Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Vesne Popović, predsednika veća, dr Ilije Zindovića, Lidije Đukić, Božidara Vujičića i Branislava Bosiljkovića, članova veća, u pravnoj stvari tužioca AA iz ..., koga zastupa Vesna Veljović Janković, advokat iz ..., protiv tuženih Opštine Ub sa sedištem u Ubu, ul. Vojvode Mišića 2b, koju zastupa Pravobranilac Opštine Ub i JVP ''Srbijavode'' Beograd, radi naknade štete, odlučujući o reviziji prvotužene izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Valjevu Gž 1191/17 od 12.10.2017. godine, u sednici održanoj 03.07.2019. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tužene Opštine Ub izjavljene protiv presude Višeg suda u Valjevu Gž 1191/17 od 12.10.2017. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužene Opštine Ub izjavljena protiv presude Višeg suda u Valjevu Gž 1191/17 od 12.10.2017. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Ubu P 440/2016 (2010) od 24.05.2017. godine, stavom prvim izreke, obavezani su tuženi Opština Ub i Javno vodoprivredno preduzeće ''Srbijavode'' Beograd, Vodoprivredni centar Sava-Dunav, da tužiocu AA iz ... solidarno na ime naknade štete plate novčani iznos od 308.065,48 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na isti iznos počev od 24.05.2017. godine pa do isplate, sve u roku od osam dana po prijemu presude, dok se veći deo tužbenog zahteva koji se odnosi na traženu zakonsku zateznu kamatu na isti novčani iznos počev od 11.04.2017. pa do 24.05.2017. godine odbija kao neosnovan. Stavom drugim izreke, obavezani su tuženi Opština Ub i Javno vodoprivredno preduzeće ''Srbijavode'' Beograd, Vodoprivredni centar Sava-Dunav da tužiocu AA iz ... na ime parničnih troškova plate 237.125,30 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na isti iznos počev od pravnosnažnosti presude, pa do isplate sve u roku od osam dana po prijemu presude.

Presudom Višeg suda u Valjevu Gž 1191/17 od 12.10.2017. godine, stavom 1. izreke, odbijena je kao neosnovana žalba prvotužene Opštine Ub, a presuda Osnovnog suda u Ubu P 440/2016 (2010) od 24.05.2017. godine u stavu 1. izreke u delu u kome je tužena Opština Ub obavezana da tužiocu na ime naknade štete plati iznos od 308.065,48 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 24.05.2017. godine pa do isplate, kao i u stavu 2. izreke u delu u kome je prvotužena Opština Ub obavezana da tužiocu na ime troškova parničnog postupka plati iznos od 231.125,30 dinara, potvrđena. Stavom 2. izreke, preinačena je ista presuda u stavu 1. izreke u preostalom delu u kome je usvojen tužbeni zahtev, tako što se tužbeni zahtev kojim je traženo da se tuženi Vodoprivredno preduzeće ''Srbijavode'' Beograd, Vodoprivredni centar Sava- Dunav solidarno sa tuženom Opštinom Ub obaveže da tužiocu na ime naknade štete plati iznos od 308.065,48 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na taj iznos počev od 24.05.2017. godine, odbija kao neosnovan. Stavom 3. izreke, preinačena je odluka o troškovima postupka sadržana u stavu 2. izreke pobijane presude odnosno tuženo vodoprivredno preduzeće ''Srbijavode'' Beograd, Vodoprivredni centar Sava-Dunav, tako što se tužilac obavezuje da ovom tuženom na ime troškova parničnog postupka plati iznos od 53.356,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti do isplate. Troškovi drugostepenog postupka nisu dosuđeni.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, prvotužena Opština Ub je izjavila reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložila da se revizija smatra izuzetno dozvoljenom, a radi razmatranja pitanja od opšteg interesa i posebno pravna pitanja o interesu ravnopravnosti građana (član 404. ZPP).

Prema članu 404. stav 1. ZPP posebna revizija se može izjaviti zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda, potrebno razmotriti pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i kada je potrebno novo tumačenje prava. Prema stavu 2. istog člana, ispunjenost uslova za izuzetnu dozvoljenost revizije Vrhovni kasacioni sud ceni u veću od pet sudija.

U ovoj pravnoj stvari pravnosnažnom presudom odlučeno je o tužbenom zahtevu tužioca prema tuženoj Opštini Ub kojom je utvrđeno da je propustom prvotužene Opštine Ub zbog nečišćenja korita reke stvorena situacija da je prilikom velike poplave u toku 2010. godine kada je pretila opasnost da se voda izlije u naselje tužena zatražila saglasnost da se izvrši probijanje nasipa na tri lokacije i to u selu ..., ... i ... . Dobijena je dozvola od nadležnog organa radi probijanja zaštitnog bedema, izvršeno je probijanje bedema pa se deo vode iz rečnog korita izlio u parcele vlasništvo tužioca koje su bile zasejane ovsom, pšenicom, sojom i ječmom. Deo parcela tužilac je uzeo i u zakup od trećeg lica. Veštačenjem od strane veštaka poljoprivredne struke utvrđeno je da je plavljenjem parcela tužioca, isti pretrpeo totalnu štetu na usevima pšenice, kukuruza, ječma i soje, a da je ta visina štete kad se odbiju svi troškovi u visini od 308.065,48 dinara. Daljem veštačenjem veštaka građevinske struke utvrđeno je da do poplave ne bi došlo da su preduzete mere na produbljivanju reke Ub, čišćenjem iste, čišćenjem obala i izgradnjom obala - utvrda što je sve u ovom slučaju izostalo.

Pri ovako utvrđenom činjeničnom stanju, prvostepeni sud je našao da nema mogućnosti primene odredbi člana 161. stav 2. Zakona o obligacionim odnosima, pa je tužbeni zahtev usvojio i obavezao tužene na plaćanje naknade štete tužiocu. Odlučujući o žalbi drugostepeni sud je prihvatio navode prvostepenog suda u pogledu osnova za naknadu štete ali je preinačio prvostepenu odluku i odbio tužbeni zahtev u odnosu na drugotuženu nalazeći da u odnosu na istu postoji nedostatak pasivne legitimacije.

Po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda, vezano za obavezujući deo presude u odnosu na prvotuženu, nižestepeni sudovi su pravilno odlučili u skladu sa zakonom, te da se u konkretnom slučaju nisu stekli uslovi da se razmatraju pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana kao ni potreba ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava.

Kako na osnovu iznetog proizilazi da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.

Naime, odredbom člana 403. stav 3. ZPP propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.

Tužba radi isplate naknade štete podneta je dana 08.10.2010. godine, a tužbeni zahtev je opredeljen na iznos od 280.000,00 dinara, pri čemu je kasnije visina tužbenog zahteva opredeljena na iznos od 308.065,48 dinara, što prema srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe predstavlja dinarsku protivvrednost ispod 40.000 evra.

Imajući u vidu da se u konkretnom slučaju radi o imovinskopravnom sporu, koji se odnosi na novčano potraživanje, u kome pobijana vrednost predmeta spora ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra, to je Vrhovni kasacioni sud našao da je revizija tužene Opštine Ub nedozvoljena, primenom člana 403. stav 3. ZPP.

U skladu sa iznetim, a na osnovu čl. 413. u vezi 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća sudija

Vesna Popović,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić