Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić, Dragane Boljević, Vesne Stanković i Jelene Ivanović, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Ankica Miškov advokat iz ..., protiv tužene Republike Srbije – Ministarstva za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja iz Beograda, koju zastupa Državno pravobranilaštvo RS, Odeljenje u Subotici, radi isplate, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Somboru Gž 101/22 od 28.03.2022. godine, na sednici održanoj 05.10.2022. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Somboru Gž 101/22 od 28.03.2022. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužioca izjavljena protiv presude Višeg suda u Somboru Gž 101/22 od 28.03.2022. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Somboru P 4912/21 od 02.11.2021. godine obavezana je tužena da tužiocu isplati: na ime razlike neisplaćene lične invalidnine za januar 2019. godine iznos od 260,85 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 21.02.2019. godine do isplate; na ime kamate za kašnjenje u isplatama lične invalidnine za 2018. godinu iznos od 195,76 dinara sa kamatom od 19.01.2021. godine do isplate; na ime kamate za kašnjenje u isplatama lične invalidnine za 2019. godinu iznos od 589,32 dinara sa kamatom od 19.01.2021. godine do isplate; na ime razlike neisplaćenog novčanog primanja kao korisnika mlađeg od 80 godina za decembar 2019. godine iznos od 1.841,40 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 30.01.2020. godine do isplate; na ime kamate za kašnjenje u isplatama novčanog primanja kao korisnika mlađeg od 80 godina za 2017. i 2018. godinu iznos od 1.927,08 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 19.01.2021. godine do isplate i na ime kamate za kašnjenje u isplatama novčanog primanja kao korisnika mlađeg od 80 godina za 2019. godinu iznos od 3.098,43 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 19.01.2021. godine do isplate. Odbijen je predlog tužioca za oslobađanje od obaveze plaćanja sudske takse, a tužena je obavezana da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 73.800,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude do isplate.

Presudom Višeg suda u Somboru Gž 101/22 od 28.03.2021. godine delimično je usvojena žalba tužene, a delimično odbijena i prvostepena presuda preinačena tako što je odbijen tužbeni zahtev tužioca za isplatu: kamate za kašnjenje u isplatama lične invalidnine za 2018. i 2019.godinu sa zakonskom zateznom kamatom; zakonske zatezne kamate za period od 21.02.2019. do 02.03.2020. godine na razliku odnosno manje isplaćenu ličnu invalidninu za januar 2019. godine; kamate za kašnjenje u isplatama novčanog primanja kao korisnika mlađeg 80 godina za 2017, 2018 i 2019. godinu sa zakonskom zateznom kamatom; zakonske zatezne kamate za period od 30.01.2020. do 02.03.2020. godine na razliku odnosno manje isplaćeno mesečno novčano primanje kao korisnika mlađeg od 80 godina za decembar 2019. godine i odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove postupka, dok je u preostalom pobijanom a neprinačenom delu prvostepena presuda potvrđena. Obavezana je tužena da tuženom naknadi troškove žalbenog postupka u iznosu od 12.600,00 dinara.

Protiv odluke o troškovima parničnog postupka sadržane u drugostepenoj presudi tužilac je izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava kao i na osnovu člana 404. ZPP.

Prema odredbi člana 404. stava 1. ZPP, revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda, potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava, a prema stavu 2. istog člana ispunjenost uslova za izuzetnu dozvoljenost revizije ocenjuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Odlučujući o dozvoljenosti izjavljene revizije na osnovu člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je našao da nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji kao izuzetno dozvoljenoj, jer se izuzetna revizija može izjaviti zbog pogrešne primene materijalnog prava a ne i zbog primene procesnih pravila, a u ovom slučaju odluka o parničnim troškovima predstavlja primenu procesnih pravila.

Ispitujući dozvoljenost izjavljene revizije, u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je ocenio da revizija nije dozvoljena.

Prema odredbi člana 28. ZPP, za utvrđivanje prava na izjavljivanje revizije merodavna je samo vrednost predmeta spora glavnog tužbenog zahteva, a kamate, ugovorna kazna i ostala sporedna traženja, kao i troškovi postupka ne uzimaju se u obzir ako ne čine glavni zahtev.

U konkretnom slučaju, revizija je izjavljena protiv odluke drugostepenog suda kojom je pravnosnažno odlučeno o troškovima postupka.

Budući da troškovi postupka ne čine glavni zahtev, već predstavljaju sporedno potraživanje, revizija nije dozvoljena.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 413. ZPP, odlučio kao u drugom stavu izreke.

Predsednik veća - sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić