Prema utvrđenom činjeničnom stanju, rešenjem Prvog osnovnog suda u Beogradu O 6760/14 od 07.04.2016. godine tužilja je nakon smrti supruga BB oglašena za naslednika na njegovoj zaostavštini koju je činilo, između ostalog, pravo korišćenja na spornim kat. parcelama: .../..., ..., .../... i .../..., kao gradskom građevinskom zemljištu (neizgrađenom), koje pravo je potom upisano u korist tužilje u Listu nepokretnosti ... KO ... . Pre podnošenja tužbe, rešenjem RGZ SKN Savski Venac od 11.01.2017. godine odbijen je zahtev tužilje radi konverzije prava korišćenja u pravo svojine bez naknade na predmetnim katastarskim parcelam. Po pravnosnažnosti ovog rešenja (15.08.2019. godine) tužilja je pred Upravnom sudom dana 18.10.2019. godine pokrenula upravni spor. Ove parcele su svojevremeno bile vlasništvo roditelja tužiljinog supruga na osnovu kupoprodajnih ugovora iz 1946. godine, od čega vlasništvo majke VV: .../... starog premera, površine 6373,20m2 (zk.ul. ...) i ... starog premera, površine 1890,60 m2 (zk.ul. ...), a oca GG: ... starog premera, površine 577,10m2 (zk.ul. ...) i ... starog premera, površine 7614,60m2 (zk.ul. ...). Nakon smrti GG (1955. godine) njegovu imovinu su na osnovu rešenja Drugog sreskog suda u Beogradu O 670/55 od 18.11.1955. nasledili supruga VV i sin DD. Rešenjem NOO Opštine Savski Venac 04-br 2438/15 od 13.05.1960. godine nacionalizovane su i postale društvena svojina kat. parcele i to: ... u površini 6.373,20 m2, ... u površini od 557,10 m2 dela i ... u površini od 1890,60 m2. Po smrti VV, na osnovu rešenja o nasleđivanju Drugog opštinskog suda u Beogradu O 733/78 od 06.10.1978. godine i dopunskog rešenja od 07.02.1994. godine, njenu imovinu koja se, između ostalog, sastoji i od prava korišćenja ovde spornih kat. parcela ... (neizgrađen deo), ..., ... i ..., sve starog premera, nasledio je suprug tužilje BB.

Na predmetim kat. parcelama (koje su nakon nacionalizacije bile u režimu društvene svojie, a potom u režimu državne svojine) suprug tužilje je imao pravo korišćenja. Rešenjem Odeljenja za komunalno-stambene, imovinsko-pravne i građevinske poslove Opštine Savski Venac u Beogradu br. 46-283/2000-III-03 od 05.06.2001. godine, stavom prvim izreke, izuzeto je iz poseda gradsko građevinsko zemljište na kat. parceli .../... novog premera (.../... KO ... starog premera) u površini od 849 m2, vlasništvo Republike Srbije, u korist tužiljinog supruga BB (po njegovom zahtevu) u cilju privođenja zemljišta nameni obrazovanjem građevinske parcele br. ...- ... KO ... i izgradnje objekta u skladu sa regulacionim planom prostorne celine „Dedinje“ („Službeni list Grada Beograda“, br. 1/2000), odnosno urbanističkim projektom za ovu lokaciju. Stavom drugim izreke priznato je tužiljinom suprugu pravo preče gradnje (oročeno na rok od tri godine), uz davanje na trajno korišćenje izgrađenog građevinskog zemljišta na predmetnoj građevinskoj parceli koje se formira od sledećih kat. parcela: .../... (stari premer .../...) u površini od 849 m2, ... (stari premer ...) u površini od 577 m2, .../... (stari premer .../...) površine 7579 m2, ... (stari premer ...) u površini od 1277 m2 i ... (stari permer ...) u površini od 1891 m2, sve KO ..., tako da ukupna površina novoformirane građevinske parcele iznosi 12123 m2 u cilju privođenja zemljišta nameni izgradnjom objekta u skladu sa regulacionim planom prostorne celine „Dedinje“.

Polazeći od tražene pravne zaštite tužilje, nižestepeni sudovi su ocenili kao neosnovane: prigovor apsolutne nenadležnosti suda za postupanje u ovoj pravnoj stvari jer se tužbenim zahtevom ne traži da sud izvrši konverziju prava korišćenja u pravo svojine, već utvrđenje prava svojine tužilje na predmetnim parcelama, prigovor nedostatka pasivne legitimacije na strani tužene jer je Republika Srbija i dalje upisana kao vlasnik u katastru nepokretnosti i prigovor nedostatka pravnog interesa za podnošenje tužbe u ovoj pravnoj stvari jer tužilja kao upisani korisnik predmetnih parcela u katastru nepokretnosti ima pravni interes da se utvrdi njeno pravo svojine na predmetnim parcelama, a naročito kada joj je to pravo osporeno od strane tužene u upravnom postupku. Imajući u vidu utvrđeno činjenično stanje, nižestepeni sudovi su usvojili postavljeni tužbeni zahtev smatrajući da konverzija prava korišćenja građevinskog zemljišta u pravo svojine nastaje po sili zakona, ispunjenjem zakonskih uslova, o kom zahtevu odlučuje sud, dok upis tog prava u javni registar nepokretnosti ima samo deklarativni karakter.

Prema stanovištu prvostepenog suda, s pozivom na članove 102. stavovi 1. i 2. u vezi člana 90. stav 3. Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“ br. 72/09...37/19), važećeg u vreme podnošenja tužbe, imajući u vidu da su pravni prethodnici tužilje (roditelji njenog supruga) bili upisani kao vlasnici predmetne parcele, da su pravo svojine stekli teretnim pravnim poslom, da je zatim zemljište nacionalizovano, nakon čega su vlasnici bili uknjiženi sa pravom trajnog korišćenja ovog zemljišta, da je tužilja sada upisana kao korisnik predmetnih parcela u katastru nepokretnosti. Ocenio je da je danom stupanja na snagu Zakona o planiranju i izgradnji došlo do konverzije tužiljinog prava korišćenja u pravo svojine. U konkretnom slučaju, nema mesta primeni odredbe člana 102. stav 9. tačka 2. Zakona o planiranju i izgradnji jer pravo trajnog korišćenja pravnog prethodnika tužilje na predmetnom neizgrađenom gradskom građevinskom zemljištu u državnoj svojini nije stečeno putem odluke nadležnog organa, s obzirom na to da je u momentu donošenja rešenja Opštine Savski Venac o pravu preče gradnje iz 2001. godine, ovo pravo već bilo stečeno i upisano u zemljišnim knjigama.

Dodatno, drugostepeni sud je izneo argumentaciju da je za ocenu osnovanosti tužiljinog zahteva merodavna odredba Zakona o planiranju i izgradnji važeća u vreme smrti njenog pravnog prethodnika – BB, preminulog 20.08.2014. godine. Kako je tokom postupka utvrđeno da je tužiljin pravni prethodnik u javnoj knjizi evidencije nepokretnosti i pravima na njima upisan kao nosilac prava korišćenja na građevinskom zemljištu koje je predmet tužbenog zahteva po osnovu nasleđivanja, to je prema odredbama članova 101. stav 1. i 101a. stav 1. Zakona o planiranju i izgradnji stupanjem na snagu ovog zakona dana 11.09.2009. godine njegovo upisano pravo korišćenja prešlo u prvo svojine po samom zakonu bez naknade. Ovo zakonom stečeno pravo svojine predmetnih parcela u momentu njegove smrti preneto je na tužilju u smislu članova 1. i 212. Zakona o nasleđivanju i ona je na istom stekla pravo svojine u skladu sa odredbom člana 20. Zakona o osnovama svojinsko-pravnih odnosa. Činjenica da li je propuštanjem roka od 3 godine za izgradnju premetnog objekta suprug tužilje BB izgubio pravo preče gradnje nije od uticaja na ranije stečeno pravo korišćenja. Suprotno tumačenje vodilo bi povredi stečenog prava na imovinu jer su pravni prethodnici tužilje teretnim pravnim poslom, a ona nasleđem stekli pravo svojine koje im je Zakonom o nacionalizaciji ograničeno pretvaranjem istog u pravo korišćenja koje je manjeg obima (ograničeno pravo raspolaganja) pa bi prihvatanje tvrdnji tužene da tužilja ima pravo svojine samo uz plaćanje naknade u visini tržišne vrednosti ovih nepokretnosti vodilo očiglednoj povredi stečenih svojinskih prava.

Vrhovni sud nalazi da se izloženi pravni stav nižestepenih sudova za sada ne može prihvatiti, jer je zbog pogrešne primene materijalnog prava činjenično stanje ostalo nepotpuno utvrđeno.

Zakonom o planiranju i izgradnji (“Službeni glasnik RS“, br.72/09 ...50/13 od 07.06.2013. godine - US), koji je bio na snazi u vreme smrti pravnog prethodnika tužilje (20.08.2014. godine), bila su izjednačena lica koja su upisana kao nosioci prava korišćenja na izgrađenom građevinskom zemljištu (član 101. stav 1.) i na neizgrađenom građevinskom zemljištu (član 101a. stav 1.) u državnoj svojini u javnoj knjizi o evidenciji nepokretnosti i pravima na njima, tako što je propisano da im prestaje pravo korišćenja na građevinskom zemljištu i prelazi u pravo svojine bez naknade, koje odredbe se prema stavu 4. člana 101. i stavu 2. člana 101a. ovog zakona, nisu primenjivale na lica koja su po ovom zakonu mogla ostvariti pravo na konverziju prava korišćenja u pravo svojine uz naknadu, što se, između ostalog, odnosilo i na lica nosioce prava korišćenja neizgrađenog gradskog zemljišta u državnoj svojini kada je stečeno radi izgradnje u skladu sa zakonom kojim su se uređivali građevinsko zemljište do 13.05.2003. godine ili na osnovu odluke nadležnog organa (član 104.).

Izmenama i dopunama Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“ br.132/14 od 09.12.2014. godine), koje su stupile na snagu 17.12.2014. godine, izmenjene su odredbe ovog Zakona u delu koji se odnosi na konverziju prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu, tako što je članom 102. stav 1. propisano da se pravo korišćenja na građevinskom zemljištu, pretvara u pravo svojine bez naknade; da se pravo svojine iz stava 1. ovog člana stiče danom stupanja na snagu tog zakona (dana 11.09.2009. godine), a upis tog prava vrši organ nadležan za poslove državnog premera i katastra, po službenoj dužnosti u korist lica koje je upisano kao vlasnik objekta, odnosno objekata koji se nalaze na toj parceli, odnosno lica koje je upisano kao nosilac prava korišćenja na katastarskoj parceli na neizgrađenom građevinskom zemljištu (stav 2.), osim za lica čiji je položaj uređen zakonom kojim se uređuje pretvaranje prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu uz naknadu (stav 3.). Međutim, članom 102. stav 9. ovog zakona propisano je da se odredbe iz stava 1. ovog člana ne primenjuju, između ostalog, na lica nosioce prava korišćenja na neizgrađenom građevinskom zemljištu u državnoj svojini koje je stečeno radi izgradnje u skladu sa ranije važećim zakonima kojima je bilo uređeno građevinsko zemljište do 13.05.2003. godine, ili na osnovu odluke nadležnog organa (tačka 2. istog stava); dok je stavom 10. ovog člana, propisano da se pravo i uslovi za pretvaranje prava korišćenja građevinskog zemljišta u pravo svojine za lica iz stava 9. ovog člana uređuju posebnim zakonom.

Izmenama i dopunama Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“, 83/18 od 29.10.2018. godine) izmenjen je član 102. Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“, br.72/09...145/14) u pogledu stavova 9. i 10. tako što je stavom 9. ovog člana propisano da se odredbe stava 1. ovog člana ne primenjuju na lica čiji su položaj, prava i obaveze uređeni zakonom kojim se uređuje pretvaranje prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu uz naknadu, a stavom 10. da se po zahtevu lica, koje ima upisano pravo korišćenja na građevinskom zemljištu i koje je obveznik plaćanja naknade za pretvaranje prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu može utvrditi rešenjem prestanak prava korišćenja na građevinskom zemljištu. Izmenama i dopunama Zakona o planiranju i izgradnji – članom 4. („Službeni glasnik RS“, br.31/19 od 29.04.2019.godine), važećeg u vreme podnošenja tužbe, izmenjen je ovaj Zakon tako što su u članu 102. stav 3. reči: „osim za lica iz člana 102. stav 9. ovog zakona“ zamenjene sa rečima „osim za lica čiji je položaj uređen zakonom kojim se uređuje pretvaranje prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu uz naknadu“.

Zakonom o pretvaranju prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu uz naknadu ("Službeni glasnik RS", br. 64 od 20.07.2015 godine), važećeg u vreme podnošenja tužbe, članom 1. stav 1. propisano je da se tim zakonom uređuju pravo i uslovi za pretvaranje prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu za lica nosioce prava korišćenja na izgrađenom i neizgrađenom građevinskom zemljištu, na kome je kao titular prava svojine upisana Republika Srbija, autonomna pokrajina ili jedinica lokalne samouprave, mogućnost zasnivanja zakupa na građevinskom zemljištu, kao i druga pitanja kojima se uređuju odnosi nastali pretvaranjem prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu, a stavom 2. da su lica, nosioci prava korišćenja na građevinskom zemljištu iz stava 1. ovog člana, između ostalog, i lica – nosioci prava korišćenja na neizgrađenom građevinskom zemljištu u državnoj svojini koje je stečeno radi izgradnje u skladu sa ranije važećim zakonima kojima je bilo uređeno građevinsko zemljište do 13.05.2003. godine ili na osnovu odluke nadležnog organa (tačka 2.). Stavom 3. propisano je da će se na pitanja postupka koja nisu uređena ovim zakonom, primenjivati odredbe zakona kojim se uređuje opšti upravni postupak (stav 3.). Prema članu 2. stav 1. ovog zakona, lica iz člana 1. stav 2. ovog zakona imaju pravo na pretvaranje prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu (u daljem tekstu: konverzija). Prema stavu 2., pravo iz stava 1. ovog člana ostvaruje se uz naknadu, pod uslovima propisanim ovim zakonom. Prema stavu 3., naknada za konverziju predstavlja tržišnu vrednost tog zemljišta u momentu podnošenja zahteva za konverziju, u skladu sa ovim zakonom.

Prema stanovištu Vrhovnog suda, imajući u vidu citirane odredbe Zakona o planiranju i izgradnji (“Službeni glasnik RS“, br.72/09...31/19), važećeg u vreme podnošenja tužbe, razlikuje se konverzija prava korišćenja građevinskog zemljišta u pravo svojine bez naknade od konverzija prava korišćenja građevinskog zemljišta u pravo svojine uz naknadu, što zavisi od pravnog režima zemljišta, a u oba slučaja ocena ispunjenosti uslova za konverziju vrši se u upravnom postupku, o čemu nižestepeni sudovi nisu vodili računa prilikom odlučivanja.

Konverzija prava korišćenja građevinskog zemljišta (izgrađenog i neizgrađenog) u pravo svojine bez naknade regulisana je članom 102. stav 1. Zakona o planiranju i izgradnji. Kod konverzije bez naknade, pravo svojine stiče se po zakonu, stupanjem na snagu tog zakona (11.09.2009. godine), a upis tog prava vrši organ nadležan za poslove državnog premera i katastra, po službenoj dužnosti, u korist lica koje je upisano kao vlasnik objekta, odnosno objekata koji se nalaze na toj parceli, odnosno lica koje je upisano kao nosilac prava korišćenja na katastarskoj parceli na neizgrađenom građevinskom zemljištu (stav 2. ovog člana). Međutim, odredbe člana 102. stavovi 1. i 2. Zakona o planiranju i izgradnji ne isključuju primenu člana 33. stav 1. tačka 5. Zakona o postupku upisa u katastar nepokretnosti i vodova ("Službeni glasnik RS", br. 41/18...31/19) po kome po prijemu zahteva za upis iz člana 25. ovog zakona Služba vrši proveru ispunjenosti formalnih uslova za upis u katastar nepokretnosti, što se odnosi na to da li su činjenice o nepokretnosti i licima, koje su navedene u zahtevu i ispravama na osnovu kojih se vrši upis, u skladu sa stanjem katastra nepokretnosti u trenutku odlučivanja o upisu.

Kada je reč o konverziji prava korišćenja u pravo svojine uz naknadu, Zakon o planiranju i izgradnji je u članu 102. stav 3. propisao da se odredbe člana 102. stavovi 1. i 2. ovog zakona ne primenjuju na lica čiji je položaj uređen zakonom kojim se uređuje pretvaranje prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu uz naknadu, dok je u članu 102. stav 9. tačka 2. propisao da se odredbe iz stava 1. ovog člana ne primenjuju i na lica nosioce prava korišćenja na neizgrađenom građevinskom zemljištu u državnoj svojini koje je stečeno radi izgradnje u skladu sa ranije važećim zakonima kojima je bilo uređeno građevinsko zemljište do 13.05.2003. godine, ili na osnovu odluke nadležnog organa. To znači da se na ta lica primenjuje Zakon o pretvaranju prava korišćenja u pravo svojine na građevinskom zemljištu uz naknadu ("Službeni glasnik RS", br. 64 od 20.07.2015 godine) kao lex specialis.

Osim toga, prilikom odlučivanja, nižestepeni sudovi nisu imali u vidu da je rešenje Odeljenja za komunalno-stambene, imovinsko-pravne i građevinske poslove Opštine Savski Venac u Beogradu br. 46-283/2000-III-03 od 05.06.2001. godine doneto na osnovu Zakona o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik RS“, br. 64/95) kojim je od predmetnih kat. parcela formirana građevinska parcela br. ...-... KO ... u cilju privođenja zemljišta nameni izgradnjom objekta u skladu sa regulacionim planom prostorne celine „Dedinje“ doneto na osnovu tada važećeg Zakona o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik RS“, br. 64/95).

Članom 1. stav 1. Zakona o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik RS“, br. 64/95) bilo je propisano da se građevinsko zemljište privodi nameni izgradnjom objekta u skladu sa propisima o planiranju i uređenju prostora, a pre provođenja nameni građevinskog zemljišta obrazuju se građevinske parcele na osnovu plana parcelacije odnosno drugog akta u skladu sa propisima o planiranju i uređenju prostora (stav 2.). Zemljište koje je do dana stupanja na snagu ovog zakona određeno kao gradsko građevinsko zemljište u državnoj je svojini, osim zemljišta na kome se, u smislu člana 32. ovog zakona, uspostavi režim ranije svojine (član 33. stav 1.). Prema članu 34. stav 1. ovog zakona, raniji sopstvenik neizgrađenog gradskog građevinskog zemljišta koje je u državnoj svojini u smislu člana 33. stav 1. ovog zakona, imao je pravo da koristi to zemljište do privođenja nameni, u skladu sa Zakonom o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik SRS“, br.23/90 i „Službeni glasnik“ RS, br.3/90,53/93,67/93 i 48/94). Prema stavu 3., ovog člana, pravo preče gradnje na gradskom građevinskom zemljištu koje je u državnoj svojini u smislu člana 33. stav 1. ovog zakona ostvaruje se u skladu sa Zakonom o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik SRS“, br.23/90 i „Službeni glasnik“ RS, br.3/90,53/93,67/93 i 48/94). Prema stavu 4., prava iz stavova 1. i 3. ovog člana mogu se prenositi u skladu sa Zakonom o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik SRS“, br.23/90 i „Službeni glasnik“ RS, br.3/90,53/93,67/93 i 48/94). Prema stavu 5., lice koje u smislu stavova 3. i 4. ovog člana ostvari pravo preče gradnje zaključuje ugovor o korišćenju zemljišta u skladu sa ovim zakonom. Prema članu 35. stav 1., korisnici gradskog građevinskog zemljišta koje je u smislu člana 33. stav 1. ovog zakona u državnoj svojini, nastaviće sa korišćenjem tog zemljišta, u skladu sa ovim zakonom. Prema stavu 2., korisnikom gradskog građevinskog zemljišta, u smislu stava 1. ovog člana, ne smatra se raniji sopstvenik iz člana 34. stav 1. ovog zakona.

Zakonom o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik SRS“ br.23/90) prečišćen tekst, na koji upućuje član 34. Zakona o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik RS“, br. 64/95), članom 29. stav 1., bilo je propisano da raniji sopstvenik neizgrađenog gradskog građevinskog zemljišta ima pravo prvenstva u dobijanju na korišćenje tog zemljišta radi izgradnje porodične stambene zgrade, stana ili poslovne prostorije, u granicama jedne građevinske parcele čija je površina potrebna za redovnu upotrebe zgrade, ako se na osnovu detaljnog urbanističkog plana na tom zemljištu može podići takva zgrada (pravo preče gradnje). Prema članu 31. stav 1. ovog zakona, lica koja imaju pravo preče gradnje (članovi 29. i 30.) mogu nadležnom organu podneti zahtev za dobijanje na korišćenje odgovarajuće građevinske parcele tog zemljišta u roku koji propisuje skupština opštine, odnosno grada Beograda, odnosno gradske zajednice, a koji ne može biti kraći od šest meseci od dana kada se steknu uslovi za ostvarivanje prava preče graddnje. Prema stavu 2., ako lice koje ima pravo preče gradnje ne podnese zahtev u propisanom roku ne može ostvariti to pravo. Prema stavu 3., lice koje dobije na korišćenje građevinsku parcelu na osnovu prava preče gradnje dužno je da, u roku od tri godine od dana uručenja rešenja, izgradi zgradu odnosno izvrši znatnije radove (stavljanje zgrade pod krov, ili izvršenje većeg dela radova s obzirom na veličinu i vrednost objekta), a ako to ne učini može mu pod uslovima propisanim odlukom skupštine opštine, odnosno grada Beograda, odnosno gradske zajednice prestati preče pravo gradnje. Prema stavu 4., raniji sopstvenik odnosno lice kojem je priznato pravo preče gradnje na neizgrađenom gradskom građevinskom zemljištu ima u pogledu uređivanja i korišćenja tog zemljišta iste obaveze kao i lice kome se takvo zemljište daje na korišćenje, pod uslovima koje određuje skupština opštine, odnosno grad Beogarad, odnosno gradska zajednica.

U konkretnom slučaju, imajući u vidu citirane odredbe Zakona o planiranju (“Službeni glasnik RS“, br.72/09...31/19), Zakona o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik RS“, br. 64/95) i Zakona o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik SRS“ br.23/90) prečišćen tekst, nižestepeni sudovi nisu razjasnili pravni status predmetnih parcela nakon donošenja rešenja Odeljenja za komunalno-stambene, imovinsko-pravne i građevinske poslove Opštine Savski Venac u Beogradu br. 46- 283/2000-III-03 od 05.06.2001. godine, donetog po zahtevu supruga tužilje, primenom Zakona o građevinskom zemljištu („Službeni glasnik RS“, br. 64/95), kojim je od predmetnih kat. parcela formirana građevisnka parcela br. ...-... KO ... u cilju privođenja zemljišta nameni izgradnjom objekta u skladu sa regulacionim planom prostorne celine „Dedinje“. S tim u vezi nisu razjasnili da li je došlo do promene pravnog režima na ovim parcelama i ako jeste koje pravo je pravni prethodnik tužilje kao dostadašnji nosilac prava korišćenja na kat. parcelama stekao odnosno imao na tim parcelama nakon što je od njih obrazovana građevinska parcela radi ostvarenja prava preče gradnje u njegovu korist, bez obzira što je formalno pravno ostao upisan kao nosilac prava korišćenja na kat. parcelama (koje je potom nasledila tužilja), od čega zavisi pravilna primena materijalnog prava. Ovo posebno stoga što je, s pozivanjem na ovo rešenje, rešenjem RGZ SKN od 11.01.2017. godine (pravnosnažno 15.08.2019. godine) odbijen zahtev tužilje radi konverzije prava korišćenja u pravo svojine bez naknade na predmetnim katastarskim parcelama, o čemu nižestepeni sudovi nisu vodili računa.

Sa iznetih razloga, nižestepene presude su ukinute.

U ponovnom postupku prvostepni sud će postupiti po iznetim primedbama ovog suda, potpuno će utvrditi činjenično stanje, nakon čega će pravilnom primenom materijalnog prava doneti pravilnu i zakonitu odluku, vodeći računa i o ostalim revizijskim navodima.

Ukinuta je i odluka o troškovima parničnog postupka, jer ista zavisi od konačnog ishoda parnice.

Na osnovu izloženog i člana 416. stav 2. ZPP, Vrhovni sud je odlučio kao u izreci ove presude.

Predsednik veća – sudija

Zvezdana Lutovac, s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković