Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 1679/15 od 07.04.2016. godine, stavom prvim izreke odbijene su kao neosnovane žalbe tužioca i tužene Kompanije „AA“ ... u restruktuiranju i potvrđene su dopunska presuda od 10.06.2015.godine i presuda Osnovnog suda u Kraljevu, Sudske jedinice u Raški P 794/12 od 25.12.2013.godine u delu stava prvog izreke kojim je utvrđeno prema tuženima da tužilac ima pravo svojine na nepokretnosti koja je opisana u ovom stavu izreke sa udelom od 86,60%, a u delu prvotuženi sa 13,39%, kao i pravo korišćenja pripadajućeg zemljišta koje služi za redovnu upotrebu objekta, što su tuženi dužni da priznaju. Drugim stavom izreke preinačena je prvostepena presuda od 25.12.2013.godine u odnosu na Kompaniju „ AA“ ... u restruktuiranju u preostalom delu stava prvog izreke tako što je delimično usvojen tužbeni zahtev tužioca i obavezan ovaj tuženi da tužiocu preda u sudržavinu nedovršen hotel koji je u izgradnji i koji je opisan u ovom stavu izreke. Trećim stavom izreke odbačene su žalba tužioca izjavljena protiv stava prvog izreke presude Osnovnog suda u Kraljevu, Sudske jedinice u Raškoj P 794/12 od 25.12.2013.godine u delu u kome je usvojen tužbeni zahtev i žalba tužene u odnosu na stav prvi izreke iste presude u delu kojim je utvrđeno pravo susvojine u korist tuženih, kao nedozvoljene.

Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 399. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 125/04, 111/09), koji se primenjuje na osnovu odredbe člana 506. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/11, 55/14), Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija neosnovana.

U postupku donošenja pobijane presude nema bitne povrede iz člana 361. stav 2. tačka 9. ZPP, na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti, a ukazivanjem na povredu postupka iz člana 361. stav 1. u vezi člana 7. i 8. ZPP (ocena dokaza), u suštini se osporava utvrđeno činjenično stanje, što je suprotno odredbi člana 398. stav 2. ZPP.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravni prethodnik tužioca Republička zajednica penzijskog i invalidskog osiguranja radnika, na svojoj sednici Skupštine održanoj 15.07.1975.godine, usvojila je Program razvoja i unapređenja invalidske zaštite i stvaranja materijalnih sredstava za prevenciju invalidnosti, rehabilitaciju i zapošljavanje invalida rada. U okviru tog programa je bilo predviđeno finansiranje izgradnje niza objekata koji bi u svom funkcionalnom smislu mogli ostvariti svrhu u pogledu prevencije invalidnosti i rehabilitacije radnika. Investiranje izgradnje Centra, u skladu sa tadašnjom politikom Zajednice, vršeno je na način što su sredstva predviđena za izgradnju prenošena namenski novoformiranim Centrima za rehabilitaciju, kao radnim organizacijama. Predviđeno je da izgradnja spornog objekta traje do 1981.godine, od kada je trebalo da Centar bude pušten u rad. Pravni prethodnik tužioca je do 1981.godine izdvojio i isplatio za izgradnju Centra ukupno iznos od 62.757,50 tadašnjih dinara. Skupština tužioca je na preporuku Vlade Republike Srbije, u cilju razvoja turističke ponude Skijaškog centra ..., na svojoj sednici od 27.02.1981.godine donela odluku broj 838/10 o davanju saglasnosti za promenu namene objekta u ... ... , kojim je ovde tužilac dao saglasnost za promenu namene objekta, te da se može koristiti u turističke svrhe, kao i da se sredstva u iznosu navedenom u toj odluci, koja su ranije isplaćene Centru, prenesu Radnoj organizaciji „AA“ nakon čega je tuženi i upisan u posedovni list broj ... KO ... ... kao korisnik zemljišta k.p. br. ..., površine 2 ha 98 a i 68 m2. Upravni odbor tužioca je na svojoj sednici od 06.06.2006.godine doneo Odluku broj 022.2-10/53 kojom je stavio van snage raspolaganje i to: Odluku broj 838/1 od 27.02.1981.godine, nakon čega je i direktor tužioca doneo Odluku broj 022.4-10/60 od 29.06.2006.godine o stavljanju van snage navedene odluke iz 1981.godine. Veštačenjem od strane veštaka građevinske struke utvrđeno je da je tužilac u izgradnju spornog objekta uložio 3.322.306 evra ili 86,60%, a prvotuženi 513.829,00 evra ili 13,39% od ukupnih ulaganja.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, delimično je usvojen tužbeni zahtev sa zaključkom sudova da je tužilac gradnjom i uloženim sredstvima stekao pravo svojine na nedovršenom objektu u procentu koji odgovara uloženom ulaganju, a i pravo korišćenja parcele na kojoj se objekat nalazi u površini koja je neophodna za korišćenje objekta, iz razloga koje prihvata i ovaj sud.

Ocenjujući navode revizije kojima se ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava, Vrhovni kasacioni sud je našao da se istima u suštini osporava utvrđeno činjenično stanje na kome je zasnovana pobijana presuda, što ne može biti revizijski razlog s obzirom na sadržinu odredbe člana 398. stav 2. ZPP.

Naime, navodima revizije se ne osporava primena odredbi člana 70. stav 1. tačka 2 i 3. Zakona o penzijskom i invalidskom osiguranju („Službeni glasnik SRS“ broj 51/72), odredbe člana 71. Statuta tužioca, kao i odredbe Zakona o udruženom radu, koje su nižestepeni sudovi primenili kao merodavne propise, utvrđujući pravo svojine tužioca u predmetnom objektu koji nije dovršen. Ono što se navodima revizije osporava je utvrđen svojinski udeo tužioca u tom objektu, koji je u ovom postupku utvrđen na osnovu nalaza i mišljenja veštaka koji je utvrdio kolika su bila ulaganja tužioca u ovaj objekat, te srazmerno tim ulaganjaima koji je i svojinski udeo tužioca. Navodima revizije se ne osporava nalaz veštaka u pogledu visine uloženih sredstava, ali se ističe da bi svojinski udeo tužioca trebao biti veći, tvrdeći da su radnici prvotuženog odnosili ugrađenu opremu u sporni hotel, te nakon toga isti materijal i opremu koristili za izgradnju hotela …. na …. Ocenjujući ove navode tužioca u toku postupka, sudovi su pravilno zaključili da isti nisu od značaja na svojinski udeo tužioca, odnosno svojinski udeo stranaka u navedenom objektu, koji je utvrđen na osnovu izvršenih ulaganja stranaka, već eventualno na odgovornost prvotuženog i njegovu obavezu da nakndi štetu koja je pričinjena objektu za vreme dok je objekat bio u njegovom posedu. Pravo svojine parničnih stranaka na predmetnom nedovršenom objektu utvrđeno je na osnovu izvršenih ulaganja novčanih sredstava, nezavisno od trenutnog faktičkog stanja tog objekta, pa eventualne nezakonite radnje na koje je tužilac u toku postupka ukazivao, kao što je krađa materijala i opreme sa hotela, mogu biti od značaja samo za eventualnu odgovornost učinioca tih radnji za naknadu štete, a ne mogu uticati na utvrđen svojinski udeo stranaka u tom objektu, kako se to neosnovano ističe u reviziji.

Iz napred iznetih razloga, primenom člana 405. ZPP odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Ljubica Milutinović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić