Protiv drugostepene presude, tužilac izjavljuje blagovremenu i dozvoljenu reviziju. Reviziju izjavljuje zbog pogrešne primene materijalnog prava.

U odgovoru na reviziju tužioca tuženi spori revizijske razloge i predlaže da se ista odbije kao neosnovana. Troškove nije tražio.

Revizijski sud je ispitao revizijom pobijanu drugostepenu presudu na način propisan članom 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11 ... 55/14) i odlučio kao u izreci revizijske presude iz sledećih razloga:

Revizija tužioca nije osnovana.

Nižestepene presude nisu zahvaćene bitnom povredom iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju se u revizijskom postupku pazi po službenoj dužnosti. Drugih bitnih povreda koje mogu predstavljati osnov za uvažavanje revizije tužioca nema.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, odlukom o usvajanju deobnog bilanska JP za gazdovanje šumama „Srbijašume“ sa stanjem na dan 31.12.2003. godine, usvojenom od strane tuženog, predviđeno je da imovina, prava, obaveze, kapital i zaposleni se dele na JP za gazdovanje šumama „Srbijašume“ iz … i JP za gazdovanje šumama „Vojvodinašume“ … i Institut za šumarstvo iz …. Odlukom o usvajanju deobnog bilansa utvrđena je podela imovine, prava obaveza, kapitala i zaposlenih. Iz sadržine deobnog bilansa JP „Srbijašume“ … od 05.11.2003. godine sačinjenog sa stanjem na dan 31.11.2002. godine, proizilazi da umesto jedinstvenog JP „Srbijašume“ posluju tri nova pravna lica i to JP za gazdovanje šumama „Srbijašume“ iz …, JP za gazdovanje šumama „Vojvodinašume“ … i Institut za šumarstvo iz …. Osnovni kriterijum za podelu imovine, obaveza i kapitala je geografski kriterijum a nije isključena primena dopunskog kriterijuma prilikom podele koji se odnosi na gazdinstva sa podrčuja i Kosova i Metohije, kao i obaveze i potraživanja koja nisu obuhvaćena bilansom stanja na dan 31.12.2003. godine. Kao nosilac prava korišćenja na objektu „…“ na … upisana je JP „Srbijašume“ iz …. Reč je o građevinskom zemljištu u državnoj svojini dok su predmetne nepokretnosti upisane kao državna svojina RS u državini tuženog. Odlukom o osnivanju JP „Vojvodinašume“ donetoj na sednici skupštine AP od 08.04.2002. godine osnovan je tužilac sa svojstvom pravnog lica uz osnovnu delatnost gazdovanje šumama na teritoriji AP Vojvodine. Predviđeno je da sredstva prava i obaveza JP „Vojvodinašume“ predstavljaju deo sredstava prava i obaveze dosadašnjeg JP „Srbijašume“ koja se nalaze na teritoriji AP Vojvodina, kao i da će se podela zajedničkih sredstava prava i obaveza utvrditi deobnim bilansom JP „Srbijašume“.

Prvostepeni sud odbija tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio utvrđenje suvlasništva sa ½ suvlasničkih delova na predmetnoj nepokretnosti, a da je tuženi suvlasnik sa ½ suvlasničkih delova na istoj nepokretnosti i eventualni zahtev da se obaveže tuženi da tužiocu plati vrednost navedene nepokretnosti sa obrazloženjem da deobni bilans nije pravni osnov za sticanje predmetne nepokretnosti.

S obzirom na tako utvrđeno činjenično stanje, pravilno je drugostepeni sud primenio materijalno pravo kada je potvrdio prvostepenu presudu kojom je tužbeni zahtev tužioca odbijen kao neosnovan.

Revident u revizijskim razlozima izražava suprotan pravni stav od izraženog stava nižestepenih sudova.

Revizijski sud ne prihvata u reviziji izražene pravne stavove.

Članom 1. Zakona o sredstvima u svojini Republike Srbije („Službeni glasnik RS“, br. 53/95 ... 101/2005), propisano je da sredstva u svojini Republike Srbije jesu sredstva koja su u skladu sa zakonom stečena odnosno koja steknu između ostalog i javne službe (javna preduzeća, ustanove) i druge organizacije čiji je osnivač Republika, odnosno teritorijalne jedinice. U skladu sa članom 8. istog zakona, propisano je da o pribavljanju i otuđenju nepokretnosti koje koriste državni organi i organizacije, organi teritorijalnih jedinica i druge organizacije iz člana 1. tačka 2. Zakona odlučuje Vlada Republike Srbije. Članom 8a istog Zakona propisano je da o otuđenju nepokretnosti koje koriste javne službe odlučuje Vlada RS, da je pribavljanje nepokretnosti u smislu ovog zakona i izgradnja objekta a da je ugovor zaključen suprotno odredbama ovog člana ništav.

U konkretnom slučaju deobnim bilansom je izvršena podela izdvajanjem Javnog preduzeća „Srbijašume“ iz …, kojom su formirana tri nova javna preduzeća. Javno preduzeće „Srbijašume“ nije brisano iz sudskog registra, već se prema važećim podacima u registru privrednih subjekata vodi sa datumom osvnivanja 29.07.1991. godine. Iz tog preduzeća izdvojeno je javno Preduzeće za gazdovanje šumama „Vojvodinašume“ iz … (čiji je osnivač AP Vojvodina) i Institut za šumarstvo iz …. Zakonom o utvrđivanju određenih nadležnosti Autonomne pokrajine u članu 46. predviđeno je da Autonomna pokrajina osniva javno preduzeće za gazdovanje šumama na teritoriji Autonomne pokrajine. Ovim zakonom nije regulisano sticanje prava svojine u korist tužioca. U smislu člana 20. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa propisano je da se pravo svojine stiče na osnovu zakona, pravnog posla i nasleđivanjem, a u članu 33. istog zakona propisano je da se pravo svojine na nepokretnosti stiče upisom prava u javnu knjigu ili na odgovarajući način određen zakonom.

I po oceni Vrhovnog kasacionog suda tužilac nije dokazao da je pravo svojine na spornoj nepokretnosti stekao derivatnim putem po osnovu pravnog posla odnosno na originerni način građenjem sopstvenim sredstvima. Predmetni objekat je izgrađen bez dozvole gde je tužilac bio su investitor radova. Spornim deobnim bilansom je bilo predviđeno da se na osnovu konačnog bilansa stanja JP „Srbijašume“ (koje je podeljeno na tri pravna lica) utvrdi podela zajedničknih sredstava prava i obaveza. Imajući u vidu status parničnih stranaka, odnosno oblik organizovanja, te momenat kada je sačinjen deobni bilans, na sticanje, odnosno utvrđenje imovine primenjuju se odredbe Zakona o sredstvima u svojini Republike Srbije a ne Zakona o javnoj svojini kako to pogrešno smatra revident. Između parničnih stranaka nije sačinjen sporazum o načinu rešavanja međusobnih prava i obaveza i potraživanja. Deobni bilans ne predstavlja pravni osnov za prenos prava svojne odnosno suvlasničkog dela imajući u vidu da nije data saglasnost Vlade Republike Srbije, a princip teritorijalnosti je bio osnovni kriterijum prilikom sačinjavanja navedenog bilansa. U javnim knjigama tuženi je upisan kao držalac spornih nepokretnosti, Republika Srbija kao vlasnik. Tužilac je sam u odnosu na tuženog Javno preduzeće „Srbijašume“ tražio utvrđenje suvlasničkog udela na objektu, iako je u javnim knjigama upisana državna svojina u korist Republike Srbije, pa je tužbom morala biti obuhvaćena i Republika Srbija kao vlasnik koja sa držaocem ovde tuženim čini nužne, jedinstvene suparničare. Kako tužilac nije obuhvatio sve nužne suparničare, to u konkretnom slučaju postoji nepotpuna procesna legitimacija, zbog čega je i iz tog razloga zahtev neosnovan.

Revident u revizijskim razlozima ponavlja navode koje je isticao i u žalbenom postupku, i koje je drugostepeni sud pravilno cenio kao neosnovane, zbog čega iste Vrhovni kasacioni sud nije detaljnije obrazlagao.

Kako ne postoje revizijski razlozi tako ni oni na koje sud pazi po službenoj dužnosti to je Vrhovni kasacioni sud na osnovu procesnog ovlašćenja iz člana 414. stav 1. Zakona o parničnom postupku odlučio kao u izreci revizijske presude.

Predsednik veća-sudija

Branko Stanić, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić