Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 13336/2022
16.11.2022. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Dobrile Strajina, predsednika veća, Gordane Komnenić i Dragane Mirosavljević, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Mirjana Grubač, advokat iz ..., protiv tuženog BB iz ..., čiji je punomoćnik Rade Erkić, advokat iz ..., radi činidbe, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 5063/21 od 14.04.2022. godine, u sednici održanoj 16.11.2022. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 5063/21 od 14.04.2022. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Višeg suda u Beogradu P 1373/20 od 10.05.2021. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužioca, pa je obavezan tuženi da se sa svim licima i stvarima iseli iz poslovnog prostora broj ..., koji se nalazi u prizemlju stambene zgrade u ... u ulici ..., na kp. br. 2147 upisano u list nepokretnosti broj ... na K.O. ... i da ga tako ispražnjenog od lica i stvari preda tužiocu. Stavom drugim izreke, tuženi je obavezan da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 435.100,00 dinara sa kamatom počev od dana sticanja uslova za izvršnost odluke pa do isplate.
Apelacioni sud u Beogradu je, presudom Gž 5063/21 od 14.04.2022. godine, stavom prvim izreke, odbio, kao neosnovanu, žalbu tuženog i potvrdio presudu Višeg suda u Beogradu P 1373/20 od 10.05.2021. godine. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev tužioca za naknadu troškova drugostepenog postupka, kao neosnovan.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je izjavio blagovremenu reviziju, zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.
Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu, primenom odredbe člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11... 18/20) i utvrdio da je revizija neosnovana.
U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti, a ni druge bitne povrede propisane odredbom člana 407. stav 1. tačke 2. i 3. istog Zakona, na koje tuženi neosnovano u reviziji ukazuje.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je isključivi zemljišno- knjižni vlasnik poslovnog prostora broj ... u ... u ..., površine 20m2, koji je stekao ugovorom o kupoprodaji zaključenim sa prethodnim vlasnikom, VV, kome je, prethodno, predmetni lokal vraćen rešenjem Agencije za restituciju od 09.04.2015. godine. Tuženi je u državini spornog poslovnog prostora jer je imao zaključeni ugovor o zakupu sa JP „Poslovni prostor Opštine Stari Grad“, kao zakupodavcem, počev od 14.07.2000. godine. Tim ugovorom je ugovoreno da je prostor predat na korišćenje radi obavljanja trgovinske delatnosti tako što zakup traje počev od 01.07.2000. godine, kao dana predaje lokala u posed tuženog, pa do 30.06.2010. godine, a nakon tog perioda, predviđeno je da zakup preraste na neodređeno vreme. Između parničnih stranaka nije zaključen ugovor o zakupu pošto nije postignut dogovor o iznosu zakupnine. Tuženi je izvodio radove na adaptaciji spornog prostora, tako što je napravio galeriju i spustio ploču, a napravio je i otvor radi silaska u podrumske prostorije koje koristi za potrebe lokala. Na istoj adresi u ..., pored navedenog lokala broj 2 desno, u kome se pre ulaska tuženog nalazio muški frizer levo se nalazi poslovni prostor površine 80m2 koji je u fondu kojim upravlja JP „Poslovni prostor Opštine Stari Grad“.
Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su tužbeni zahtev tužioca usvojili i tuženog obavezali da se iseli iz predmetnog poslovnog prostora, i da ga, praznog od lica i stvari, preda tužiocu, na osnovu odredbe člana 37. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa, pošto je tužilac dokazao da je isključivi vlasnik tog poslovnog prostora koji tuženi drži bez pravnog osnova. Pri odlučivanju, nižestepeni sudovi su imali u vidu navode tuženog da je zajedno sa JP„Poslovni prostor Opštine Stari Grad“, udružio sredstva radi izvođenja radova na investicionom održavanju spornog poslovnog prostora. Međutim, nesporno je da u predmetnom poslovnom prostoru nije uvećana bruto površina i da se izvođenje tih radova ne smatra uvećanjem objekta u smislu Zakona o vraćanju oduzete imovine i obeštećenju („Službeni glasnik RS“, br. 72/2011... 153/2020), pošto je postavljanjem galerije jedinstvena površina od 20m2 podeljena u dva nivoa, a otvaranje prolaza u podrum nije od uticaja, jer podrumske prostorije nisu predmet ove parnice.
Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, nižestepeni sudovi su pravilno primenili materijalno pravo.
Zaštita prava svojine propisana je odredbom člana 37. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa, tako što vlasnik može tužbom zahtevati od držaoca povraćaj individualno određene stvari (stav 1.) Vlasnik mora dokazati da na stvar čiji povraćaj traži ima pravo svojine, kao i da se stvar nalazi u faktičkoj vlasti tuženog (stav 2).
U konkretnom slučaju tužilac je isključivi vlasnik predmetnog poslovnog prostora broj 2, u prizemlju stambene zgrade u ulici ... u ..., koji tuženi drži bez pravnog osnova, pa je dužan da ga preda tužiocu.
Navodima revizije tuženog o tome da je činjenično stanje nepotpuno utvrđeno, jer je on adaptacijom spornog prostornog prostora stvorio novu stvar, su bez uticaja na odlučivanje imajući u vidu da revizija ne može da se izjavi zbog pogrešno ili nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, na osnovu odredbe člana 407. stav 2. Zakona o parničnom postupku, osim u slučaju člana 403. stav 2. tog Zakona, što ovde nije slučaj.
Pravilna je i odluka o troškovima parničnog postupka, jer je doneta pravilnom primenom odredbe člana 153. stav 1. i 154. Zakona o parničnom postupku.
Iz izloženih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odluku kao u izreci doneo primenom odredbe člana 414. stav 1. Zakona o parničnom postupku.
Predsednik veća - sudija
Dobrila Strajina, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić