.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 10040/2022
19.01.2023. godina
Beograd
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Marine Milanović, predsednika veća, Jelice Bojanić Kerkez, Vesne Stanković, Branislava Bosiljkovića i Branke Dražić, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., koga zastupa Predrag Stanojević advokat iz ... protiv tuženog JP „Vodovod“ iz Vranja, čiji je punomoćnik Aleksandra Stošić, advokat iz ..., radi duga, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1249/21 od 21.03.2022. godine, u sednici veća održanoj dana 19.01.2023. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1249/21 od 21.03.2022. godine.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužioca izjavljena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1249/21 od 21.03.2022. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Vranju P 2950/19 od 23.03.2021. godine, prvim stavom izreke, stavljeno je van snage rešenje Osnovnog suda u Vranju Pl 346/19 od 25.06.2019. godine kojim je usvojen predloženi platni nalog, pa je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je traženo obavezivanje tuženog da tužiocu na ime duga isplati iznose od po 6.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 21.05.2019. godine do isplate po računima broj 28/19, 43/19, 40/19, 57/19, 74/18, 70/19, 83/19, 93/19 i 111/19, svi izdati sa datumom 13.005.2019. godine, kao i za troškove postupka izdavanja platnog naloga u iznosu od 10.060,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti rešenja o troškovima do isplate. Drugim stavom izreke obavezan je tužilac da tuženom na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 54.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti do isplate.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 1249/21 od 21.03.2022. godine, prvim stavom izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužioca i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju P 2950/19 od 23.03.2021. godine. Drugim stavom izreke odbijen je kao neosnovan zahtev tužioca za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilac je zbog pogrešne primene materijalnog prava shodno članu 404. ZPP izjavio reviziju.
Odredbom člana 404. stav 1. ZPP propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako Vrhovni kasacioni sud oceni da je potrebno razmotriti pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, ujednačiti sudsku praksu ili dati novo tumačenje prava (posebna revizija).
Prema obrazloženju pobijane presude, primenom člana 17. stav 1. Zakona o obligacionim odnosima koji reguliše obavezu stranaka da svoje obaveze izvrše i da su odgovorne za ispunjenje istih i člana 23. Zakona o advokaturi koji predviđa pravo advokata na nagradu i naknadu za svoj rad u skladu sa Tarifom donetom od strane nadležne Advokatske komore, u konkretnom slučaju nije bilo osnova za usvajanje istaknutog tužbenog zahteva održavanjem na snazi izdatog platnog naloga imajući u vidu da shodno članu 6. ugovora o pružanju pravnih usluga od strane advokata zaključenog između tužioca i tuženog kao korisnika advokatskih usluga isplata ugovorene naknade nije predviđena u slučaju kada tuženi ne uspe u sporu. Kako je prigovor radi ubrzanja postupak podnet u ime tuženog od strane tužioca kao njegovog punomoćnika odbačena, to nije bilo osnova za priznanje tražene naknade za sačinjavanje prigovora, što je u skladu sa praksom sudova, pa ne postoji potreba ujednačavanja iste, jer pravilna primena materijalnog prava sa zahtevom kao u konrketnom slučaju zavisi od utvrđenog činjeničnog stanja.
Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, u konkretnom slučaju nema mesta odlučivanju o izjavljenoj reviziji iz drugih razloga predviđenih članom 404. stav 1. ZPP, odnosno nema potrebe da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, kao ni da se da novo tumačenje prava.
Iz navedenih razloga, odlučeno je kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. u vezi člana 479. stav 6. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
Odredbom člana 468. st. 1. i 4. ZPP propisano je da se sporovima male vrednosti smatraju sporovi u kojima se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu koje ne prelazi dinarsku protivvrednost iznosa 3.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe, kao i sporovi u kojima predmet tužbneog zahteva nije novčani iznos, a vrednost predmeta spora koji je tužilac u tužbi naveo ne prelazi iznos iz prvog stava ovog člana (član 33. stav 2. ZPP). Odredbom člana 479. stav 6. ZPP propisano je da protiv odluke drugostepenog suda kojom je odlučeno u sporu male vrednosti revizija nije dozvoljena.
Predlogom za izdavanje platnog naloga podnetom dana 31.05.2019. godine traženo je obavezivanje tuženog na isplatu iznosa od 6.000,00 dinara, saglasno čemu je postupak vođen prema pravilima za spor male vrednosti.
Kako u istom revizija nije dozvoljena, to je primenom člana 413. ZPP, ista odbačena kao nedozvoljena drugim stavom izreke ovog rešenja.
Predsednik veća-sudija
Marina Milanović,s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
