Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: dr Dragiše B. Slijepčevića, predsednika veća, Jasmine Stamenković i dr Ilije Zindovića, članova veća, u sporu po tužbi tužioca protivtuženog Gradska opština Palilula, čiji je zakonski zastupnik Opštinsko pravobranilaštvo Gradske opštine Palilula sa sedištem u Beogradu protiv tuženih AA i BB obojica iz ..., tuženog protivtužioca VV iz ..., koga zastupa punomoćnik Milica Živković, advokat iz ... i Republike Srbije čiji je zakonski zastupnik Državno pravobranilaštvo iz Beograda, radi utvrđenja i eventualno isplate, odlučujući o reviziji tuženog protivtužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž br.76/18 od 17.01.2018. godine i žalbi tuženog protivtužioca izjavljenoj protiv rešenja Apelacionog suda u Beogradu R3- 30/18 od 14.06.2018.godine u sednici veća održanoj dana 13.02.2020.godine, doneo je

R E Š E NJ E

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog protivtužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž br.76/18 od 17.01.2018. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena žalba tuženog protivtužioca izjavljena protiv rešenja Apelacionog suda u Beogradu R3-30/18 od 14.06.2018.godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž br.76/18 od 17.01.2018. godine odbijena je kao neosnovane žalba tuženog protivtužioca i potvrđena je prvostepena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P br.13346/16 od 06.04.2017. godine u stavovima 1, 2, 3, 5, 6 i 7 izreke kojima je: 1. usvojen tužbeni zahtev za i utvrđena ništavost Ugovora o otkupu stana zaključenog između tužioca i GG, overenog kod Prvog opštinskog suda u Beogradu pod Ov br. ..; 2. utvrđena ništavost Ugovora o poklonu zaključenog između DD kao poklonodavca i VV kao poklonoprimca nepokretnosti iz stava 1 izreke; 3. obavezan tuženi protivtužilac VV da se sa svim licima i stvarima iseli iz predmetnog stana i preda ga tužiocu na slobodno korišćenje i raspolaganje; 5. odbijen protivtužbeni zahtev za utvrđenje da prizvodi pravno dejstvo Ugovor o otkupu stana; 6. odbijen protivtužbeni zahtev da se odredi brisanje založnog prava uknjiženog na nepokretnosti iz stava 5 izreke u visini iznosa kupoprodajne cene od 19.033,36 dinara; 7. odbijen eventualni protivtužbeni zahtev za obavezivanje tužioca da tuženom protivtužiocu isplati 2.500.000,00 dinara na ime tržišne vrednosti predmetnog stana. Preinačena je prvostepena odluka o troškovima postupka. Obavezan je tuženi protivtužilac da tužiocu naknadi troškove drugostepenog postupka.

Protiv drugostepene presude tuženi protivtužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog bitnih povreda postupka i pogrešne primene materijalnog prava, pozivajući se na odredbu 395. ZPP („Službeni glasnik RS“ 125/04...111/09).

Kako je tužba u predmetnom sporu podneta 1998. godine to su u smislu čl 506. st. 1. ZPP („Službeni glasnik RS“ 72/11) za odlučivanje o reviziji relevantne odredbe ZPP („Službeni glasnik RS“ 125/04 i 111/09) osim u pogledu revizijskog cenzusa koji je propisan čl. 23. Zakona o izmenama i dopunama ZPP ( „Službeni glasnik RS“ 55/14)

Po članu 395. relevantnog ZPP revizija je izuzetno dozvoljena i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom po odredbama čl. 394. ZPP, kada je po oceni apelacionog suda o dopuštenosti ove revizije potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa, ujednači sudska praksa, ili kada je potrebno novo tumačenje prava.

Postupajući na osnovu ovlašćenja iz citirane zakonske odredbe Apelacioni sud u Beogradu rešenjem R3 br. 30/18 od 14.06.2018.godine nije predložio Vrhovnom kasacionom sudu odlučivanje o reviziji u smislu čl 395. relevantnog ZPP.

Kako Apelacioni sud nije dozvolio posebnu reviziju, nisu ispunjeni uslovi iz čl. 395. relevantnog ZPP da Vrhovni kasacioni sud o istoj meritorno odlučuje.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao dozvoljenost izjavljene revizije i primenom čl. 401. st. 2. u vezi čl. 394. relevantnog ZPP i čl. 23. Zakona o izmenama i dopunama ZPP („Službeni glasnik RS“ 55/14) kojim je propisan revizijski cenzus na iznos od preko 40.000,00 evra u dinarskoj protivvrednosti na dan podnošenja tužbe i odlučio da revizija nije dozvoljena.

U tužbi koju je tužilac podneo 07.08.1998. godine predmet tužbenog zahteva je nenovčano potraživanje i nije određena vrednost predmeta spora niti se ista može odrediti prema taksi za tužbu jer nije određena ni plaćena. Protivtužba je podneta 2002. godine, zatim je preinačavana. Poslednje preinačenje koje je sud dozvolio odnosilo se na primarni i eventualni zahtev o kome je pravosnažno odlučeno pobijanom presudom. Obzirom da je vrednost predmeta spora presude koja se revizijom pobija ispod zakonom propisanog revizijskog cenzusa revizija tuženog protivtužioca nije dozvoljena.

Na osnovu izloženog i člana 404. relevantnog ZPP, Vrhovni kasacioni sud je reviziju odbacio kao nedozvoljenu kao u stavu 1 izreke.

Vrhovni kasacioni sud je odbacio i žalbu tuženog protivtužioca izjavljenu protiv rešenja drugostepenog suda kojim nije predložio odlučivanje o reviziji kao izuzetno dozvoljenoj po odredbi člana 395 relevantnog ZPP. Radi se o rešenju kojim apelacioni sud koristi svoje zakonsko ovlašćenje da proceni ispunjenost zakonskih uslova i potrebu da se o reviziji stranke, koja inače nije dozvoljena, izuzetno odlučuje. Obzirom na prirodu ovog rešenja zakonom nije ni propisano da se protiv istog može izjaviti bilo koji pravni lek. Sa izloženog žalba, koja je redovan pravni lek protiv odluke prvostepenog suda, nije dozvoljena protiv navedenog rešenja drugostepenog suda.

Na osnovu izloženog odlučeno je kao u stavu 2 izreke.

Predsednik veća-sudija,

dr Dragiša B. Slijepčević,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić