U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branka Stanića, predsednika veća, Branislave Apostolović i Gordane Ajnšpiler-Popović, članova veća, u parnici po tužbi tužioca B.F.Y. u likvidaciji iz P., F., koga zastupa punomoćnik D.B.J., advokat iz B., protiv tuženog B.b. a.d. u stečaju iz B., radi utvrđenja osporenog potraživanja, vrednost spora 234.210,07 evra, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž br. 5194/14 od 29.01.2015.godine, u sednici veća održanoj dana 19.11.2015.godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužioca izjavljena protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž br. 5194/14 od 29.01.2015.godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Privrednog suda u Beogradu P br. 3748/13 od 22.05.2014.godine, u stavu prvom izreke odbijen je tužbeni zahtev za utvrđenje osnovanosti potraživanja tužioca prema tuženom u stečaju u iznosu od 234.210,07 evra sa 6% kamate počev od 01.01.2002.godine. Obavezan je tužilac da tuženom na ime naknade troškova parničnog postupka isplati iznos od 195.780,00 dinara.

Privredni apelacioni sud je pobijanom presudom Pž br. 5194/14 od 29.01.2015.godine, odbio žalbu tužioca kao neosnovanu i potvrdio prvostepenu presudu u stavu prvom izreke, a preinačio rešenje o troškovima postupka sadržano u stavu drugom izreke prvostepene presude, tako što je odbio zahtev tuženog za naknadu troškova parničnog postupka u iznosu od 195.780,00 dinara kao neosnovan. Odbio je zahtev tuženog za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv drugostepene presude u delu odbijenog tužbenog zahteva blagovremenu i dozvoljenu reviziju preko punomoćnika iz reda advokata izjavio je tužilac zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u granicama propisanim odredbom člana 408. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 ... 55/14) koji se u konkretnom slučaju primenjuje na osnovu člana 506. stav 2. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11) i člana 23. Zakona o izmenama i dopunama ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 55/14) i odlučio da revizija tužioca nije osnovana.

Pobijana presuda nije zahvaćena bitnom povredom odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju se u revizijskom postupku pazi po službenoj dužnosti, a revizijom se ne ukazuje na postojanje drugih bitnih povreda koje mogu biti revizijski razlog u smislu člana 407. ZPP.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, predmet tužbenog zahteva je utvrđenje kao osnovanog potraživanja tužioca prema tuženom u stečaju u iznosu od 234.210,07 evra sa kamatom. Tužilac je u stečajnom postupku nad tuženim prijavio potraživanje u iznosu od 28.735.591,53 USD i u iznosu od 26.993.115,32 evra sa pripadajućim kamatama, a sve na ime minusnog salda kao i određene iznose na ime sudskih troškova i depozita sa pripadajućim kamatama. Navedena potraživanja tužiocu su priznata u stečajnom postupku, osim što mu je osporeno potražvianje u iznosu od 633.242,37 evra na ime minusnog salda sa kamatom od 8% od 01.01.2002.godine i 6% od 01.01.2002.godine. Presudom Trgovinskog suda u Parizu od 10.05.2000.godine obavezan je tuženi da tužiocu na ime glavnog duga isplati 24.476.774 USD i 23.926.336 evra uvećano za kamatu po konvencionalnoj stopi počev od 01.01.2000.godine pa do isplate, a na ime minusnog salda. Po presudi Trgovinskog suda u Parizu od 19.07.1996.godine u korist tužioca skinuti su sa računa i odobreni na privremeni račun fransucskih banaka iznosi od 1.440.248,39 fransucskih franaka, 9.756,21 francuskih branaka, 56.135,86 francuskih franaka i 404,85 evra. Veštak ekonomsko finansijske struke je identifikovao da iznos od 234.210,07 evra koji je predmet utvrđenja po tužbenom zahtevu predstavlja depozite otvorene kod francuskih banaka na osnovu stanja zatečenog na računima Beogradske banke kod ovih banaka, a po presudi iz 1996.godine.

Kod ovako utvrđenih činjenica pravilno su nižestepeni sudovi odbili tužbeni zahtev za utvrđenje osporenog potraživanja u navedenom iznosu, obzirom da su po presudi iz 1996.godine iznosi skinuti sa računa tuženog i odobreni na privremeni račun u francuskim bankama, te je predmet tužbenog zahteva zaplenjen i obezbeđen pomenutom presudom u korist tužioca.

Neosnovano tužilac osporava odbijanje tužbenog zahteva za utvrđenje osporenog potraživanja ukazujući da su sredstva tuženog kod banaka u Parizu sredstvo obezbeđenja, koje ne gasi potraživanje, te da su ta sredstva relevantna za izvršenje, a ne za utvrđenje osnovanosti spornog potraživanja koje po tvrdnji revidenta proističe iz minusnog salda utvrđenog presudom Trgovinskog suda u Parizu iz 2000.godine, te je bez uticaja što su potraživanja tužioca po presudi iz 1996.godine obezbeđena zaplenom sredstava dužnika, ovde tuženog. U konkretnom slučaju na osnovu utvrđenih činjenica proizilazi da sporno potraživanje predstavlja depozite otvorene kod francuskih banaka po presudi iz 1996.godine, a u korist tužioca, te tako utvrđeno činjenično stanje ne može biti predmet osporavanja u revizijskom postupku saglasno članu 407. stav 2. ZPP. Prijavljeno potraživanje u stečajnom postupku koje nije osporeno ili koje je utvrđeno u parničnom postupku isplaćuje se iz stečajne mase stečajnog dužnika. U konkretnom slučaju sredstva koja su zaplenjena i obezbeđena u korist tužioca i nalaze se kod francuskih banaka po osnovu presude Trgovinskog suda u Parizu nisu deo stečajne mase tuženog, jer su zaplenjena i obezbeđena navedenom presudom u korist tužioca, zbog čega nije osnovan zahtev tužioca za utvrđenje osporenog potraživanja, koje predstavlja depozite otvorene kod francuskih banaka. Navedena sredstva nisu više u vlasništvu tuženog, niti je tužilac dostavio dokaze da blokirana sredstva i dalje pripadaju tuženom, a samim tim da čine i njegovu stečajnu masu te su nižestepeni sudovi pravilno odbili tužbeni zahtev.

Na osnovu izloženog, te kako ne stoje revizijski navodi, Vrhovni kasacioni sud je primenom člana 414. stav 1. ZPP odbio reviziju tužioca kao neosnovanu.

Predsednik veća-sudija

Branko Stanić,s.r.