Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 13953/2022
05.04.2023. godina
Beograd

U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jelice Bojanić Kerkez, predsednika veća, Vesne Stanković i Radoslave Mađarov, članova veća, u parnici tužioca Gradske opštine Novi Beograd, koju zastupa Gradsko pravobranilaštvo Grada Beograda, Odeljenje za Gradske opštine Zemun i Novi Beograd, protiv tuženog AA iz ..., čiji je punomoćnik Radoslav Ivanović, advokat iz ..., radi sticanja bez osnova, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 3527/2021 od 30.06.2021. godine, u sednici veća održanoj dana 05.04.2023. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 3527/2021 od 30.06.2021. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Trećeg osnovnog suda u Beogradu P 6059/17 od 27.02.2019. godine, odbijen je tužbeni zahtev kojim je traženo da sud obaveže tuženog da tužiocu po osnovu neosnovanog obogaćenja isplati iznos od 372.367,06 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od podnošenja tužbe do isplate, te je tužilac obavezan da tuženom nadoknadi parnične troškove u iznosu od 29.624,00 dinara.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 3527/2021 od 30.06.2021. godine, preinačena je prvostepena presuda, te je tuženi obavezan da tužiocu na ime sticanja bez osnova isplati iznos od 372.367,06 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 17.10.2017. godine kao dana podnošenja tužbe do isplate, te da mu nadoknadi troškove celog postupka u iznosu od 33.000,00 dinara.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 1. ZPP, učinjene pred drugostepenim sudom i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da je revizija dozvoljena po odredbi člana 403. stav 2. tačka 2. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 ... 18/20), pa je po odredbi člana 408. ZPP ispitao pobijanu presudu i utvrdio da je revizija neosnovana.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tuženom, zaposlenom kod tužioca, prestao je radni odnos kao neraspoređenom zaposlenom po konačnom rešenju tužioca od 10.04.2017. godine. Rešenjem je konstatovan prestanak radnog odnosa sa danom 26.02.2017. godine, zbog zasnivanja radnog odnosa kod drugog poslodavca dana 27.02.2017. godine, pre isteka roka od dva meseca od dana konačnosti rešenja kojim je ostao neraspoređen. Pre donošenja ove odluke tužilac je doneo dva rešenja o prestanku radnog odnosa tuženom na dane 21.11.2016. godine i 01.03.2017. godine, koja su u instancionoj kontroli stavljena van snage, a na osnovu kojih je tuženom isplatio otpremninu od 329.528,51 dinara i 42.838,55 dinara, čiji povraćaj traži u ovoj parnici.

Pošto je tuženom na osnovu konačnog rešenja prestao radni odnos kod tužioca zbog zaposlenja kod drugog poslodavca, pre isteka roka od dva meseca od kada je konačnim rešenjem utvrđeno da je neraspoređen, a ranije doneta rešenja tužioca na osnovu kojih je isplaćena otpremnina u skladu sa članom 169. stavovi 4. i 5. Zakona o zaposlenima u autonomnim pokrajinama i jedinicama lokalne samouprave stavljena van snage, drugostepeni sud odluku o obavezi vraćanja primljenog zbog otpadanja pravnog osnova zasniva na odredbama članova 210. stav 1. i 214. Zakona o obligacionim odnosima.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da je drugostepeni sud na utvrđene činjenice pravilno primenio materijalno pravo, te da u postupku koji je prethodio donošenju pobijane presude nisu učinjene bitne povrede odredaba ZPP.

Činjenično je razjašnjeno da se tuženi, kao zaposleni, koristio pravnim lekovima protiv odluka tužioca, poslodavca, da je kontrola za ishod imala stavljanje van snage rešenja tužioca od 21.11.2016. godine i 01.03.2017. godine, po kojima je izvršena isplata spornog iznosa. Tuženi je izjavio žalbu i protiv rešenja od 10.04.2017. godine, kojim je utvrđeno da mu je radni odnos kod tužioca prestao sa danom 26.02.2017. godine. Rešenje tužioca o prestanku radnog odnosa od 10.04.2017. godine je konačno, pošto je drugostepena komisija donela odluku od 15.05.2017. godine kojom je žalba kao neosnovana odbijena.

Tuženi revizijom ne dovodi u sumnju zakonitost rešenja tuženog od 10.04.2017. godine, pošto ne tvrdi, niti pruža dokaze da je protiv ove odluke vodio upravni spor u skladu sa članom 176. Zakona o zaposlenima u autonomnim pokrajinama i jedinicama lokalne samouprave. Budući da je naknadno otpao pravni osnov isplata, tuženi je pravilno obavezan da primljeno vrati, sa zakonskom zateznom kamatom od dana podnošenja tužbe pa do isplate. Stoga, ukazivanje u reviziji da postoje greške u pravnoj terminologiji prilikom odlučivanja o pravima tuženog iz radnog odnosa, odnosno da su rokovi nepravilno računati, ne može uticati na zakonitost pobijane presude, pošto je pravni osnov za isplatu spornog iznosa po konačnoj odluci tužioca otpao.

Iz iznetih razloga, na osnovu odredbe člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija
Jelica Bojanić Kerkez,s.r.

Za tačnost otpravka
upravitelj pisarnice
Marina Antonić