U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branka Stanića, predsednika veća, Tatjane Miljuš i Tatjane Matković Stefanović, članova veća, u parnici po tužbi tužioca AA iz ... broj .., čiji je punomoćnik Željko Todorovski, advokat u ..., protiv tuženih: 1. Hirim co DOO Beograd, Jurija Gagarina broj 91, 2. BB iz ..., i 3. VV iz ..., ulica ... broj .., čiji je zajednički punomoćnik Mirjana Đurić, advokat u ..., radi utvrđenja ništavosti, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Privrednog apelacionog suda 1Pž 855/21 od 23.02.2022. godine, u sednici veća održanoj 23. februara 2023. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE revizija tužioca izjavljena protiv presude Privrednog apelacionog suda 1Pž 855/21 od 23.02.2022. godine u stavu I izreke, kao neosnovana.

O b r a z l o ž e nj e

Privredni sud u Beogradu je doneo presudu 22P 4024//2019 dana 16.11.2020. godine, kojom je u I stavu izreke odbio tužbeni zahtev tužioca AA iz ... da se utvrdi da su ništave odredbe Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog - Ugovora o osnivanju društva sa ograničenom odgovornošću od 28.11.2006. godine, usvojene na sednici skupštine društva 10.04.2019. godine, i to: član 9. stav 4. koji glasi: „Moguće je da se na osnovu odluke skupštine izvrši i uplata dodatnog uloga u drugačijoj srazmeri udela člana društva iz člana 7. ovog ugovora“; člana 32. stav 2. koji glasi: „U slučaju da na sednici skupštine društva dođe do preglasavanja prilikom donošenja odluka, odlučujući (zlatni) glas ima član društva koji ima u tom trenutku procentualno najmanji udeo, pa će odluka biti one sadržine za koju glasa ovaj član“; člana 33. stav 3. koji glasi: „Ukoliko nije ispunjen uslov prisutnosti većine kao u stavu 1. ovog člana, dovoljno je da na sednici prisustvuju članovi društva koji imaju zajedno najmanje 50% glasova, među kojima je član ili predstavnik član čiji je glas odlučujući“, što su tuženi dužni da priznaju i trpe; da se utvrdi da je ništava odredba Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog od 15.07.2019. godine i to član 56. stav 5. koji glasi: „Skupština društva može odlukom o raspodeli dobiti odrediti da se isplata dobiti ne vrši u srazmeri sa udelom članova u osnovnom kapitalu“, što su tuženi dužni da priznaju i trpe; da se utvrdi da su ništave odredbe Prečišćenog teksta osnivačkog akta prvotuženog od 16.07.2019. godine, i to član 9. stav 4. koji glasi: „Moguće je da se po osnovu odluke skupštine izvrši i uplata dodatnog uloga u drugačijoj srazmeri udela članova društva iz člana 7. ovog ugovora“, član 32. stav 2. koji glasi: „U slučaju da na sednici skupštini društva dođe do preglasavanja prilikom donošenja odluka, odlučujući (zlatni) glas ima član društva koji ima u tom trenutku procentualno najmanji udeo, pa će odluka biti one sadržine za koju glasa ovaj član“, član 33. stav 2. koji glasi: „Ukoliko nije ispunjen uslov prisutnosti većine kao u stavu 1. ovog člana, dovoljno je da na sednici prisustvuju članovi društva koji imaju zajedno najmanje 50% glasova, među kojima član ili predstavnik član čiji je glas odlučujući“ i član 56. stav 5. koji glasi: „Skupština društva može odlukom o raspodeli dobiti odrediti da se isplata dobiti ne vrši u srazmeri sa udelom člana u osnovnom kapitalu“, što su tuženi dužni da priznaju i trpe; da se utvrdi da je ništava Odluka o isplati dobiti drugotuženom i trećetuženom od 17.07.2019. godine od po 19.637.239,90 dinara, što su tuženi dužni da priznaju i trpe; da se obavežu drugotuženi BB i trećetuženi VV da plate prvotuženom Hirim co DOO Beograd iznose od po 19.637.239,90 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od prijema novca do isplate i da se ovlasti tužilac da ovu presudu upiše u registar kod Agencije za privredne registre bez naknadne saglasnosti ili prisustva tuženih; u II stavu izreke odbacio tužbu tužioca u delu kojim je tražio: da se stave van snage odredbe Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog Ugovora o osnivanju društva sa ograničenom odgovornošću od 28.11.2006. godine, usvojene na sednici skupštine društva 10.04.2019. godine i to član 9. stav 4. koji glasi: „Moguće je da se na osnovu odluke skupštine izvrši i uplata dodatnog uloga u drugačijoj srazmeri udela članova društva iz člana 7. ovog ugovora“, član 32. stav 2. koji glasi: „U slučaju da na sednici skupštine društva dođe do preglasavanja prilikom donošenja odluka, odlučujući (zlatni glas) ima član društva koji ima u tom trenutku procentualno najmanji udeo, pa će odluka biti one sadržine za koju glasa ovaj član“; član 33. stav 3. koji glasi „Ukoliko nije ispunjen uslov prisutnosti većine kao u stavu jedan ovog člana, dovoljno je da sednici prisustvuju članovi društva koji imaju zajedno najmanje 50% glasova, među kojima član ili predstavnik član čiji je glas odlučujći“; da se stavi van snage odredba Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog od 15.07.2019. godine i to član 56. stav 5. koji glasi: „Skupština društva može odlukom o raspodeli dobiti odrediti da se isplata dobiti ne vrši u srazmeri sa udelom članova u osnovnom kapitalu“; da se stave van snage odredbe Prečišćenog teksta osnivačkog akta prvotuženog od 16.07.2019. godine, i to član 9. stav 4. koji glasi: „Moguće je da se na osnovu odluke Skupštine izvrši i uplata dodatnog uloga u drugačijoj srazmeri udela članova društva iz člana 7. ovog ugovora“, član 32. stav 2. koji glasi: „U slučaju da na sednici Skupštine društva dođe do preglasavanja prilikom donošenja odluka, odlučujući (zlatni) glas ima član društva koji ima u tom trenutku procentualno najmanji udeo, pa će odluka biti one sadržine za koju glasa ovaj član“, član 33. stav 2. koji glasi: „Ukoliko nije ispunjen uslov prisutnosti većine kao u stavu jedan ovog člana, dovoljno je da sednici prisustvuju članov društva koji imaju zajedno najmanje 50% glasova, među kojima je član ili predstavnik član čiji je glas odlučujući“ i člna 56. stav 5. koji glasi: „Skuština društva može odlukom o raspodeli dobiti odrediti da se isplata dobiti ne vrši u srazmeri sa udelom člana u osnovnom kapitalu“; da se stavi van snage Odluka o isplati dobiti drugotuženom i trećetuženom od 17.07.2019. godine; da se obavežu drugotuženi BB iz ... i trećetuženi VV iz ... da isplate prvotuženom Hirim co DOO Beograd iznose od po 19.637.239,90 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od prijema novca pa do isplate i da se ovlasti tužilac da ovu presudu upiše u registar kod Agencije za privredne registre bez naknadne saglasnosti ili prisustva tuženih, kao nedozvoljena i u III stavu izreke obavezao tužioca da prvotuženom, drugotuženom i trećetuženom naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 633.000,00 dinara.

Privredni apelacioni sud je doneo presudu 1Pž 855/21 od 23.02.2022. godine u I stavu izreke delimično odbio kao neosnovanu žalbu tužioca i potvrdio presudu Privrednog suda u Beogradu 22P 4024/2019 od 16.11.2020. godine, u delu stava I izreke kojim je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se utvrdi da su ništave odredbe Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog – Ugovora o osnivanju društva sa ograničenom odgovornošću od 28.11.2006. godine, usvojene na sednici skupštine društva dana 10.04.2019. godine i to član 9. stav 4. koji glasi: „Moguće je da se na osnovu odluke Skupštine izvrši i uplata dodatnog uloga u drugačijoj srazmeri udela članova društva iz člana 7. ovog ugovora“ i član 33. stav 3. koji glasi: „Ukoliko nije ispunjen uslov prisutnosti većine kao u stavu 1 ovog člana, dovoljno je da sednici prisustvuju članovi društva koji imaju zajedno najmanje 50% glasova, među kojima je i član ili predstavnik člana čiji je glas odlučujući“, što su tuženi dužni da priznaju i trpe; u delu kojim je tužilac tražio da se utvrdi da je ništava odredba Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog od 15.07.2019. godine i to: član 56. stav 5. koji glasi: „Skuština društva može odlukom o raspodeli dobiti odrediti da se isplata dobiti ne vrši u srazmeri sa udelom članova u osnovnom kapitalu“, što su tuženi dužni da priznaju i trpe; odredbe Prečišćenog teksta osnivačkog akta prvotuženog od 16.07.2019. godine i to: član 9. stav 4. koji glasi: „Moguće je da se na osnovu odluke Skupštine izvrši i uplata dodatnog uloga u drugačijoj srazmeri udela članova društva iz člana 7. ovog ugovora“, član 33. stav 2. koji glasi: „Ukoliko nije ispunjen uslov prisutnosti većine kao u stavu 1 ovog člana, dovoljno je da sednici prisustvuju članovi društva koji imaju zajedno najmanje 50% glasova, među kojima je član ili predstavnik člana čiji je glas odlučujući“ i član 56. stav 5. koji glasi: „Skuština društva može odlukom o raspodeli dobiti odrediti da se isplata dobiti ne vrši u srazmeri sa udelom članova u osnovnom kapitalu“, što su tuženi dužni da priznaju i trpe; da se utvrdi da je ništava Odluka o isplati dobiti drugotuženom i trećetuženom od 17.07.2019. godine od po 19.637.239,90 dinara, što su tuženi dužni da priznaju i trpe, da se obavežu drugotuženi i trećetuženi da prvotuženom plate iznose od po 19.637.239,90 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od prijema novca pa do isplate i da se ovlasti tužilac da ovu presudu upiše u registar kod Agencije za privredne registre bez naknadne saglasnosti ili prisustva tuženih, kao i u stavu II izreke; dok je u II stavu izreke ukinuta prvostepena presuda u preostalom delu stava I izreke i u stavu III izreke i u tom delu je predmet vraćen prvostepenom sudu na ponovno suđenje.

Protiv navedene drugostepene presude tužilac je podneo dozvoljenu i blagovremenu reviziju kojom presudu pobija u I stavu izreke, kojim je delimično potvrđena prvostepena presuda. U reviziji, tužilac ukazuje na kontradiktornosti potvrđujućeg dela u odnosu na ukidajući deo presude, koja se tiče odredaba pobijane odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta koje sadrže (direktno ili prikriveno) pravo „zlatnog glasa“. U daljem, pobija pravilnost presude sa razloga koji se tiču primene materijalnog prava, sadržanog u Zakonu o privrednim društvima i Zakonu o obligacionim odnosima. Tužilac smatra da je bitno da nije dao izjavu volje na osnovu koje bi izmena statusnih dokumenata prvotuženog bila pravno dozvoljena, jer se izmenama umanjuju prava tužioca kao člana društva. Na osnovu toga što je odluka o odbijanju tužbenog zahteva za utvrđenje ništavosti odredaba Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog – Ugovora o osnivanju društva sa ograničenom odgovornošću pogrešna, zasnovana na pogrešnoj primeni materijalnog prava, posledično je pogrešna i odluka zahtevu za ništavost Odluke o isplati dobiti drugotuženom i trećetuženom, i o zahtevu da primljeni iznos tuženi vrate prvotuženom, sa zakonskom zateznom kamatom. Revident smatra da je od značaja i da je isplatom trećetuženi stekao dobit iz perioda pre registracije njegovog vlasništva nad udelom, da je u međuvremenu otuđio svoj udeo prvotuženom, pa više i nije udeoničar u društvu sa ograničenom odgovornošću. Osporava stanovište nižestepenih sudova da drugotuženi i trećetuženi nisu zloupotrebili dejstvo privremene mere određene rešenjem prvostepenog suda P 3457/17 od 11.01.2019. godine, jer su ostavili 1/3 dobiti kao neraspoređenu, koja će eventualno pripasti tužiocu u trenutku prestanka dejstva privremene mere zabrane raspolaganja osnivačkim pravima. Osporava zato, što je tužilac vlasnik 50% udela u prvotuženom, a ne mogu se primenjivati nova pravila u odlučivanju, koja nisu u saglasnosti sa svojinskim pravima. Ovim je očigledno umanjenje prava tužioca na dobit, što nije moglo biti učinjeno bez njegove saglasnosti. Revident smatra ugovor između drugo i trećetuženog i njegovu kauzu kao nedozvoljenu, što povlači ništavost njihove odluke o izmeni osnivačkog akta prvotuženog kao privrednog društva.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu po odredbi člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/2011 ... 18/2020) i zaključio da revizija tužioca nije osnovana.

Presuda je u pobijanom delu doneta bez bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Bitne povrede iz odredbe člana 374. stav 2. tačka 12. Zakona o parninčnom postupku nisu revizijski razlog predviđen odredbom člana 407. Zakona o parničnom postupku.

Prema činjeničnom stanju utvrđenom od strane prvostepenog suda na kome je zasnovana pravnosnažna presuda, tužilac, drugotuženi i trećetuženi su članovi privrednog društva ovde prvotuženog, tužilac sa učešćem od 50% udela, drugotuženi sa učešćem 33,34% udela, a trećetuženi sa 16,66% udela. Tužiocu je rešenjem Privrednog suda u Beogradu P 3457/17 od 11.01.2019. godine određena privremena mera kojom je suspendovano pravo glasa i ostvarivanje svih drugih prava tužioca kao člana privrednog društva prvotuženog. Drugotuženi i trećetuženi su doneli sporna akta, Odluku o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog – Ugovora o osnivanju društva sa ograničenom odgovornošću od 28.11.2006. godine, na sednici Skupštine društva dana 10.04.2019. godine, Odluku o izmenama i dopunama osnivačkog akta od 15.07.2019. godine, Prečišćeni tekst osnivačkog akta prvotuženog od 16.07.2019. godine i Odluku o isplati dobiti drugotuženom i trećetuženom u iznosima od po 19.637.239,90 dinara od 17.07.2019. godine. Tužilac smatra da su drugotuženi i trećetuženi prilikom odlučivanja na sednicama skupštine prvotuženog zloupotrebili privremenu meru određenu rešenjem prvostepenog suda P 3457/17 od 11.01.2019. godine, tako što su bez učešća tužioca i njegove saglasnosti, izmenili osnivački akt na štetu tužioca, koja izmena je mogla biti doneta samo uz njegovu saglasnost kao člana društva sa ograničenom odgovornošću, jer se spornim odlukama umanjuju prava tužioca. Tužilac je tužbu sa tužbenim zahtevom za utvrđenje ništavosti odredaba Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog – Ugovora o osnivanju društva sa ograničenom odgovornošću od 10.04.2019. godine, Prečišćenog teksta osnivačkog akta od 20.05.2019. godine i Odluke o isplati dobiti drugotuženom i trećetuženom, i sa tužbenim zahtevom da se drugotuženi i trećetuženi obavežu da prvotuženom isplate iznos od 19.637.239,90 dinara sa zakonskom zateznom kamatom, te da se ovlasti tužilac da presudu upiše u registar kod Agencije za privredne registre, podneo 22.07.2019. godine. Tužilac je preinačio tužbu dana 27.12.2019. godine, tako što je postavio i tužbeni zahtev za utvrđenje ništavosti Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog od 15.07.2019. godine i Prečišćenog teksta osnivačkog akta prvotuženog od 16.07.2019. godine. Odlukom o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog koja je usvojena na sednici Skuštine društva 10.04.2019. godine je u članu 9. stav 4. odredba koja glasi: „Moguće je da se na osnovu odluke Skuštine izvrši i uplata dodatnog uloga u drugačijoj srazmeri udela članova društva iz člana 7. ovog ugovora. Odredbom člana 33. stav 3. određeno je „Ukoliko nije ispunjen uslov prisutnosti većine kao u stavu jedan tog člana (da je za održavanja sednice Skupštine društva potrebno učešće članova sa većinom od ukupnog broja članova skupštine društva pod uslovom da se svi članovi skupštine uredno i pozvani na sednici), dovoljno je da na sednici prisustvuju članovi društva koji imaju zajedno najmanje 50% glasova, među kojima je i član ili prestavnik člana čiji je glas odlučujući“, što su odredbe te odluke koje je tužilac tražio da se utvrde ništavim, koji tužbeni zahtev je pravnosnažno odbijen. Iz prečišćenog teksta osnivačkog akta prvotuženog od 16.07.2019. godine utvrđeno da sadrži identične odredbe člana 9. i člana 33. kao i odluka od 10.04.2019. godine o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog. Odluka o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog 15.07.2019. godine menja odredbe o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog koje su usvojene 10.04.2019.godine, koje se odnose na način raspodele dobiti u društvu i to član 56. stav 5. koji glasi: „Skuština društva može odlukom o raspodeli dobiti odrediti da se isplata dobiti ne vrši u srazmeri sa udelom članova osnovnog kapitalu“, a odredbe prečišćenog teksta osnivačkog akta prvotuženog od 16.07.2019. godine sadrže identičan član 56. stav 5. Odlukom o raspodeli delova neraspoređene dobiti ostvarenog po finansijskim izveštajima iz ranijih godina od 15.07.2019. godine je ostatak neraspoređenog dela neto dobiti koji je prvotuženi ostvario po finansijskim izveštajima iz ranijih godina u iznosu od 69.307.905,77 dinara, raspodeljen drugotuženom u iznosu od 23.102.635,26 dinara, i trećetuženom u istom iznosu, dok je preostalih 33,33% ostalo neraspoređena dobit.

Prvostepeni sud utvrdio da je rešenjem registra privrednih subjekata Agencije za privredne registre BD ../2019 od 16.07.2019. godine, upisana promena podataka kod prvotuženog i to promena datuma osnivačkog akta (upisuje se 20.05.2019. godine) i registracija osnivačkog akta – prečišćenog teksta od 20.05.2019. godine, i izmena osnivačkog akta od 10.04.2019. godine. Dakle, 16.07.2019. godine, je registrovana odluka o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog – ugovora o osnivanju društva sa ograničenom odgovornošću 28.11.2006. godine, koja je doneta 10.04.2019. godine i registrovan je prečišćeni tekst osnivačkog akta društva prvotuženog od 20.05.2019. godine koji sadrži identične odredbe člana 9., 32., 33. i 36. kao i odluka od 10.04.2019. godine. Odluka o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog od 15.07.2019. godine, kojom su izmenjene odredbe člana 56. osnivačkog akta i prečišćeni tekst osnivačkog akta prvotuženog od 16.07.2019. godine, su upisani rešenjem registra privrednih subjekata Agencije za privredne registre BD ../2019 od 23.07.2019. godine kojim je upisana pormena podataka kod prvotuženog i to promena datuma osnivačkog akta tako što se briše 20.05.2019. i upisuje 15.07.2019. godine i upisana je izmena osnivačkog akta od 15.07.2019. godine, i osnivački akt od 16.07.2019. godine.

Zakonom o privrednim društvima („Službeni glasnik RS“ br. 36/2012, 99/2012, 83/2014 – dr zakon, 5/2015, 44/2018, 95/2018) koji je bio na snazi u vreme donošenja pobijanih odluka, u članu 217. propisano je da se odredbe člana 376. do 381. tog Zakona, o pobijanju odluka skupštine akcionarskog društva, shodno primenjuju i na pobijanje odluka skupštine društva sa ograničenom odgovornošću. U članu 376. Zakona o privrednim društvima bilo je predviđeno da jedan ili više akcionara koji su imali pravo na učešće u radu sednice skupštine mogu tužbom nadležnom sudu pobijati odluku donetu na toj sednici skupštine i tražiti naknadu štete, između ostalog ako je odluka skupštine suprotna zakonu ili statutu, ako bilo koji akcionar vršenjem svog prava glasa ima nameru da za sebe ili treće lice pribavi korist na štetu društva ili drugih akcionara kroz donošenje ili izvršenje te odluke i u drugim slučajevima u skladu sa tim zakonom. To su u suštini razlozi sa kojih tužilac tužbom u ovoj parnici nastoji da utvrdi ništavost odluka skupštine privrednog društva prvotuženog o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog – Ugovora o osnivanju društva sa ograničenom odgovornošću od 28.11.2006. godine, koje odluke su donete 10.04.2019. godine i 15.07.2019. godine. Prema odredbi člana 376. stav 3. navedenog Zakona o privrednim društvima, tužba radi pobijanja odluke skupštine može se, od strane za to ovlašćenih lica, podneti u roku od 30 dana od dana saznanja za odluku skupštine, odnosno od dana registracije ako je odluka bila registrovana u skladu sa zakonom o registraciji, ali ne kasnije od tri meseca od dana kada je odluka doneta.

Tužba za utvrđenje ništavosti odredaba Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog donete 10.04.2019. godine, podneta je 22.07.2019. godine, dakle po proteku roka od 3 meseca od dana kada je odluka doneta. Tužba je preinačena dana 27.12.2019. godine postavljanjem tužbenog zahteva za utvrđenje ništavosti Odluke o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog od 15.07.2019. godine, dakle, takođe po proteku roka od 3 meseca od dana kada je odluka doneta. Tužba je u oba slučaja podneta po proteku prekluzivnog roka propisanog odredbom člana 376. Zakona o privrednim društvima koja je bila na snazi u vreme donošenja pobijanih odluka skupštine, a i podnošenja tužbe 22.07.2019. godine, odnosno 27.12.2019. godine. Prema tome, nisu ispunjeni uslovi zakonom propisani za uspešno pobijanje odluka skupštine prvotuženog u sudskom postupku, pa ni za oglašavanje ništavim. Ovo je razlog zbog koga je revizija tužioca neosnovana u delu kojim pobija pravnosnažnu presudu o odbijanju tužbenog zahteva za utvrđenje ništavosti odredaba odluka o izmenama i dopunama osnivačkog akta prvotuženog, usvojenih na sednici skupštine društva 10.04.2019. godine i na sednici 15.07.2019. godine i Prečišćenog teksta osnivačkog akta prvotuženog od 16.07.2019. godine koji je tehnički akt u odnosu na odluke skupštine. Posledično, nije osnovana revizija ni u odnosu na pravnosnažnu presudu o odbijanju tužbenog zahteva za utvrđenje ništavosti Odluke o isplati dobiti drugotuženom i trećetuženom od 17.07.2019. godine, zasnovane na odredbama navedenih odluka skupštine prvotuženog o izmenama osnivačkog akta i u skladu sa odredbama člana 182. i 183. stav 2. Zakona o privrednim društvima. Time nije osnovan ni tužbeni zahtev za obavezivanje drugotuženog i trećetuženog na isplatu iznosa od po 19.637.239,90 dinara prvotuženom, sa zakonskom zateznom kamatom.

Revizijski sud ne prihvata za pravilne razloge tužioca, iznete u toku prvostepenog postupka, da nije prekludiran za podnošenje tužbe jer tužbom traži utvrđenje ništavosti spornih odredaba odluka, niti razloge prvostepenog suda iznete u prvostepenoj presudi. Prvostepeni sud obrazlaže da odluke donete na sednici skupštine društva mogu biti predmet pobijanja (što je tačno) ali ne i utvrđenja ništavosti. Dalje obrazlaže da Zakon o privrednim društvima ne propisuje izričito mogućnost utvrđenja ništavosti odluke skupštine privrednog društva, što je takođe tačno. Međutim, prvostepeni sud smatra da u situaciji ako se odlukom skupštine grubo narušavaju prinudni propisi, javni poredak ili dobri običaji u smislu člana 103. Zakona o obligacionim odnosima, takva odluka ne bi mogla biti prihvatljiva sa aspekta vladajućeg pravnog poretka. Sa druge strane, nalazi da, ukoliko smatra da su njegova prava umanjena, tužilac je imao mogućnost da u zakonskom roku podnese tužbu za poništaj odluka. Kako ne odbacuje tužbu zbog prekluzije, proizilazi da prvostepeni sud smatra da tužba za utvrđenje ništavosti odluka skupštine ne podleže rokovima, jer se odluka preispituje po odredbama člana 103. Zakona o obligacionim odnosima. Ovakav pristup je pogrešan. Pobijanje odluka skupština privrednog društva uređeno je Zakonom o privrednim društvima, i o tužbi za pobijanje odlučuje se primenom tih odredaba. Sadržina tužbenog zahteva kod tužbe za pobijanje odluka skupštine proizilazi iz oblika pravne zaštite, određenog u članu 379. Zakona o privrednim društvima, u kome su propisane posledice odluke suda kojom se poništava odluka skupštine društva. Dakle, sadržina tužbenog zahteva je poništaj odluka. Međutim, u situaciji kada ovlašćeno lice pobija odluku skupštine privrednog društva zahtevom za utvrđenje ništavosti iste, to ne znači da se ne može pružiti pravna zaštita takvoj sadržini tužbenog zahteva prema odredbama Zakona o privrednim društvima, niti znači da se primenjuju odredbe člana 103. Zakona o obligacionim odnosima i neograničeni rok za podnošenje tužbe. Prema tome, a kako je napred izneto, rok za podnošenje tužbe za pobijanje odluka skupštine ceni se prema odredbama Zakona o privrednim društvima koje su bile na snazi u vreme donošenja odluka i podnošenja tužbe, i taj rok u konkretnom slučaju nije održan.

Sa navedenih razloga je odlučeno u izreci po odredbi člana 414. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća – sudija

Branko Stanić, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić