog pogrešno utvrđenog činjeničnog stanja.

Prema utvrđenim činjenicama, tužilac je nakon završetka ... škole ... struke, na osnovu odluka tuženog počev od 01.12.1999. godine kao volonter obavio pripravničku praksu u trajanju od šest meseci, a nakon što je položio državni ispit u periodu od 01.01.2004. do kraja 2006. godine bio kod tuženog u radnom odnosu na određeno vreme. Potom, do avgusta 2014. godine tužilac je kod tuženog bio radno angažovan po više zaključenih ugovora o delu, a nakon toga po zaključenim ugovorima o privremenim i povremenim poslovima. Poslednji ugovor zaključen je 30.04.2020. godine za period od 01.05.2020. do 31.08.2020. godine. Tužilac je sve vreme obavljao iste ... poslove, koji su kod tuženog sistematizovani. U toku radnog angažovanja tužioca, tuženi je 2012. godine objavio konkurs za poslove koje je obavljao tužilac, tužilac je bio učesnik tog konkursa, ali nije izabran. Zatim, tuženi je objavio konkurs 2018. godine, za koji tužilac nije podneo prijavu, pošto nije ispunjavao uslove. Najzad, tuženi je nakon prestanka radnog angažovanja tužioca objavio konkurs 2021. godine, na koji je tužilac podneo prijavu, ali je prijava odbačena. Tužilac nije u sudskom postupku pobijao odluke tuženog vezane za objavljene konkurse.

Nižestepeni sudovi odluku o neosnovanosti postavljenog tužbenog zahteva za utvrđenje i činidbu zasnivaju na odredbama članova 8, 9. i 10a Zakona o radnim odnosima u državnim organima („Službeni glasnik RS“ br. 48/91 ... 23/13) i članova 47, 48. i 63. Zakona o državnim službenicima („Službeni glasnik RS“ br. 79/05 ... 95/18), koje su se primenjivale u periodu radnog angažovanja tužioca. Po odredbi člana 10a Zakona o radnim odnosima u državnim organima, koji je merodavan za radnopravni status tužioca, radni odnos zasnovan na određeno vreme u državnom organu ne može da preraste u radni odnos na neodređeno vreme, pa je isključena primena normi Zakona o radu, kao opšteg zakona, koje predviđaju ovu mogućnost i uslove pod kojima do prerastanja može doći. Sudovi su i u odnosu na period tokom kog je tužilac bio radno angažovan po ugovorima o delu, odnosno ugovorima o privremenim i povremenim poslovima tužbeni zahtev ocenili kao neosnovan, pošto se radni odnos u državnom organu nije mogao zasnovati bez javnog oglašavanja. Tužilac je bio učesnik objavljenih javnih konkursa, a donete odluke tuženog nije osporavao u zakonom predviđenom postupku. Kao posledicu neosnovanosti tužbenog zahteva za utvrđenje, nižestepeni sudovi nalaze neosnovanim i deo zahteva vezanog za reintegraciju na osnovu člana 191. Zakona o radu.

Tužilac u reviziji neosnovano ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava.

Utvrđene činjenice da je tužilac bio radno angažovan kod tuženog na sistematizovanim poslovima na osnovu odluke o zasnivanju radnog odnosa na određeno vreme, odnosno zaključenih ugovora o delu i ugovora o privremenim i povremenim poslovima, na osnovu merodavnog materijalnog prava na kome su nižestepeni sudovi pravilno zasnovali odluke ne vode mogućnosti preobražaja radnopravnog statusa tužioca. Naime, u vreme kada je tužilac bio zaposlen na određeno vreme, radni odnos zasnovan na određeno vreme po imperativnoj zakonskoj zabrani nije mogao da preraste radni odnos na neodređeno vreme. Takođe, ni u kasnijem vremenskom periodu kada je tužilac rad obavljao na osnovu zaključenih ugovora, koji su sadržali sporazumno predviđena prava i obaveze ugovarača, neprekidno radno angažovanje u smislu odredbi članova 63. stavova 1. – 6. Zakona o državnim službenicima nije moglo dovesti do nastupanja fikcije o postojanju radnog odnosa. Naime, tužilac odluke povodom raspisanih konkursa čiji je bio učesnik nije osporavao, pa je nesumnjivo da je on tokom radnog angažovanja, a i nakon isteka poslednjeg ugovora imao svest o pravnoj prirodi svog radnopravnog statusa. Stoga, revizijom se neosnovano ukazuje da je postojala simulacija pravnog osnova za rad koji je tužilac obavljao.

Iz navedenih razloga, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Jelica Bojanić Kerkez,s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković