Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ocenio da je revizija tužioca dozvoljena po članu 403. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11...55/14), ispitao pobijanu presudu na osnovu člana 408. tog zakona i utvrdio da je revizija tužioca osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju tužilac je vlasnik parcela kp.br. .. i .. KO ... na kojima se nalazi stambena zgrada sa pomoćnim objektima i plevnjom, a koje se graniče sa parcelom tuženog koja je na višem nivou u odnosu na parcele tužioca. Tužiočev pomoćni objekat – plevnja nalazi se pored drvene ograde sa žicom koja predstavlja međnu liniju između parcela stranaka. Navedenu plevnju tuženi je koristio u dužem vremenskom periodu do avgusta meseca 2014. godine, kada je tužilac plevnju dao na korišćenje drugom licu. Tokom meseca februara 2015. godine došlo je do rušenja jednog zida plevnje koji je okrenut prema parceli tuženog. Prema nalazu i mišljenju veštaka građevinske struke od 10.07.2017. godine i dopunskom izjašnjenju, do rušenja zida na plevnji tužioca je došlo u vezi sa odvodom vode sa česme tuženog u pravcu plevnje koja je išla vadom do sredine parcele tuženog a potom se po istoj razlivala. Po mišljenju veštaka građevinske struke hidro smera od 08.03.2018. godine do urušavanja dela plevnje došlo je zbog podzemnih voda koje su usmerene sa parcele tuženog prema plevnji tužioca, a koje su potpomognute konfiguracijom terena i nagibom, kao i zbog nekvalitetne i neadekvatne gradnje plevnje koja je od nepečene cigle sa plitkim temeljom i neadekvatnom zaštitom temelja i zida. S obzirom da navedeni veštaci nisu usaglasili nalaze, obavljeno je novo veštačenje od 18.04.2019. godine, na osnovu koga je utvrđeno da postoji uzročno posledična veza između oticanja vode sa parcele tuženog i štete koja je nastala na plevnji tužioca, što znači da šteta nije nastala zbog slabe gradnje i nepostojanja horizontalnih i vertikalnih oluka.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je usvojio tužbeni zahtev nalazeći da je došlo do oštećenja pomoćnog objekta tužioca (plevnje) usled slivanja vode sa parcele tuženog, pa je tuženi dužan da izvrši sanaciju oštećenja na osnovu članova 154. i 185. ZOO.

Drugostepeni sud je prihvatio stanovište prvostepenog suda da je šteta na pomoćnom objektu tužioca u uzročno posledičnoj vezi sa ispuštanjem otpadnih voda sa parcele tuženog, ali je preinačio prvostepenu presudu i odbio tužbeni zahtev, jer tužilac nije jasno i precizno opredelio vrstu radova i materijala koji bi se upotrebili radi dovođenja plevnje u pređašnje stanje, pa je obaveza tuženog koja se odnosi na činidbu, odnosno izvođenje radova na delu objekta tužioca neodređena i neodrediva te se kao takva ne može izvršiti.

Stanovište drugostepenog suda nije pravilno.

Prema članu 5. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa vlasnik nepokretnosti dužan je da se pri korišćenju nepokretnosti uzdržava od radnji i da otklanja uzroke koji potiču od njegove nepokretnosti, kojima se otežava korišćenje drugih nepokretnosti (pored ostalog i oticanja otpadnih voda i sl.) preko mere koja je uobičajena s obzirom na prirodu i namenu nepokretnosti i na mesne prilike, ili kojima se prouzrokuje znatnija šteta. Ukoliko treće lice neosnovano uznemirava vlasnika ili pretpostavljenog vlasnika na drugi način a ne oduzimanjem stvari, vlasnik odnosno pretpostavljeni vlasnik, može tužbom zahtevati da to uznemiravanje prestane, a kada je uznemiravanjem prouzrokovana šteta, vlasnik ima pravo da zahteva naknadu štete po opštim pravilima o naknadi štete (član 42.).

U konkretnom slučaju tužbenim zahtevom je traženo da tuženi izvrši sanaciju oštećenja na plevnji tužioca koja se nalazi na označenim parcelama na taj način što će zid plevnje koji gleda prema kućnom placu tuženog ozidati i popraviti krovnu konstrukciju o svom trošku i od svog materijala. Kod utvrđene činjenice da je oštećenje pomoćnog objekta tužioca (plevnje) u uzročno posledičnoj vezi sa oticanjem vode sa parcele tuženog, pravilno je prvostepeni sud odlučio kada je usvojio tužbeni zahtev. Suprotno stanovištu drugostepenog suda, takva sadržina pravne zaštite zasnovana je na pravilnoj primeni materijalnog prava, jer je po članu 185. stav 1. ZOO, odgovorno lice dužno da uspostavi stanje koje je bilo pre nego što je šteta nastala. Pitanje odredivosti vrste materijala i radova u ispunjenju činidbe ne vodi odbijanju tužbenog zahteva, već eventualno predstavlja pitanje podobnosti izvršne isprave za izvršenje, što nije na štetu tuženog kao stranke koja je izjavila žalbu, pa nije bilo mesta preinačenju prvostepene presude iz tih razloga odbijanjem tužbenog zahteva. Zato je Vrhovni kasacioni sud preinačio drugostepenu presudu.

Tužilac je uspeo u postupku po reviziji pa mu na osnovu članova 153. stav 1, 154. stav 2. i 165. stav 2. ZPP pripadaju traženi troškovi za sastav revizije u iznosu od 12.000,00 dinara prema važećoj AT i 3.800,00 dinara na ime sudske takse za reviziju po važećoj Taksenoj tarifi. Preinačenjem odluke drugostepenog suda i odbijanjem žalbe tuženog potvrđena je prvostepena presuda koja u sebi sadrži i rešenje o troškovima prvostepenog postupka koji su tužiocu pravilno dosuđeni.

Na osnovu člana 416. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Zvezdana Lutovac, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić