Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev 13626/2022
04.10.2023. godina
Beograd

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Dobrile Strajina, predsednika veća, Dragane Mirosavljević, Nadežde Vidić, Mirjane Andrijašević i Zorana Hadžića, članova veća, u parnici tužioca Grada Kraljeva, koga zastupa Gradsko pravobranilaštvo, protiv tužene AA iz ..., čiji je punomoćnik Bora Nikolić advokat iz ..., radi sticanja bez osnova, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 1087/22 od 05.05.2022. godine, u sednici veća održanoj dana 04.10.2023. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 1087/22 od 05.05.2022. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 1087/22 od 05.05.2022. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Kraljevu P 1856/2020 od 19.01.2022. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužiocu na ime sticanja bez osnova, za period od decembra 2012. godine do oktobra 2020. godine, isplati 451.720,73 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 01.11.2020. godine do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da tužiocu na ime troškova parničnog postupka plati 36.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 1087/22 od 05.05.2022. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene, potvrđena prvostepena presuda i odbijen zahtev tužene za naknadu troškova postupka po žalbi.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena je, zbog pogrešne primene materijalnog prava, blagovremeno izjavila reviziju sa predlogom da sud o istoj odluči kao o izuzetno dozvoljenoj na osnovu odredbe člana 404. ZPP.

Predmet tužbenog zahteva u ovom sporu je naknada za korišćenje stana namenjenog alternativnom smeštaju interno raseljenih lica, jer je tužena stan nastavila da koristi nakon isteka vremena od tri godine predviđenog Ugovorom o pravu korišćenja stana na određeno vreme od 20.08.2009. godine, bez zaključenog novog ugovora o zakupu i nakon izvršnosti presude Osnovnog suda u Kraljevu P 592/13 od 28.12.2015. godine kojom je obavezana da se iz stana iseli sa svim licima i stvarima. Nižestepeni sudovi su zaključili da tužena po isteku ugovorenog vremena trajanja zakupa, sporni stan koristi bez pravnog osnova i odluku o tužbenom zahtevu su zasnovali na obavezi plaćanja naknade za korišćenje tuđe stvari (član 219. Zakona o obligacionim odnosima). O ovoj obavezi sudovi su odlučivali uz uvažavanje činjenice da je stan namenjen za smeštaj interno raseljenih lica, ali i vodeći računa o pravima i obavezama koje je tužilac preuzeo ugovorom od 24.04.2008. godine zaključenim sa Organizacijom HELP koja u Srbiji realizuje program pomoći interno raseljenim licima, obezbeđivanjem alternativnih stambenih rešenja, na osnovu kojeg je sa tuženom i zaključio Ugovor o zakupu na određeno vreme od 20.08.2009. godine, kao i relevantnim odredbama Zakona o socijalnom stanovanju.