Prvotužena J. u B. iz stečaja je protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž 5631/13 od 23.07.2014. godine blagovremeno izjavila reviziju, zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka učinjenih u drugostepenom postupku i zbog pogrešne primene materijalnog prava.

U odgovoru na reviziju tužilac preko zastupnika je osporio u celini navode revizije i predložio Vrhovnom kasacionom sudu da istu odbije kao neosnovanu. Troškove revizijskog postupka nije tražio.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u skladu sa odredbom člana 399. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 125/04 i 111/09) koji se primenjuje na osnovu člana 506. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11 i 55/14) i utvrdio da je revizija prvotuženog neosnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 9. Zakona o parničnom postupku na koju se u revizijskom postupku pazi po službenoj dužnosti. Revizijom se neosnovano ukazuje da su pred drugostepenim sudom učinjene bitne povrede postupka iz člana 361. stav 1. Zakona o parničnom postupku. Privredni apelacioni sud u postupku po žalbi je pravilno primenio odredbe Zakona o parničnom postupku ispitujući pobijanu odluku u delu u kojoj je ona žalbom osporavana, ocenom svih relevantnih žalbenih navoda i davanja jasnih razloga za donošenje pobijane odluke.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, Odlukom o raspodeli sredstava preduzeća za izgradnju i upravljanje stambenim zgradama i poslovnim prostorijama Dom iz Leskovca, na tužioca su prenete stambene zgrade bivšeg Opštinskog fonda za stambenu izgradnju i bivšeg Sreza Leskovac, među kojima je i poslovna zgrada Osmospratnica u kojoj se nalazi poslovni prostor koji je predmet spora. Tužilac po ovom osnovu u momentu podnošenja tužbe je bio upisan u javnim knjigama kao držalac nepokretnosti koja je predmet spora, ali je u toku postupka, rešenjem Republičkog geodetskog zavoda – Služba za katastar nepokretnosti Leskovac broj 92-02-157/13 od 28.01.2013. godine dozvoljen u listu nepokretnosti broj …KO L., upis prava javne svojine u korist tužioca- Grada Leskovca sa delom poseda 1/1 nepokretnosti označenoj u V listu nepokretnosti i to poslovnoj zgradi za koju nije utvrđena delatnost broj 1. površne u gabaritu 788 metara kvadratnih izgrađena na parceli …dosadašnjeg držaoca Grada Leskovac. S druge strane je utvrđeno, da je prvotutuženom, odnosno njegovom prethodniku bilo preneto samo pravo korišćenja i upravljanja na navedenoj nepokretnosti uz naknadu, ali bez prava raspolaganja, pa u konkretnoj situaciji kada se kod tuženog, koji je u stečaju nalazi nepokretnost koja je predmet tužbe, tužilac kao vlasnik te nepokretnosti osnovano zahteva da se ista izluči iz stečajne mase i preda tužiocu. Takav zahtev, nižestepeni sudovi su usvojili.

Prema oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilno su nižestepeni sudovi na utvrđeno činjenično stanje primenili materijalno pravo i to odredbe Zakona o prinudnom poravnanju stečaju i likvidaciji i Zakona o osnovama svojinsko pravnih odnosa, kada su usvojili zahtev tužioca.

Revizija prvotuženog nije osnovana. Tužilac kome je u stečajnom postupku koji se sprovodi nad prvotuženim, osporeno pravo svojine i pravo izlučenja iz stečajne mase na nepokretnosti koja je predmet spora, ima pravni interes da traži da se u parničnom postupku utvrdi pravo svojine na predmetnoj nepokretnosti i da traži da se njegova nepokretnost izluči iz stečajne mase stečajnog dužnika. Prema tome, neosnovani su navodi iz revizije da je ostalo nerazjašnjeno da li se u konkretnom slučaju radi o tužbi za utvrđenje ili izlučnoj tužbi i pravni interes tužioca za podnošenje tužbe, te da je zbog takvih nejasnoća tužbu trebalo odbaciti.

Navodi revizije prvotuženog, kojima se istične da su sudovi pogrešno ocenili dokaze i navodi kojima se na posredan način ukazuje da je činjenično stanje pogrešno utvrđeno, pa se u tom smislu ističe da tužilac nije dokazao da je pravni sledbenik investitora i vlasnika dela zgrade a da je revident dokazao da je održajem stekao svojinu na predmetnoj nepokretnosti, te da je stoga pogrešna odluka suda, su neosnovani i bez uticaja na odluku. To sa raloga što je tužilac dokazao da je vlasnik nepokretnosti i da osnovano traži da se ista izluči iz stečajne mase i preda njemu kao vlasniku a s druge strane, revizija se prema odredbi člana 398 st. 2 Zakona o parničnom postupku, ne može izjaviti zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja.

Sa navedenih razloga, Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da ne postoje razlozi zbog kojih je revizija izjavljena, kao ni razlozi na koje pazi po službenoj dužnosti, pa je primenom člana 405 Zakona o parničnom postupku odlučio kao u izreci.

Predsednik veća-sudija

Branko Stanić,s.r.